Hioba 37:22 - 38:2

"Czasem nie widać światła, kiedy musi przebijać się przez chmury. Lecz gdy nadciągnie wiatr i je rozpędzi, jasność wyłania się z północy jakby blask złota, zewsząd oświetla majestat wielkiego Boga."

" Z północy przychodzi złoty blask, Boga otacza wzbudzający strach majestat. Wszechmogący – nie możemy Go doścignąć. Potężny siłą i prawością, a wielki sprawiedliwością, nie uciska nikogo.  Stąd też boją się Go ludzie. On nie zważa na wszystkich mądrych w swoim własnym sercu. A potem JHWH odpowiedział Hiobowi wśród wichru i rzekł: Kim jest ten, kto zaciemnia mój plan słowami bez poznania?" TNP

"Od północy zjawia się jakby złoto, wokoło Boga roztacza się majestat straszny.  Ale Wszechmocnego - nie dościgniem Go: wzniosły On potęgą, sądem, pełnią sprawiedliwości; nie gnębi nikogo.  Przeto powinni się Go obawiać ludzie; wszakże lekceważy On wszystkich, w własnem mniemaniu mądrych.  Tedy odpowiedział Wiekuisty Ijobowi z pośród orkanu, i rzekł: ₂ Któż to jest, co mroczy plan mój słowami bezmyślnemi?" Cylkow 

"Od północy pojawia się złoto (promieni), Boga otacza przejmujący majestat!  Wszechmocny? On jest dla nas nie do zgłębienia, potężny siłą, a słuszności sądu i wielkiej sprawiedliwości nie narusza.  Dlatego boją się Go ludzie – boją się Go wszyscy mądrego serca.Wtedy JAHWE odpowiedział Jobowi spośród wichru słowami:  Któż to zaciemnia (mój) plan słowami bez zrozumienia?" Przekład dosłowny

Elihu opisuje naturę mocy i charakteru Boga. Podkreśla, że Bóg, Wszechmogący, jest „niedościgniony”, co oznacza, że Jego wielkość i moc wykraczają daleko poza ludzkie zrozumienie. Jednocześnie moc Boga nie jest lekkomyślna ani opresyjna. Przeciwnie, Jego moc cechuje sprawiedliwość i prawość. Elihu przypomina Hiobowi że działania Boga, nawet te, których nie rozumiemy, są dokonywane w sposób miłosierny, sprawiedliwy i dobry. Mowa Elihu przedstawia obraz Boga jako wszechmocnego i doskonale sprawiedliwego, który używa swojej mocy nie po to, by szkodzić, lecz by podtrzymywać to, co słuszne.

Znajomi Hioba zmagali się z tajemnicą cierpienia Hioba i zastanawiali się, jak Boża moc i sprawiedliwość mogą współistnieć. Zgadywali, dlaczego Bóg dotknął cierpieniem i stratą Hioba. Słowa Elihu potwierdzają, że Boża siła idzie w parze ze sprawiedliwością, a Jego działania, choć trudne do zrozumienia, są kierowane doskonałą mądrością.

„Otaczają Go chmury i gęsty mrok, sprawiedliwość i prawo są podstawą Jego tronu”. Psalm 97:2 

Kluczowym wersetem w Księdze Hioba jest wers Hioba 28:28; "i  [Bóg] powiedział człowiekowi tak: Mądrość to bojaźń Pana; rozum to unikanie [stronienie od] zła. Teraz mamy nawiązanie do tej samej myśli.

Ostatni wiersz jest dwojako interpretowany. Moje rozważanie idzie w tym kierunku;  "Dlatego ludzie odczuwają przed Nim lęk, boją się Go wszyscy mający mądre serca."

Elihu kończy swoją przemowę, przypominając Hiobowi i nam czytelnikom, że Bóg zasługuje na czołobitny szacunek i bojaźń. Stwierdza, że ludzie „czują Go” ze względu na Bożą wielkość, mądrość i moc. Elihu sugeruje, że mądrość i autorytet Boga wykraczają daleko poza ludzkie pojmowanie, dlatego powinniśmy odnosić się do Niego z szacunkiem i pokorą. Fraza „bo czyż nie ma On szacunku dla wszystkich, którzy mają mądre serce?” wskazuje, że prawdziwa mądrość znajduje się w tych, którzy z pokorą szanują i uznają Boże drogi. Elihu podkreśla, że serce zjednoczone z mądrością Boga to serce, które Go czci, wiedząc, że Jego mądrość jest o wiele większa niż ludzka intuicja i ludzkie próby zrozumienia jak działa Bóg.

Inna interpretacja; Elihu mówiąc, że Bóg „nie ma względu na wszystkich mądrych sercem” lub "ale serce obłudne nie pozwala Go dostrzec", Elihu przypomina Hiobowi i jego przyjaciołom, że prawdziwa mądrość nie polega na ludzkim intelekcie ani sprycie, lecz na uznaniu autorytetu Boga i okazywaniu Mu czci.

Moim zdaniem werset  ten podkreśla wagę czci dla Boga i pokory wobec Jego mądrości, że Bóg ceni serce, które szuka mądrości poprzez szacunek dla Niego, a nie polega wyłącznie na ludzkim zrozumieniu. Dla wierzących uwypukla to fakt, że mądrość zaczyna się od uznania wielkości Boga i poddania się Jego kierownictwu. Co jest zgodne z Hioba 28:28. Zachęca ludzi do przyjęcia postawy pokory, uznając, że nawet nasze najlepsze zrozumienie jest ograniczone. Czczenie Boga oznacza zaufanie, że Jego drogi i cele są większe niż nasze własne, a prawdziwa mądrość tkwi w zjednoczeniu naszych serc z Jego.

„Bojaźń Pańska jest początkiem wiedzy, lecz głupcy gardzą mądrością i karnością”. Księga Przysłów 1:7; „Bojaźń Pańska jest początkiem mądrości; wszyscy, którzy przestrzegają Jego przykazań, mają dobre zrozumienie”. Psalm 111:10

Nadchodzi Bóg odziany w Majestat ...

 

 "Od północy złociste obłoki
- to wielki majestat i chwała Wszechwładcy na
nich." LXX

W niektórych angielskich tłumaczeniach Biblii werset Hioba 37:22 jest tłumaczony w następujący sposób; "Od północy nadchodzi w złotej okazałości, Bóg nadchodzi w majestacie budzącym grozę." NIV; Christian Standard Bible. Niektóre polskie tłumaczenia w tym LXX zawierają podobną sugestię.

 

Ostatnie słowa Elihu budują atmosferę i przygotowują Hioba i nas na  wkroczenie Pana Boga w samo epicentrum do tej długiej debaty. I oto w burzy, w wichrze gwałtownym, wśród błyskawic i huku nadchodzi Bóg odziany w Majestat.

Wtedy Pan przemówił do Hioba spośród burzy

 

Po długiej serii dyskusji, skarg Hioba, opinii jego przyjaciół - oskarżycieli na temat natury cierpienia i Bożej sprawiedliwości, sam Bóg w końcu przemawia bezpośrednio do Hioba. Werset ten mówi nam, że Bóg przemówił „spośród burzy”, podkreślając w ten sposób swoją moc i autorytet. W tym miejscu głos Boga ma przypomnieć Hiobowi – a co za tym idzie, nam – o Jego wielkości, niezależności i sprawiedliwości. Bóg nie odpowiada na pytania Hioba w sposób, jakiego moglibyśmy się spodziewać; zamiast tego daje Hiobowi wgląd w swoją mądrość i majestat, skłaniając Hioba do całkowitego zaufania Mu. Mowa Elihu zdaje się przygotowała grunt na to spotkanie.

Hiob, człowiek wielkiej wiary, który doświadczył głębokiej osobistej straty i cierpienia, szukał odpowiedzi u Boga. Jego bliscy z sąsiedztwa wierzyli, że cierpienie Hioba musi być karą za ukryty grzech, ale Hiob zachował swoją niewinność, tęskniąc za bezpośrednim spotkaniem z Bogiem. W tym momencie Bóg przemawia nie po to, by potępić Hioba, ale by zmienić jego perspektywę.

„Głos Pana rozbrzmiewa nad wodami, Bóg chwały grzmi, Pan grzmi nad potężnymi wodami. Głos Pana jest potężny, głos Pana dostojny”. Psalm 29,3-4:

Któż to zaciemnia (mój) plan słowami bez zrozumienia?

Bóg zwraca się bezpośrednio do Hioba, kwestionując jego zrozumienie. Przez wiele rozdziałów Hiob i jego przyjaciele debatowali nad przyczynami cierpienia Hioba, często formułując wnioski, które nie dają wglądu w ostateczny plan Boga. W tym miejscu Bóg kwestionuje perspektywę Hioba, wskazując, że jego pogląd jest ograniczony, a jego słowa, choć pełne pasji, oparte są na niepełnym zrozumieniu. Zadając to pytanie, Bóg podkreśla, że ​​ludzka mądrość jest ułomna w porównaniu z Jego nieskończoną wiedzą. Ten werset nie ma na celu zawstydzenia Hioba, lecz otwarcia mu oczu na niezgłębioną mądrość Boga i zachęcenia do pokornego zaufania Jego drogom.

Hiob, człowiek znany ze swojej wiary i prawości, doświadczył ogromnego cierpienia bez wyraźnego powodu. Jego przyjaciele, bliscy z sąsiedztwa próbowali „pomóc”, oferując wyjaśnienia, które ostatecznie obwiniały Hioba za jego cierpienie, uznając je za wynik grzechu. Hiob, czując się niezrozumiany, bronił swojej niewinności i zaczął pytać, dlaczego Bóg dopuszcza jego cierpienia. Ta rozmowa z Bogiem ma miejsce po tym, jak Hiob i jego przyjaciele - oskarżyciele wyczerpali już swoje ludzkie rozumowanie, podkreślając ograniczenia ludzkiej perspektywy w rozumieniu boskich planów.

Fraza „słowa bez wiedzy” wskazuje, że choć Hiob mówił szczerze, prosto z serca, jego zrozumienie jest niewystarczające. Używając bezpośredniego i niemal konfrontacyjnego języka, Bóg zaprasza Hioba do głębszego uświadomienia sobie Jego boskiego majestatu i mądrości. 

„Któż zdoła zgłębić Ducha Pańskiego, albo pouczyć Pana jako Jego doradcę? Kogo Pan radził się, aby Go oświecić, i kto Go pouczył o właściwej drodze?”  Izajasza 40:13-14