Hioba 5: 1-4

"Wołaj, tylko czy jest ktoś, kto ci odpowie; i do którego ze świętych się zwrócisz? Bo gniew [uraza, frustracja, irytacja, utrapienie, smutek] zabija głupiego, a prostaka uśmierca zawiść. Sam widziałem jak zakorzenił się głupi, lecz szybko przekląłem jego niwę. Jego synowie dalecy będą od ratunku [bezpieczeństwa], będą musieli pogodzić się z tym, że podeptano ich w bramie, a nie ma nikogo, kto by ich ocalił" TNP 

"Wołaj tylko! Jest li kto, któryby ci odpowiedział? albo do którego z świętych chcesz się zwrócić? Zaprawdę, głupiego morduje własny jego gniew, a ograniczonego zabija własna jego zagorzałość. Sam widziałem głupiego, który głęboko się zakorzenił, wszakżem przeklął nagle siedzibę jego. Dalekie są dzieci jego od pomocy; zdeptane zostają w bramie a nikt nie ocala." Cylkov

"Wołaj! Tylko czy jest ktoś, kto ci odpowie? Do którego z poświęconych się zwrócisz?  Bo i owszem, gniew zabija głupiego, a prostego uśmierca zawiść.  Sam widziałem, jak zakorzenił się głupi, ale szybko przekląłem jego niwę.  Jego synom trudno będzie o ratunek, zdepczą ich w bramie i nie będzie wybawcy." Przekład dosłowny

Mędrzec z Temanu zdaje się mówić, Hiobie ty możesz sobie krzyczeć i tak ciebie nikt, nawet tam w niebie nie usłyszy. Bóg przedstawiony Hiobowi przez Elifaza jest obcy, daleki, nieczuły na ból i cierpienie. Co za marna pociecha dla Hioba, i jak bardzo fałszywy obraz Boga?

"Wołałem do PANA w swoim utrapieniu i wysłuchał mnie." Księga Psalmów 120:1

Czyżby Elifaz insynuował, że Hiob jest głupi, niegodziwy, że zapuścił korzenie, utrwalił swoją niegodziwość, i że śmierć jego dzieci to wynik przekleństwa?

Przy okazji warto się zastanowić kim wg Starego Testamentu jest człowiek głupi. W języku hebrajskim użyte są dwa słowa. Tu 'evil' w innych miejscach 'nabal' Słowo 'evil' znaczy zły, niegodziwy, służy do opisania tego, co jest moralnie złe, szkodliwe lub niepokojące. Może odnosić się do działań, intencji lub warunków, które są sprzeczne z naturą i przykazaniami Boga. Ten sam wyraz został użyty w Psalmie 107:17; "Głupcy [niegodziwcy]  z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień." Natomiast drugie słowo 'nabal' oznacza osobę bezmyślną, nieroztropną i jest używane do opisania osoby, która jest głupia, bezmyślna lub moralnie niedoskonała. W kontekście biblijnym „nabal” to ktoś, kto postępuje wbrew Bożym drogom, często charakteryzujący się arogancją, brakiem szacunku i brakiem rozeznania. W czasach Starego Testamenty słowo 'nabal' było silną obelgą, wskazującą nie tylko na brak inteligencji, ale na fundamentalne niedociągnięcie moralne. Ten wyraz jest użyty w Psalmie 53:1 "Głupi mówi w swoim sercu: Nie ma Boga". 

Elifaz sugeruje, że Hiob jest odpowiedzialny za swoje cierpienie z powodu jakiegoś ukrytego grzechu i zakłada, że ​​milczenie Boga lub brak interwencji potwierdzają winę Hioba, a że teraz czuje urazę do Boga, to tylko potęguje jego cierpienie. Księga Przysłów 14:30 mówi: „Serce spokojne daje życie ciału, lecz zazdrość przyprawia kości o gnicie”. To odnosi się do duchowych, a nawet fizycznych konsekwencji pielęgnowania goryczy i zazdrości. Owszem pielęgnowanie negatywnych emocji, takich jak uraza i zazdrość, jest autodestrukcyjne, a życie zbudowane na fundamencie głupoty lub grzechu, ostatecznie popadnie w ruinę, ale te mądrości nijak się mają do sytuacji Hioba. 

 Izajasza 55:8,8 "Moje myśli bowiem nie są waszymi myślami ani wasze drogi nie są moimi drogami, mówi PAN;  Ale jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi przewyższają wasze drogi, a moje myśli - wasze myśli."

Wypowiedzi Elifaza są bogate w obrazy i emocje, odzwierciedlając jego pewność co do własnego zrozumienia sprawiedliwości Boga, ale także jego brak empatii dla Hioba. Werset trzeci wiele mówi o charakterze Elifaza, że był to człowiek zadufany w sobie, któremu z łatwością przychodzi ocenianie i poniżanie innych (głupich), a nawet  przeklinanie ich posiadłości. Czy z takim nastawieniem przybył do Hioba?

Wniosek: Księga Hioba uczy nas aby być ostrożnym w formułowaniu założeń na temat przyczyn czyjegoś cierpienia. Ludzie mają wyrobione zdanie na temat Boga i teologi. Jednak nie zawsze ich szablonowe poglądy odpowiadają duchowej rzeczywistości. Widzimy to w historii Hioba i człowieka ślepego od urodzenia z czasów Jezusa:

"A przechodząc, zobaczył człowieka ślepego od urodzenia.  I pytali go jego uczniowie: Mistrzu, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że się urodził ślepy?  Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice, ale stało się tak, żeby się na nim objawiły dzieła Boga." Te  przykłady,   pokazują, że cierpienie może mieć wyższy cel wykraczający poza ludzkie pojmowanie.

W dzisiejszym fragmencie czytamy: "...albo do którego z świętych chcesz się zwrócić", o jakich świętych jest tutaj mowa? W kontekście H 4:18 mowa tutaj jest raczej o aniołach, niż o ludziach bogobojnych żyjących na ziemi.

Hebrajskie słowo „qadosh” oznacza przede wszystkim coś lub kogoś, kto jest oddzielony do specjalnego celu, często w odniesieniu do Boga. Oznacza czystość, świętość i oddzielenie od tego, co powszechne lub profanum. W Biblii hebrajskiej „qadosh” jest często używany do opisu samego Boga, Jego imienia,  Jego ludu, istot duchowych, miejsc i obiektów poświęconych Jego służbie.

"Wtedy miałbym jeszcze pociechę - chociaż pałam boleścią, niech Bóg mi nie folguje - nie zataiłem bowiem słów Świętego."; "Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach. H 6:10; 15:15

Ten sam wyraz został użyty w wersecie;  "Wtedy będziecie uciekać do doliny tych gór, bo dolina tych gór będzie sięgać aż do Azal. Będziecie uciekać, jak uciekaliście przed trzęsieniem ziemi za dni Uzjasza, króla Judy. Potem przyjdzie PAN, mój Bóg, a z nim wszyscy święci." Zachariasza 15:5

"Lecz świętym, którzy są na ziemi, i szlachetnym, w których całe moje upodobanie."; "Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela."; "Bójcie się PANA, jego święci, bo niczego nie braknie tym, którzy się go boją."; "A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!  Rozradują się moje wargi, gdy będę ci śpiewał, i moja dusza, którą odkupiłeś."; "PANIE, niebiosa wysławiają twoje cuda i twoją wierność w zgromadzeniu świętych.... Bóg jest straszliwy w zgromadzeniu świętych i budzi grozę wśród wszystkich, którzy są wokół niego.... Bo PAN jest naszą tarczą, a Święty Izraela naszym królem."; "Niech wysławiają twoje wielkie i straszne imię, bo jest święte... Wywyższajcie PANA, naszego Boga, i oddajcie pokłon u podnóżka jego stóp, bo on jest święty." Psalm 16:3, 22:3; 34:9; 71:22,23; 89:7,45,18; 99:3,5