Hioba 39: 9-12

"Czy dziki bawół zechce ci służyć lub nocować przy twoim żłobie? Czy dzikiego bawołu przywiążesz jego powrozem do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą? Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? I chcesz złożyć na niego swój trud? Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu" TNP

" Zechce li żubr ci służyć, albo czyż przenocuje u jasła twojego? Zaprzęgniesz li żubra do zagonu powrozem twoim, albo czyż bronować będzie płosy za tobą? Możesz li polegać na nim, przeto że wielką jego siła, a poruczyć mu trud twój? Czyż możesz mu zawierzyć, że ci zwiezie twój wysiew, a go zgromadzi na toku twoim?" Cylkow

"Czy zechce ci służyć bawół, czy przenocuje u twego żłobu? Czy przywiążesz bawoła powrozem do bruzdy? Czy będzie za tobą bronował zagony? Czy polegasz na nim, że ma dużo siły, i chcesz mu powierzyć swój trud? Czy zawierzyć mu, że zwiezie twe ziarno i dostarczy je na twe klepisko?" Przekład dosłowny

Bóg interesuje się losem dzikich i niezależnych od człowieka zwierząt. Po kozicach górskich, dzikich osłach, teraz mamy wspomniane dzikie bawoły.  Ludzie w czasach Hioba uznawali dzikiego wołu za symbol siły i niezależności. Starożytni ludzie polegali na udomowionych wołach w rolnictwie, ale dzikie woły, podobnie jak tury z tamtych czasów, były silnymi zwierzętami, których nie dało się oswoić ani wykorzystać do prac rolnych. Dzikie woły swobodnie wędrowały, a próba kontrolowania ich do orki byłaby niebezpieczna i daremna. Pan Bóg używa obrazu zwierząt dzikich, nie udomowionych, aby pokazać, że są one zależne nie od człowieka, ale od Boga. W tym kontekście problemem naszej relacji z Bogiem, jest to, że zostaliśmy „udomowieni”, całkowicie uniezależniliśmy się od Boga, w centrum umieściliśmy humanizm (uznając go za nowego boga), a nasze życie złożyliśmy we własne ręce, lub w ręce innych ludzi. 

W dzisiejszym fragmencie Pan Bóg pyta Hioba, czy dziki wół chętnie mu się podda, czy też zostanie przy jego żłobie. To pytanie podkreśla dziką i nieokiełznaną naturę wołu, pokazując, że nie jest to stworzenie, które można łatwo kontrolować lub oswoić przez ludzi. Bóg wskazuje, że istnieją części stworzenia, które wymykają się ludzkiej kontroli i zrozumieniu. Dziki wół ma siłę i moc, ale nie służy ludziom z natury – działa niezależnie, kierując się instynktami, które dał mu Bóg. Poprzez ten przykład Bóg udziela Hiobowi lekcji o swojej władzy nad całym stworzeniem. Tak jak dzikiego wołu nie można zmusić do służenia ludziom, tak istnieją aspekty życia i natury, które powinny pozostać poza ludzką kontrolą. Tylko Bóg ma mądrość i moc, by rządzić wszystkim, w tym stworzeniami tak silnymi i nieokiełznanymi jak dziki wół.

Poetycki język podkreśla dziką naturę wołu, który nie „zgadza się służyć” ani „nie pozostaje przy twoim żłobie”. Te frazy podkreślają niezależność i siłę stworzenia, tworząc kontrast z udomowionymi zwierzętami, które chętnie służą ludziom. Opisując wołu w tak sugestywny sposób, Bóg zachęca Hioba, i nas do zadziwienia się tajemnicami stworzenia i uświadomienia sobie, że nie wszystko jest pod ludzką kontrolą. Takie podejście pogłębia poczucie zachwytu i szacunku dla Bożej mądrości i autorytetu. 

„Bo do mnie należy wszelkie zwierzę leśne i tysiączne bydło na górach. Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są owady polne”. Psalm 50:10-11; „Doprawdy, narody są jak kropla w wiadrze, a na szalach szali się je uważa za pył”. Izajasz 40:15; „W Jego ręku jest życie wszelkiego stworzenia i oddech wszelkiego rodzaju ludzkiego” Hioba  12:10. 

W kolejnym wierszu Bóg pyta Hioba, czy może okiełznać dzikiego wołu i zmusić go do orania pól lub do orania zagonów w dolinach. Obraz ten przedstawia próbę wykorzystania siły potężnego, nieokiełznanego stworzenia do pracy, którą normalnie wykonywałby udomowiony wół lub tresowane zwierzę. Pytanie Boga jest retoryczne; odpowiedź brzmi jednoznacznie: „nie”. Dziki wół nie podda się ludzkiej kontroli ani nie stanie się zwierzęciem gospodarskim, pracującym pod jego komendą. Poprzez to pytanie Bóg ilustruje Hiobowi, że istnieją części stworzenia poza ludzką władzą i że tylko Bóg ma pełną władzę nad wszystkim. Dziki wół, nieokiełznany ludzkimi wysiłkami, ukazuje moc i niezależność Bożego stworzenia, podkreślając, że tylko Bóg jest prawdziwym Panem i Opiekunem wszystkiego.

Ludzie w czasach Hioba uznawali dzikiego wołu za symbol siły i niezależności. Starożytni ludzie polegali na udomowionych wołach w rolnictwie, ale dzikie woły, podobnie jak tury z tamtych czasów, były silnymi zwierzętami, których nie dało się oswoić ani wykorzystać do prac rolnych. Dzikie woły swobodnie wędrowały, a próba kontrolowania ich do orki byłaby niebezpieczna i daremna.

„On sprawia, że ​​trawa rośnie dla bydła i rośliny, by człowiekowi służyły, i daje chleb z ziemi”. Psalm 104:14-15

Czy możesz polegać na nim, 
skoro ma wielką siłę?
Czy możesz mu powierzyć swoją ciężką pracę?

Bóg kontynuuje rozmowę z Hiobem, pytając, czy Hiob mógł polegać na sile dzikiego wołu w wykonywaniu ciężkiej pracy. Pytanie Boga podkreśla siłę i niezależność tego nieokiełznanego stworzenia, które posiada ogromną siłę, ale nie może być ujarzmione ani wykorzystane przez ludzi do pracy. Dziki wół, choć potężny, nie służy ludzkim celom ani nie wykonuje pracy wymagającej stałej niezawodności. To pytanie ujawnia, że ​​choć ludzie mogą podziwiać siłę wołu, tylko Bóg naprawdę rozumie jego naturę i nią kieruje. Ten werset przypomina, że ​​Bóg ustanowił pewne aspekty stworzenia, które działają poza ludzką kontrolą. Dodatkowo ten werset zawiera przesłanie, że ludzkie zaufanie powinno być pokładane w Bogu, a nie w ziemskiej sile zwierzęcia, koni czy wojska.

Żaden król nie uchroni się dzięki liczebności swego wojska; żaden wojownik nie ucieknie dzięki swej wielkiej sile. Koń jest płonną nadzieją ocalenia; pomimo całej swej siły nie może ocalić”. Psalm 33:16-17 .

Słowo Boże wskazuje na fakt, że powinniśmy w pełni polegać wyłącznie na Bogu, a nie na jakimkolwiek stworzeniu, zwierzęciu, silnym człowieku, wojsku, czy ostatnio na stworzonym przez człowieka AI, niezależnie od tego, jak silne te rzeczy mogą się wydawać.

Następnie Pan Bóg pyta Hioba, czy może zaufać dzikiemu wołowi w wykonywaniu podstawowych zadań, takich jak znoszenie zboża i znoszenie go na klepisko. To pytanie podkreśla niezależność i nieokiełznaną naturę dzikiego wołu, który jest zbyt silny i nieprzewidywalny, aby można go było zaprzęgać do rutynowych prac rolniczych.  Podczas gdy ludzie mogą zarządzać udomowionymi zwierzętami i polegać na nich, dziki wół reprezentuje aspekty stworzenia, które pozostają poza naszą kontrolą. Poprzez to pytanie Bóg podkreśla swoją najwyższą władzę nad stworzeniem i zachęca Hioba do zrozumienia, że ​​choć ludzie odgrywają w nim pewną rolę, to jedynie Bóg sprawuje nadzór nad wszystkim z doskonałą mądrością i mocą.

Zdanie: „Czy możesz mu zaufać, że zbierze twoje zboże?” podkreśla zarówno siłę dzikiego wołu, jak i jego nieprzydatność przy pracach człowieka. Wzmianka o „klepisku” tworzy obraz celu końcowego, czyli miejsca, gdzie ziarno jest przetwarzane i przechowywane. Pytanie jasno jednak pokazuje, że nie można ufać dzikiemu wołowi, że przyniesie tam ziarno. Poprzez użycie metafory rolnictwa, istotnego elementu starożytnego życia, pytanie Boga pomaga Hiobowi i czytelnikom zrozumieć, że chociaż ludzie potrafią zarządzać niektórymi rzeczami, to pewnych elementów stworzenia nie da się kontrolować wyłącznie ludzką siłą ani wysiłkiem. 

 

"Jedni ufają rydwanom, inni koniom, lecz my ufamy imieniu Pana, Boga naszego”. Psalm 20:7; "Wtedy wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora. O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa. Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie. Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał. Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie. Gdy dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami. . Psalm 104:23-28 – „Wszystkie stworzenia oczekują od Ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie”.