Hioba 36: 11-14

"Jeśli będą posłuszni i będą Mu służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoje lata w rozkoszach. Ale jeśli nie usłuchają, od miecza zginą, umrą bez poznania. Lecz ludzie obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają o pomoc, gdy ich wiąże. Niech w młodości umiera ich dusza i ich życie zaniknie wśród nierządników." TNP 

"Jeżeli Go słuchają, a służą Mu, trawią dni swoje w szczęściu, a lata swe w rozkoszy. Jeżeli zaś posłuszni nie są, tedy przechodzą pod miecz a giną dla braku poznania. Bo jako nieuczciwi sercem burzą się w gniewie, a nie wołają nawet do Niego, gdy ich wiąże. Zamiera przeto w sile młodzieńczej dusza ich, a żywot ich na równo z tymi, którzy hańbie się oddali." Cylkow 

 

"Jeśli posłuchają i zaczną (Mu) służyć, dopełnią swoich dni w szczęściu i swoich lat przyjemnie. Lecz jeśli nie posłuchają, przeminą od ciosu )i zgasną jak (ludzie) bez poznania.  Bezbożni sercem ściągają sobie gniew; nie wołają o pomoc, gdy ich wiąże. W młodości umiera ich dusza, a ich życie – (ginie) przez aniołów (śmierci)." Przekład dosłowny

 

Jeśli będą Mu posłuszni i będą Mu służyć

 

Elihu wyjaśnia błogosławieństwo posłuszeństwa Bogu. Stwierdza, że kiedy ludzie zdecydują się być posłuszni Bogu i Mu służyć, doświadczą życia naznaczonego dobrobytem i zadowoleniem. Przesłanie Elihu jest proste: ci, którzy dostosują się do Bożych dróg i Mu służą, znajdą spełnienie i pokój w swoim życiu. Nie chodzi tylko o bogactwo materialne; obietnica obejmuje życie pełne celu, radości i satysfakcji.

Elihu podkreśla, że posłuszeństwo prowadzi do błogosławieństw wykraczających poza doraźne okoliczności. Jego słowa mają na celu zachęcenie Hioba, przypominając mu, że wierność Bogu prowadzi do ostatecznego pokoju, nawet jeśli droga do niego jest trudna. Posłuszeństwo Bogu prowadzi do spełnionego życia. Nie jest to gwarancja życia wolnego od trudności, ale obietnica, że Bóg zatroszczy się o tych, którzy Mu się oddają, i będzie im błogosławił.

„Dobrobyt”, "szczęście", "rozkosz" i „zadowolenie”. Słowa te niosą ze sobą poczucie dobrostanu i spełnienia, sugerując, że ci, którzy są posłuszni Bogu, mogą oczekiwać życia pełnego celu i satysfakcji. Słowa Elihu tworzą związek przyczynowo-skutkowy: posłuszeństwo prowadzi do błogosławieństwa, pokazując, że Bóg szanuje tych, którzy Go szanują i są Jemu posłuszni.

Słowa Elihu są również pocieszającą obietnicą w kontekście cierpienia Hioba. Kontrastuje ona z trudnościami, których doświadcza Hiob, podkreślając, że błogosławieństwa Boże przychodzą do tych, którzy pozostają wierni, nawet jeśli ich podróż wiąże się z próbami. Przekaz Elihu jest pełen nadziei i zachęty, przypominając Hiobowi, że wierność Boga jest niezmienna.

„Błogosławiony człowiek, który ma upodobanie w prawie Pana… Ten człowiek jest jak drzewo zasadzone nad strumieniami wody, które wydaje owoc w swoim czasie”. Psalm 1:1-3; "Przyszedłem, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości”. Jan 10:10 

Lecz jeśli nie usłuchają, zginą 

 

Elihu wyjaśnia konsekwencje ignorowania Bożego prowadzenia. Ostrzega, że kiedy ludzie decydują się nie słuchać Boga, ryzykują poważne konsekwencje – symbolizowane tutaj przez „miecz” i „śmierć bez wiedzy”. W języku biblijnym „miecz” często symbolizuje sąd, przemoc lub destrukcyjny koniec. Mówiąc o „śmierci bez wiedzy”, Elihu ma na myśli, że ci, którzy odrzucają Boże napomnienie, stracą zrozumienie i mądrość płynące z podążania za Nim.

Elihu podkreśla, że nieposłuszeństwo wobec Bożego pouczenia ma realne konsekwencje. Bóg oferuje napomnienie nie po to, by karać, lecz by chronić i prowadzić. Odrzucając je, ludzie wkraczają na ścieżkę, która odwodzi od błogosławieństw i celu, jaki Bóg dla nich ma.

Bóg, jako nasz Stwórca, oferuje wskazówki, które prowadzą do życia, mądrości i spełnienia. Kiedy odmawiamy słuchania, tracimy wszystko, czego Bóg dla nas pragnie, w tym zrozumienie, rozwój i relację z Nim. Słowa Elihu przypominają, że ignorowanie Boga ma poważne konsekwencje, ponieważ Boże instrukcje zawsze mają na celu nasze dobro.

„Ponieważ znienawidzili wiedzę i nie chcieli bać się Pana… będą spożywać owoc swoich dróg i nasycą się owocem swoich zamysłów”. Księga Przysłów 1:29-31; „Jeśli będziecie chętni i posłuszni, dobra ziemi będziecie spożywać; lecz jeśli się sprzeciwicie i zbuntujecie, miecz was pożre”.  Izajasz 1:19-20; „Lecz każdy, kto słucha tych słów moich, a nie wypełnia ich, podobny jest do człowieka głupiego, który dom swój zbudował na piasku." Mateusz 7:26-27 Pan Jezus ostrzega przed niebezpieczeństwami ignorowania Jego nauk, używając metafory walącego się domu, aby podkreślić cenę nieposłuszeństwa.

Człowiek bezbożny [nieuczciwy] w sercu chowa urazę; 

nawet gdy On go skrępuje,

nie woła o pomoc 

Elihu mówi o ludziach, którzy zatwardzili swe serca przeciwko Bogu, opisując ich jako „bezbożnych w sercu”. Zwraca uwagę, że osoby te często reagują na trudności urazą, a nie pokorą. Nawet gdy stają w obliczu prób lub dyscypliny – symbolizowanej tutaj przez bycie „skrępowanym”  – nie zwracają się do Boga o pomoc. Zamiast szukać Bożego przewodnictwa lub pocieszenia, uparcie trzymają się urazy, gniewu, odmawiając nawet uznania, że potrzebują Jego pomocy.

Słowa Elihu stanowią ostrzeżenie przed niebezpieczeństwami pychy i zatwardziałego serca. Zasadniczo mówi on, że gdy ludzie doświadczają trudności, mogą albo zwrócić się do Boga w pokorze, albo odrzucić Go z goryczą. Ten werset podkreśla wagę prawidłowego reagowania na Boże karcenie sercem gotowym szukać Jego pomocy. Ludzie bezbożni są przepełnieni gniewem i urazą, często obwiniają  innych za swoje problemy i odmawiają wzięcia odpowiedzialności za swoje niecne czyny.

Ten fragment pokazuje nam,  jak ważne jest pokorne serce przed Bogiem, zwłaszcza w trudnych chwilach. Werset trzynasty sugeruje, że Bóg pragnie, aby ludzie zwracali się do Niego w chwilach próby, a nie pozostawali zgorzkniali i zamknięci w sobie. 

"Nebukadnesar, król Babilonu...
odstawił mnie jak puste [bezużyteczne] naczynie" 
Jeremiasza 51:34

"i [ludzie] bluźnili imieniu Boga, który ma władzę nad tymi plagami; a nie upamiętali się, aby oddać Mu chwałę... i bluźnili Bogu nieba za swój ból i za swoje wrzody; i nie upamiętali się ze swoich czynów... i bluźnili ludzie Bogu z powodu plagi gradu, gdyż plaga jego była bardzo wielka." Objawienie Jana 16:8-21

Zamiera przeto w sile młodzieńczej dusza ich

Werset czternasty sprawia dość spore kłopoty tłumaczom. Hebrajski wyraz 'gadesh' występuje również m.in w 5 Mojż 23:17 -  "nie będzie sodomity wśród synów Izraela. Słowo 'qadesh'  powinno się tłumaczyć jako prostytutka świątynna, prostytutka kultowa, męska prostytutka świątynna.

„Umierają w młodości wśród mężczyzn uprawiających prostytucję w świątyniach”. 

"They die in their youth, among male prostitutes of the shrines." NIV
 "I tak zamiera ich młode życie, które było jak życie nierozumianych dzieci." BWP

"Toteż ich dusza umiera w kwiecie wieku, kończą swe życie wśród nierządników świątynnych." BW 
"Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników." IBG
"Ich oddech zgaśnie w młodości, życie ich przerwane będzie przez wysłanników." LXX

"wyginą za dni młodości, a życie ich godne pogardy." BT
"Niech więc ich dusza umrze w młodości, a ich życie zostanie zranione przez zwiastunów śmierci." tłumaczenie Septuaginty Brentona

Elihu ostrzega przed losem tych, którzy żyją w buncie przeciwko Bogu. Werset ten opisuje ludzi, którzy odrzucają Boże napomnienie i przewodnictwo, prowadząc ich na zgubne ścieżki. Mówiąc o „umieraniu w młodości”, Elihu sugeruje, że tych, którzy sprzeciwiają się Bożej mądrości i wybierają grzeszny styl życia, może spotkać przedwczesna i tragiczna śmierć. Zwrot „wśród mężczyzn uprawiających prostytucję w świątyniach” podkreśla styl życia, który odbiega od zamysłu Bożego i mówi w praktykach często kojarzonych z bałwochwalstwem i niemoralnością sakralną w starożytności.

Elihu podkreśla, że życie z dala od Boga często prowadzi do destrukcyjnych konsekwencji. Kiedy ludzie ignorują Boże wskazówki, mogą wpaść w sidła zachowań lub społeczności, które ostatecznie im szkodzą. 

 

W kulturze starożytnego Izraela termin „męskie prostytutki świątyń” odnosi się do praktyk związanych z kultem bożków i pogańskimi rytuałami. Kult bożków często obejmował niemoralne zachowania, surowo zakazane przez prawo Boże. Wzmianka ta byłaby rozumiana jako ostrzeżenie przed popadnięciem w życie oddzielone od przykazań Bożych. To ostrzeżenie jest zgodne z kulturowym przekonaniem, że nieposłuszeństwo wobec Bożych praw moralnych może prowadzić do fizycznej i duchowej ruiny.

„Niejedna droga zda się słuszna, lecz w końcu prowadzi do śmierci”. Księga Przysłów 14:12 Werset ten podkreśla, że wybór drogi odmiennej od Bożej mądrości może mieć tragiczne konsekwencje.

Myśl o śmierci w młodości przywołuje poczucie tragicznej straty i przedwczesnej śmierci. Przypomina, że życie przerwane przez grzech jest życiem zmarnowanym i niespełnionym. Wzmianka o życiu wśród nieczystych sugeruje stan moralnej nieczystości i zmazy, podkreślając duchowe konsekwencje odwrócenia się od Boga.