Hioba 36: 1-5

" A Elihu mówił dalej: Wytrzymaj ze mną troszkę, a oznajmię ci, że jest więcej słów od Boga. Z daleka wezmę moją wiedzę 'dea' i oddam sprawiedliwość memu Stwórcy. Bo naprawdę moje słowa nie są kłamstwem, a ktoś z kompletną wiedzą jest przed tobą. Oto Bóg jest mocny i nie gardzi nikim. On jest potężny mocą serca." TNP

"I ciągnął jeszcze dalej Elihu, i rzekł: Poczekaj cokolwiek a pokażę ci, że rozporządzam innymi jeszcze dla sprawy Bożej dowodami. Przytoczę z daleka wniosek mój, a stwierdzę Stwórcy mojego sprawiedliwość. Boć zaprawdę, nie kłamstwem są słowa moje, a ten który przy tobie, mąż to szczerej myśli. Oto potężny jest Bóg, a jednak nikim nie gardzi, bo potężny On siłą ducha." Cylkow

"Ponadto Elihu powiedział: Miej dla mnie trochę cierpliwości, a pokażę ci, bo dodam na rzecz Boga (kilka) słów. Moją wiedzę wezmę z daleka i oddam sprawiedliwość mojemu Stwórcy. Bo, naprawdę, moje słowa nie będą kłamstwem, (ktoś) w pełni obeznany jest przed tobą. Oto Bóg jest potężny, lecz nie odrzuca – potężny mocą rozumu." Przekład dosłowny

 

Księga Hioba jest starożytna, prawdopodobnie napisana w epoce patriarchalnej (w czasach Abrahama, Izaaka i Jakuba). Hiob to pobożny człowiek, który w krótkim czasie poniósł druzgocące straty, tracąc rodzinę, autorytet, zdrowie i majątek. Jego trzej przyjaciele - oskarżyciele, a teraz doradca Elihu, próbują zinterpretować jego cierpienie, zastanawiając się, dlaczego Bóg na to pozwala.

 „Elihu kontynuował…”  Słowa te wprowadzają nas w dalszy ciąg wypowiedzi Elihu, młodego mężczyzny, który zabiera głos po tym, jak Hiob i jego trzej przyjaciele - oskarżyciele debatowali nad sensem cierpienia. Wkład Elihu jest odważny, a jego pewność siebie czyni go godną uwagi postacią w tej rozmowie. Twierdzi, że oferuje mądrość, wiedzę w imieniu Boga, dążąc do wyjaśnienia cierpienia Hioba i zachęcenia go do uznania Jego niezależności. W obszerniejszym fragmencie, który następuje po tych słowach, Elihu omawia wielkość Boga i to, jak wykorzystuje On próby, aby poprowadzić ludzi z powrotem do Niego. Chociaż Hiob utrzymuje, że jest niewinny, Elihu argumentuje, że cierpienie ma cel – nawet jeśli nie jest karą za konkretne grzechy, może służyć jako sposób na udoskonalenie charakteru i przywrócenie serc do właściwej relacji z Bogiem.

Stwierdzę Stwórcy mojego sprawiedliwość 

Elihu, młody człowiek przemawiający z zapałem, prosi Hioba i jego przyjaciół o cierpliwość, gdy on będzie nadal przemawiał w imieniu Boga. Wierzy, że posiada cenne spostrzeżenia na temat cierpienia Hioba, których inni nie poruszyli. Elihu jest przekonany, że rozumie coś głębszego na temat charakteru Boga i celu ludzkiego cierpienia. Ten werset stanowi zatem preludium do żarliwej próby Elihu, by objawić to, co uważa za Bożą prawdę. Zachęca Hioba, by słuchał dalej, ponieważ jego zdaniem jest jeszcze więcej mądrości do odkrycia na temat Bożej sprawiedliwości i miłosierdzia.

Elihu twierdzi, że mądrość, którą się dzieli, pochodzi „z daleka” – nie z jego własnych myśli czy doświadczeń, ale z wyższego, boskiego źródła. Celem Elihu jest podkreślenie Bożej sprawiedliwości, zapewniając Hioba i jego przyjaciół, że Jego działania są zawsze sprawiedliwe i prawe. Elihu wierzy, że cierpienie Hioba ma cel i zobowiązuje się do obrony charakteru Boga, podkreślając, że Boża sprawiedliwość i mądrość wykraczają poza ludzkie pojmowanie. Pewność siebie Elihu jest tu uderzająca; czuje się on odpowiedzialny za obronę Bożej sprawiedliwości i pomoc Hiobowi w zrozumieniu, że Boże drogi są dobre, nawet jeśli wydają się trudne do zrozumienia. Elihu nie potępia Hioba, lecz próbuje przedstawić inną perspektywę jego cierpienia – że jest ono częścią większego planu Boga, by kształtować, nauczać i doświadczać.

Elihu podkreśla że Boża sprawiedliwość jest absolutna i niezachwiana, a ​​decyzje Boga są zawsze słuszne, nawet jeśli trudno je zrozumieć.  Bóg, jako Stwórca i i ten który "podtrzymuje swoją mocą wszystko", nie jest ograniczony naszymi ograniczonymi punktami widzenia. Jego sprawiedliwość i mądrość, Jego myśli i drogi nie są czymś, co osądzamy; raczej czymś, czemu ufamy.

Słowa Elihu stanowią część dłuższego monologu, ukazują jego pasję i młodzieńczą energię. Fraza „Z daleka czerpię wiedzę” sugerują, że prawdziwa mądrość pochodzi ze źródła wykraczającego poza ludzkie zrozumienie.

„Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami” – wyrocznia Pana."  Izajasz 55:8-9; „Droga Boża jest nieskazitelna, słowo Pana jest nieskalane, On chroni wszystkich, którzy do Niego uciekają się”. Psalm 18:30

Elihu śmiało, z pewnością siebie twierdzi, że przemawia z „doskonałą wiedzą”. Chce, aby Hiob i jego przyjaciele uwierzyli, że jego słowa niosą prawdę i zrozumienie od samego Boga. Pewność siebie Elihu jest uderzająca – jest przekonany, że zrozumienie, którym się dzieli, nie jest jedynie jego własną opinią, ale pochodzi z głębszego źródła mądrości. Elihu, młody pełen pasji człowiek, wydaje się być głęboko przekonany, że jego słowa są słuszne i że przedstawia perspektywę, której Hiob jeszcze nie rozważył. Elihu wierzy, że otrzymał mądrość, aby wyjaśnić, dlaczego Hiob cierpi i dlaczego Bóg jest sprawiedliwy. Myśli, że może pomóc Hiobowi zrozumieć, że Bóg może używać cierpienia jako sposobu nauczania, udoskonalania lub korygowania, a nie jako kary. Elihu przemawia z intensywnością kogoś, kto postrzega siebie jako narzędzie do objawienia Bożej prawdy, zachęcając Hioba do zaufania Bożym zamierzeniom.

Użyte tutaj hebrajskie słowo 'dea' jest szczególne.Występuje pięć razy tylko w Księdze Hioba i to w mowach Elihu. Takie rzadkie, występujące tylko raz, lub tylko w jednej księdze słowa nazywają się hapaks legomenon. Słowo 'dea' jest właśnie takim hapaks legomenon i oznacza szczególną wiedzę, opinię pochodzącą [z daleka] od Boga, której źródłem jest sam Bóg, Jego mądrość i która zawiera ważne informacje o Nim. H 32: 6,10,17; 36:3; 37:16

Fraza „doskonała, kompletna wiedza” nadaje słowom kaznodziejski, niemal proroczy wydźwięk, jakby Elihu chciał upewnić się, że słuchacze, zwłaszcza Hiob, zrozumieją wagę jego słów. Wypowiedzi Elihu przygotowują czytelnika na kulminacyjny moment księgi – moment, w którym przemówi sam Bóg.

"Pan bowiem daje mądrość, z Jego ust pochodzi wiedza i zrozumienie." Księga Przysłów 2:6 Werset ten odzwierciedla myśl, że prawdziwa wiedza i zrozumienie pochodzą od Boga.

Bóg jest potężny, lecz nikim nie gardzi; jest potężny i wierny swoim zamiarom

Elihu oświadcza, że ​​Bóg jest potężny – Jego siła i mądrość są niezrównane. Jednak pomimo swojej ogromnej mocy, Bóg nikogo nie pomija ani nie gardzi. Jego potęga nie prowadzi Go do lekceważenia tych, którzy są mali lub słabi; wręcz przeciwnie, jest współczujący i zwraca uwagę na każdego człowieka. Słowa Elihu przynoszą pocieszenie, zapewniając Hioba, że ​​moc Boga jest kierowana Jego niezmiennym celem i że troszczy się On o każdego z nas osobiście. Ten werset przypomina, że ​​zamysły Boga są niezmienne i stałe. Chociaż jest On suwerenny, nie jest daleki ani oderwany od swojego ludu. Przeciwnie, wykorzystuje swoją siłę, aby opracować dobry plan, taki, który ma na uwadze każdego prawego człowieka.

Werset piaty ukazuje nam równowagę między Bożą mocą a Jego współczuciem. Boża moc nie czyni Go niedostępnym; wręcz przeciwnie, utwierdza nas w przekonaniu, że jest On w stanie zaspokoić nasze potrzeby. Ten werset przypomina nam, że Bóg jest nie tylko sprawiedliwy, ale i miłosierny, osobiście troszcząc się o każde ze swoich dzieci. Dla wierzących jest to pocieszająca prawda. Możemy być pewni, że sile Boga zawsze towarzyszy Jego miłość i troska. Nie ignoruje naszych zmagań i nie odwraca się od nas z powodu naszych słabości. Zamiast tego, Jego siła jest wykorzystywana do osiągania dobrych celów w naszym życiu, pokazując nam, że Jego moc i miłosierdzie idą w parze.

Słowa Elihu przygotowują Hioba i nas czytelników na ostateczne pojawienie się samego Boga, którego czyny i słowa potwierdzą Jego potęgę i troskę. 

 "Wielki jest nasz Pan i potężny w mocy, a Jego mądrość nie zna granic. Pan podtrzymuje pokornych, a powala bezbożnych na ziemię”. Psalm 147:5-6