Hioba 38: 21-24

" Wiesz, bo wtedy zostałeś zrodzony i liczba twoich dni jest wielka? Czy dotarłeś do skarbnic śniegu i widziałeś skarbnice gradu,  Który zachowuję na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny? Którędy prowadzi droga, tam gdzie rozdziela się światło i wypuszczany jest wiatr wschodni na ziemię?" TNP

"Ty je znasz (niewątpliwie); albowiem wtedyś się już urodził, a liczba dni twoich wielka! Izaliś dotarł do składów śniegu? Czyżeś widział spichrze gradu, Które przechowuję na czas ucisku, na dzień zapasów i boju? Kędy droga tam, gdzie dzieli się światło, roztacza się wicher wschodni po ziemi?" Cylkow

"Wiesz, bo cię wtedy urodzono i wielka jest liczba twoich dni! Czy dotarłeś aż do skarbnic śniegu? I (czy) widziałeś skarbnice gradu, który przechowuję na czas ucisku, na dzień walki i bitwy?   Którędy prowadzi droga tam, gdzie rozdziela się światłość, (i) wypuszczany jest wiatr wschodni na ziemię?" Przekład dosłowny

Z pewnością wiesz, bo już się narodziłeś! 
Żyłeś już tyle lat!

Bóg kontynuuje serię pytań do Hioba, używając nieco nuty ironii. Mówiąc: „Z pewnością wiesz, bo już się narodziłeś! Żyłeś już tyle lat!”, Bóg podkreśla, że ​​Hiob, ze swoim ograniczonym zrozumieniem, nie jest w stanie w pełni pojąć tajemnic stworzenia. Retoryczne stwierdzenie Boga podkreśla tu ogromną różnicę między znikomą ludzką wiedzą a Jego własną boską mądrością. Służy ono jako delikatne przypomnienie Hiobowi – i nam wszystkim – że niezależnie od tego, ile wiemy lub czego doświadczamy, istnieją aspekty życia i stworzenia, które tylko Bóg w pełni rozumie.

Bóg wie, że Hiob nie był obecny przy stworzeniu. Ta ironia podkreśla różnicę między wieczną wiedzą Boga a znikomym ludzkim doświadczeniem Hioba. Retoryczne pytania, które Bóg zadaje w całym rozdziale Księgi Hioba, wywołują poczucie podziwu i zachwytu, pomagając czytelnikom zrozumieć ogrom Bożej mądrości. Mówiąc w ten sposób, Bóg zachęca Hioba do spojrzenia na stworzenie z pokornej perspektywy, uznając, że jest wiele rzeczy, których nigdy w pełni nie zrozumie. 
 
„Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś? Pan jest Bogiem wiecznym, Stwórcą krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, a Jego mądrości nikt nie zgłębi”. Izajasz 40:28; Zanim góry się narodziły, zanim cały świat stworzyłeś, od wieków na wieki jesteś Bogiem." Psalm 90:2; „O głębokości bogactwa mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!”. Rzymian 11:33  Te wersety podkreślają wieczną naturę Boga i Jego nieskończoną mądrość, przypominając nam, że Jego zrozumienie znacznie przewyższa wszystko, co możemy wiedzieć lub sobie wyobrazić.

Wiesz, „bo się narodziłeś” kontynuuje sarkazm boskiego mówcy na temat mądrości Hioba i jest bardzo podobny do tego, który wypowiedział Elifaz w H 15:7. „Wiesz” sugeruje: „Znasz odpowiedzi na wszystkie te pytania”. „Narodziłeś się wtedy” oznacza, że ​​Hiob żył wtedy, że istniał tak dawno temu. 

 „A liczba twoich dni jest wielka” tłumaczy hebrajski tekst dosłownie. Logicznie rzecz biorąc, ten werset jest konsekwencją poprzedniego. To znaczy; „Ponieważ urodziłeś się już w momencie stworzenia, musisz być bardzo starym człowiekiem” lub „Wiesz to wszystko, ponieważ urodziłeś się, gdy stworzyłem świat, więc jesteś bardzo stary”. Te tłumaczenia mogą wymagać przeformułowania w niektórych językach, aby wydobyć ironię; Na przykład: „Myślisz, że znasz odpowiedzi, jakbyś urodził się, kiedy stworzyłem świat. Z pewnością jesteś bardzo starym człowiekiem”.

Następnie Pan Bóg pyta Hioba, czy kiedykolwiek „wszedł do składnic śniegu” lub widział „składnice gradu”. To poetyckie pytanie Boga ma na celu pokazanie Hiobowi, że nawet rzeczy, które często bierzemy za nic niezwykłego – takie jak śnieg i grad – są kontrolowane przez Boga. „Spichlerze” symbolizują tutaj Bożą władzę nad stworzeniem, jakby miał On pomieszczenia wypełnione śniegiem i gradem, czekające na wykorzystanie. Ta metafora przypomina nam, że tylko Bóg ma kontrolę nad pogodą i żywiołami, uwalniając je we właściwym czasie i zgodnie ze swoimi celami. Poprzez to pytanie Bóg podkreśla swoją władzę nad światem przyrody, czego żaden człowiek nigdy nie mógłby osiągnąć. Bóg używa tutaj metafory „spichlerzy”, aby opisać Jego kontrolę nad śniegiem i gradem, nadając poczucie struktury i porządku temu, co w przeciwnym razie mogłoby wydawać się chaotyczne. 

„On sprawia, że ​​chmury wznoszą się z krańców ziemi, zsyła błyskawice z deszczem i wyprowadza wiatr ze swoich spichlerzy”. Psalm 135:7; „Rozrzuca śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół, ciska swój grad jak kamienie. Któż się oprze Jego lodowemu podmuchowi?” Psalm 147:16-17; „Gdy On grzmi, szumią wody w niebie, On sprawia, że ​​chmury podnoszą się z krańców ziemi, On zsyła błyskawice z deszczem i wyprowadza wiatr ze swoich zbiorników”. Księga Jeremiasza 10:13:

Te wersety podkreślają Bożą kontrolę nad pogodą i siłami natury, wzmacniając ideę, że wszystko w stworzeniu znajduje się pod Jego władzą.

Które przechowuję na czasy utrapienia, 
na dni wojny i bitwy?

Bóg mówi o przechowywaniu śniegu i gradu „na czasy utrapienia, na dni wojny i bitwy”. Ten werset następuje po pytaniu Boga, czy Hiob widział swoje „spichlerze” śniegu i gradu. Tutaj Bóg wyjaśnia, że ​​te siły natury nie są przypadkowe, lecz służą celowi zgodnemu z Jego wolą. Bóg może wykorzystać żywioły natury – śnieg i grad – do realizacji swoich planów, zwłaszcza w czasach sądu lub konfliktu. Ten werset pokazuje, że Boża kontrola nad stworzeniem obejmuje używanie go jako narzędzia do wypełniania Jego zamierzeń na świecie, czasami nawet w aktach boskiej sprawiedliwości.

W starożytności ludzie często postrzegali śnieg i grad jako potężne siły wymykające się ludzkiej kontroli, niekiedy kojarząc je z boską interwencją. Wyjaśniając, że Bóg zachowuje śnieg i grad do określonych celów, Bóg przypomina Hiobowi – i wszystkim czytelnikom – że nic w naturze nie jest poza Jego kontrolą ani celem. Ta myśl upewniłaby Hioba, że ​​Bóg ma najwyższą władzę nad wszystkim, co się dzieje.

W tym fragmencie Bóg posługuje się obrazem „zachowania” śniegu i gradu, jakby były one narzędziami przechowywanymi do określonych celów. Ta personifikacja żywiołów jako zasobów „zachowanych” przez Boga nadaje poczucie porządku i celu temu, co w przeciwnym razie mogłoby się wydawać chaotyczne. Frazy „czasy udręki” i „dni wojny i bitwy” sugerują, że Bóg ma plany wykraczające poza ludzkie pojmowanie, podkreślając Jego mądrość i moc. 

„I Mojżesz wyciągnął swą laskę ku niebu, a PAN zesłał grzmoty i grad i na ziemię zstąpił ogień. PAN spuścił grad na ziemię Egiptu.  I był grad i ogień zmieszany z bardzo ciężkim gradem, jakiego nie było w całej ziemi Egiptu, odkąd stał się narodem.  Grad poraził na całej ziemi Egiptu cokolwiek było na polu, od człowieka aż do zwierzęcia. Poraził też wszelkie rośliny polne i połamał wszystkie drzewa na polu;”. Wyjścia 9:23-24; „Błyskawice i grad, śnieg i chmury, gwałtowne wiatry, które spełniają Jego rozkazy”. Psalm 148:8:

W kilku spektakularnych momentach w biblijnym zapisie Bóg użył i będzie używał gradu jako bomb i pocisków z nieba przeciwko tym, którzy są wrogo nastawieni do Niego i Jego ludu.  Grad jest często narzędziem sądu nad wrogami Boga, jak to miało miejsce w przypadku Egiptu (Wj 9:24), Kananejczyków (Joz 10:11) - "I PAN rozgromił ich przed Izraelem, który zadał im wielką klęskę w Gibeonie, i ścigał ich drogą wznoszącą się do Bet-Choron, i bił ich aż do Azeki i Makkedy.  A gdy uciekali przed Izraelem i zbiegali do Bet-Choron, PAN zrzucał na nich z nieba wielkie kamienie aż do Azeki, i umarli. Więcej ich zginęło od kamieni gradowych niż tych, których synowie Izraela zabili mieczem", odstępczego Izraela (Iz 28:2) -  "Oto ktoś od Pana, mocny i silny, jak burza gradowa, jak niszcząca nawałnica, jak ulewa gwałtownych rwących wód, rzuci ją na ziemię swoją ręką.  Zostanie zdeptana nogami korona pychy, pijacy Efraima", oraz Goga i Magoga (Ez 38:22) -  "Przywołam miecz przeciwko niemu po wszystkich moich górach, mówi Pan BÓG. Miecz każdego zwróci się przeciwko swemu bratu.  I osądzę go zarazą i krwią, ześlę ulewny deszcz i kamienie gradu, ogień i siarkę - na niego, na jego wojska i na liczne ludy, które z nim będą.  Okażę się wielki i święty i dam się poznać na oczach wielu narodów, i poznają, że ja jestem PANEM", a także zbuntowanej ziemi w czasie Wielkiego Ucisku (Obj 16:20-21) - "Pierzchły wszystkie wyspy i gór już nie znaleziono. I spadł z nieba na ludzi wielki grad o wadze około jednego talentu. A ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, bo plaga ta była bardzo wielka".

Bóg pyta Hioba, czy zna „drogę do miejsca, gdzie się rozchodzi błyskawica” lub „miejsce, gdzie wiatry wschodnie rozchodzą się po ziemi”.  Bóg podkreśla ograniczoną wiedzę Hioba, wskazując na takie elementy natury, jak błyskawice i siły wiatru, nad którymi ludzie mają niewielką kontrolę i które rozumieją w ograniczonym stopniu. Poprzez to pytanie Bóg podkreśla, że ​​tylko On zna pochodzenie, kierunek i cel tych potężnych sił. Przypomina Hiobowi i nam wszystkim, że tylko On rozumie i kieruje zawiłym działaniem natury.

Obraz „miejsca, gdzie błyskawice się rozpraszają” i „miejsca, gdzie wiatry wschodnie się rozpraszają” wywołuje poczucie braku wiedzy, tajemnicy i Bożej mocy. Te elementy – błyskawice i wiatr – są używane w całej Biblii jako symbole mocy i obecności Boga, a tutaj podkreślają ogrom Jego wiedzy. 

Pan Bóg kontynuuje swoją narrację, polegającą na zadawaniu pytań wskazujących na Jego panowanie nad stworzeniem. To podejście literackie zachęca czytelników do refleksji nad cudami natury i do odczuwania podziwu dla Bożej mocy i mądrości. 

"Kto wstąpił do nieba i zstąpił? Czyje ręce zebrały wiatr? Kto wody okrył płaszczem? Kto utwierdził wszystkie krańce ziemi?” Przysłów 30:4;