Hioba 11: 4-7
"Bo powiedziałeś: Moja nauka jest jasna, jestem czysty w Twoich oczach. Lecz gdyby ktoś dał Bogu przemówić, wtedy otworzyłby swoje usta przeciwko tobie; Niechby ci oznajmił tajemnice mądrości – gdyż podwójnie trudne jest zrozumienie. Poznaj więc, że Bóg zapomniał ci twoją nieprawość. Czy dosięgniesz głębokości Boga? Czy dosięgniesz aż do granic Wszechmogącego?" TNP
"Rzekłeś wszak: czysta nauka moja, a nieskazitelny jestem przed oczyma Twojemi! Ale zaprawdę - gdyby Bóg tylko przemówić zechciał, a usta swoje przeciw tobie otworzył. Tedy objawił by ci tajnie mądrości jak wieloraką prawdę mieszczą - poznałbyś wtedy, że przebaczył Bóg część winy twojej! ₇ Czyżbyś istotę Boga chciał zgłębić, albo nieskończoność Wszechmocnego zbadać?" Cylkow
"Twierdzisz: Mówię szczerze, jestem czysty w Twoich oczach! Lecz niechby Bóg przemówił i otworzył swe usta przed tobą! Niechby ci ogłosił tajniki mądrości, bo podwójne są dla zrozumienia, wtedy poznałbyś, że Bóg (i tak) zapomina o części twoich win. Czy zgłębiłeś tajemnicę Boga? Czy zbadałeś doskonałość Wszechmocnego?" Przekład dosłowny
Trzeci z przyjaciół Hioba, Sofar, jest rozdrażniony jego uporem, i jego "paplaniną", że cierpienie, którego doświadcza jest niezasłużone, że Bóg to... Bóg tamto... Pragnie, aby Bóg przemówił i ujawnił wreszcie to, co uważa za ukryty grzech w życiu Hioba. Według Sofara, to co mówi Hiob, w świetle ówczesnej wiedzy teologicznej brzmi jak herezja. Więc nie dziwi, że jego reakcja jest tak gwałtowna. Stwierdzenia Hioba uważa za przejaw buty i zaślepienia na swoje własne błędy. Mowa Sofara ma na celu uciszenie skarg Hioba i wymuszenie przyznania się do skrywanego grzechu.
Założenie Sofara, że Hiob jest winny, ponieważ cierpi, odzwierciedla ograniczone zrozumienie tego, jak Bóg działa na świecie. Biblia pokazuje nam, że drogi Boga są wyższe niż nasze, a czasami pozwala On na cierpienie z powodów wykraczających poza ludzkie zrozumienie. Sytuacja Hioba przypomina nam, że wierność Bogu nie zawsze skutkuje natychmiastowymi błogosławieństwami lub brakiem trudności.
"Wiedz o tym, że Bóg zapomniał nawet o niektórych twoich grzechach”. Skąd to Sofar wie? Rozmawiał z Bogiem. Zasłania się tajemnicą mądrości. Sofar zasadniczo myśli i mówi, że Hiob w rzeczywistości zasługuje na większe cierpienie, a Bóg, w swojej tajemnicy mądrości, mógł ukarać Hioba surowiej za jego grzechy, ale postanowił „zapomnieć” o niektórych z nich.
„Nie postępuje z nami według naszych grzechów, ani nie odpłaca nam według naszych przewinień”. Psalm 103:10 Ten werset odzwierciedla biblijną prawdę, że Bóg jest miłosierny i często wstrzymuje się od wymierzania nam pełnej kary. Chociaż Sofar ma rację, mówiąc, że Bóg często okazuje miłosierdzie, nie karząc nas tak, jak na to zasługujemy. Sofar robi jednak dokładnie to samo co Elifaz, cytuje pewne teologiczne prawdy w niewłaściwym kontekście i miejscu. Tym samym prawdy te stają się nieprawdą o Bogu... Księga Hioba pozwala nam zobaczyć kontrast między szczerym zmaganiem się Hioba z cierpieniem, a pompatycznymi, moralistycznymi odpowiedziami jego przyjaciół.
Nie zapominajmy jednak, że my wiemy to czego nie wie Hiob, Sofar i inni
ziemscy świadkowie jego cierpienia. Tymczasem w duchowej
rzeczywistości całej tej scenie przygląda się Bóg, Szatan i synowie Boży.
"O, jakże pragnę, aby Bóg przemówił,
aby otworzył usta przeciwko tobie”. Sofar
Podczas gdy Sofar krytykuje Hioba za jego otwartość, szersze przesłanie Księgi Hioba pokazuje, że Bóg ceni naszą szczerość w czasach trudności. Możemy przyjść przed Boga z naszymi pytaniami i bólem, naszą "paplaniną" w oczach ludzi, wiedząc, że On nas rozumie i kocha. Mowy przyjaciół Hioba uczą też pokory wobec pokusy zapinania głębokich spraw teologicznych na ostatni guzik...
„O, jakże głębokie są bogactwa mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego ścieżki!”Rzymian 11:33
Komentarze
Prześlij komentarz