Wtedy... Hioba 22: 26-30

" Tak! Wtedy będziesz się rozkoszować w Wszechmogącym i wzniesiesz ku Bogu swoje oblicze. Będziesz błagał Go, a On cię wysłucha, a ty spełnisz swoje śluby.  I gdy podejmiesz sprawę, to się spełni, a na twoich drogach będzie świecić światłość.  Bo choć poniżono cię, lecz jak powiedziałeś – pychę! A tego, kto nisko zwraca oczy, On wybawia.  Ocala także tego, który nie jest niewinny, a zostanie on wyzwolony dzięki czystości Twoich rąk." TNP

"Tak, wtedy rozkoszować się będziesz Wszechmocnym, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje. Gdy błagać Go będziesz wysłucha cię, a śluby twoje spłacisz Mu. Gdy co przedsięweźmiesz powiedzie się tobie, a nad drogami twemi zabłyśnie światło. Choćby kogo poniżyli, a zawołasz wyżej! to wspomoże tego, kto uniżonych jest oczu. Wybawi nawet tego, który niewinnym nie jest, a ocalonym będzie gwoli czystości rąk twoich." Cylkow 

"Bo wtedy będziesz rozkoszował się Wszechmocnym i wzniesiesz ku Bogu swe oblicze. Gdy będziesz się do Niego modlił, wysłucha cię, i spełnisz swoje śluby. Cokolwiek postanowisz, stanie się, a nad twoimi drogami zabłyśnie światło.  Bo (wprawdzie) poniżono, lecz (jak) powiedziałeś – pychę, a tego, kto nisko zwraca oczy, (On) wybawia.  Ocala (nawet tego), kto nie jest niewinny, zostaje on ocalony dzięki czystości swoich rąk." Przekład dosłowny

"Jeśli się nawrócisz do Wszechmocnego, zostaniesz odbudowany i oddalisz nieprawość od swego namiotu." H 22:23 "Prorok" Elifaz nadal przemawia w imieniu Boga. Teraz w imieniu Boga stawia Hiobowi warunki i prorokuje pomyślną przyszłość jeżeli te warunki zostaną spełnione. 

W dzisiejszym fragmencie Elifaz mówi Hiobowi, że jeśli zwróci swoje serce ku Bogu, znajdzie prawdziwą radość w swojej relacji z Nim. „Rozkoszować się Wszechmocnym” lub "Będziesz zachwycony Bogiem" sugeruje znalezienie pokoju, radości i spełnienia w Bogu ponad wszystko. Elifaz zachęca Hioba, aby się nawrócił,  pozbył się wszelkiej goryczy lub wątpliwości i zwrócił się do Boga z pokornym i ufnym sercem. Podnosząc swoje oblicze ku Bogu, Hiob pokazałby postawę otwartości i wiary, symbolizując przywróconą relację. Jednak Elifaz błędnie zakłada, że ​​cierpienie Hioba wynika z ukrytego grzechu, jego zachęta do znalezienia radości w Bogu zawiera cenną prawdę dla wszystkich wierzących.

Słowo 'annag' nie występuje często w ST. Kontekst użycia decyduje, czy czasownik celebruje świętą przyjemność, duchową rozkosz czerpaną z relacji z Bogiem czy też eksponuje delikatność, przyjemną gładkość i miękkość.

W starożytnej kulturze żydowskiej rozkoszowanie się Bogiem i otwarte zbliżanie się do Niego były wyrazem właściwej relacji z Nim. Ludzi uczono czcić Boga i szukać Go całym sercem, ze świadomością, że jest On ostatecznym źródłem spełnienia i przewodnictwa. Kolejny obraz „podniesienia twarzy” przed Bogiem jest też bardzo wymowny, symbolizujący cześć, akceptację i bliskość z Bogiem, pozwalającą stanąć przed Nim z podniesionym czołem, bez poczucia winy.

Temat rozkoszowania się Bogiem jest widoczny w całym Piśmie Świętym. i Tak np. Psalm 37:4 zachęca wierzących: „Rozkoszuj się Panem, a On spełni pragnienia twego serca”. Ten werset odzwierciedla myśl, że gdy znajdujemy radość w Bogu, a nasze pragnienia stają się zgodne z Jego wolą, to zaprowadzi nas do spełnionego życia.

Tak na marginesie słowo "rozkoszować się Panem" występuje w kontekście szabatu"; "Jeśli powściągniesz nogi od przekraczania szabatu, żeby w dzień mój święty spraw swych nie załatwiać, jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, a święty dzień Pana – czcigodnym, jeśli go uszanujesz przez unikanie podróży, tak by nie przeprowadzać swej woli ani nie omawiać spraw swoich, wtedy znajdziesz rozkosz w Panu. Ja cię powiodę w triumfie przez wyżyny kraju, karmić cię będę dziedzictwem Jakuba, twojego ojca. Albowiem usta Pańskie to wyrzekły." Izajasza 58: 13,14

Następnie Elifaz zachęca Hioba, aby pokutował i zwrócił się do Boga w modlitwie, z ufnością, że Bóg wysłucha. Zapewnia Hioba, że jeśli zwróci swoje serce ku Bogu i będzie Go szczerze szukał, jego modlitwy zostaną wysłuchane i będzie w stanie wypełnić śluby, obietnice lub zobowiązania, które składa. Elifaz próbuje zapewnić Hioba, że Bóg skupia uwagę i reaguje na modlitwy tych, którzy szczerze Go szukają. 

Fraza „będziesz się do niego modlił, a on cię wysłucha” sugeruje dwustronną relację, w której Bóg słucha i odpowiada tym, którzy się do niego zwracają. Wzmianka o „wypełnianiu ślubów” dodaje głębi wypowiedzi, podkreślając, że modlitwa nie polega tylko na proszeniu o rzeczy, ale także na zobowiązaniu się do życia zgodnie z wolą Boga.  

W Księdze Jeremiasza 29:12-13 Bóg mówi: „Wtedy będziecie mnie wzywać i przyjdziecie, i będziecie się do mnie modlić, a ja was wysłucham. Będziecie mnie szukać i znajdziecie, jeśli będziecie mnie szukać całym swoim sercem”. I ponownie, o czym pisałem wcześniej, widzimy, że kazanie Elifaza jest jak najbardziej biblijne, ale nijak się ma do Hioba, ponieważ Hiob, tak jak potrafi, szczerze modli się do Boga. Rozmawia z nim, śmiało stawia nawet zarzuty. Nie można powiedzieć, że Hiob nie ma bliskiej relacji z Bogiem....

Wtedy... Elifaz obiecuje, że gdy Hiob się wreszcie nawróci; „światłość zaświeci nad jego drogami”. To zdanie sugeruje, że Bóg pobłogosławi jego ścieżkę i sprawi, że jego decyzje będą owocne, a przyszłość błogosławiona. 

W starożytnym świecie obraz „światła” świecącego na czyjejś ścieżce symbolizował Boże błogosławieństwo i przewodnictwo. Ludzie szukali Bożego kierownictwa w każdej dziedzinie życia, rozumiejąc, że Boża aprobata prowadzi do sukcesu i łaski, podczas gdy oddzielenie od Boga prowadzi do ciemności, cierpienia i trudności.  ​​Boże przewodnictwo jest jak światło na naszej ścieżce, pomagające nam podejmować mądre decyzje i chroniące nas przed przykrymi konsekwencjami naszych decyzji.

Słowa; „co postanowisz, to się stanie” to "prorocza" obietnica osiągnięcia celu i spełnienia, odbudowania wszystkiego co Hiob stracił. Czy te słowa przyniosą Hiobowi pocieszenie i ulgę w cierpieniu?

Myśl zawarta w wersetach 29 i 30 jest nieco zagmatwana. To jest dalej "prorocza" wypowiedź Elifaza, obietnica która mówi; że "gdy cię upokorzą powiesz - znam swoją wartość - bo pokornego Bóg bierze w obronę." Elifaz obiecuje, że nawet przeciwności takie jak poniżenie nie zakłócą przyszłego szczęścia.

Inna interpretacja jest taka; „Gdy ludzie zostaną poniżeni i powiesz: „Podnieście ich!”, wtedy On wybawi poniżonych”. To w kontekście następnego wiersza mowa o przyszłej wstawienniczej roli Hioba. 

W H 22: 30 Elifaz sugeruje, że Bóg może uratować i odkupić nawet winnych poprzez wstawiennictwo i modlitwy Hioba, a człowiek winny, grzesznik "zostanie wyzwolony dzięki czystości jego rąk." Możemy powiedzieć, że wstawiennicza rola modlitwy Hioba i przywrócenie Hiobowi autorytetu spełnią się pod koniec tej historii, ale to wcale nie oznacza, że Elifaz jest prorokiem wypowiadającym się w imieniu i z upoważnienia Boga. Swoją drogą rodzi się pytanie skąd Elifaz wie, ze tak właśnie zakończy się ta smutna historia.