Hioba 10: 11-14

"Odziałeś mnie w skórę i ciało, a pospinałeś [przeplotłeś] mnie kośćmi i ścięgnami.  Ofiarowałeś mi życie i miłosierdzie, a Twoja troskliwość strzegła mojego ducha. Lecz ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to było w Tobie. Jeśli zgrzeszę, wtedy Ty to spostrzeżesz i nie uznasz mnie za niewinnego z moją nieprawością." TNP

"W skórę i ciało przyoblokłeś mnie, kośćmi i ścięgnami mnie przeplotłeś.  Życiem i łaską mnie darzyłeś, a Opatrzność Twoja strzegła tchnienia mojego.  Wszakże to chowałeś w sercu swojem - wiem, żeś tak sobie umyślił. Gdybym przewinił, tedybyś mnie pilnował, aby nie przepuścić winy mojej." Cylkow. 

"Odziałeś mnie w skórę i ciało i pospinałeś mnie kośćmi i ścięgnami.  Obdarzyłeś mnie życiem i łaską, a Twoja troska strzegła mego ducha.  Lecz to ukryłeś w swoim sercu, wiem, że taki miałeś plan: Kiedy zgrzeszę, to mnie przypilnujesz i nie przepuścisz mojej winy.  Gdybym postąpił bezbożnie, to biada mi!"

Hiob stracił niemal wszystko - rodzinę, majątek i zdrowie. Zmaga się z intensywnym bólem fizycznym i z emocjonalną rozpaczą. Podczas gdy jego przyjaciele twierdzą, że jego cierpienie musi być wynikiem ukrytego grzechu, Hiob utrzymuje swoją niewinność i nadal zastanawia się, dlaczego Bóg, który ukształtował go z taką troską, pozwala mu teraz znosić takie cierpienie.

Hiob wyraża podziw dla Tego który go stworzył, misternie utkał.  Hiob przyznaje, że Bóg był bezpośrednio zaangażowany w kształtowanie jego ciała — przyodział go „skórą i ciałem” i pospinał go „kośćmi i ścięgnami”. .

"Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki." Psalm 139:13

W poetycki i żywy sposób Hiob, a także Dawid, wykorzystują obraz „ubrania” i „dziergania na drutach”, aby opisać stworzenie ludzkiego ciała. Metafora robienia na drutach podkreśla staranną i skomplikowaną pracę, która wchodzi w kształtowanie osoby, podobnie jak rzemieślnik wplatający nić w ubranie.

W Psalmie 139:13-14 Dawid napisał: „Bo Ty stworzyłeś moje nerki, utkałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam Cię, bo cudownie mnie stworzyłeś”. Ten sam  cudownie stworzony Dawid bywał rozgoryczony ... "Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? Czemu jesteś tak daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku? Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić." Psalm 22: 1,2

Hiob w swojej bezsilności zastanawia się, jeśli Bóg "dał mi życie i okazałe mi łaskę, a w swojej opatrzności czuwał nad moim duchem”, stworzył mnie z taką troską, dlaczego teraz pozwolił mi cierpieć? 

Hiob uznaje, że opatrzność Boga - Jego ciągła opieka i przewodnictwo - towarzyszyły mu przez całe życie i ​​chociaż Hiob doświadcza teraz intensywnego cierpienia, pamięta o tym, że ​​Bóg był dla niego łaskawy i czuwał nad nim.  Hiob jest w miejscu głębokiego zagubienia. Chociaż wie, że Bóg był dla niego dobry w przeszłości, nie może zrozumieć, dlaczego jego obecna sytuacja jest wypełniona tak wielkim bólem.

Wiara w opatrznościową opiekę Boga była ważnym punktem światopoglądu tamtych czasów - Bóg był postrzegany jako aktywnie zaangażowany w życie swojego ludu, prowadząc go i chroniąc lub odpłacając karą za grzechy.  Hiob pamięta dobroć Boga, ale zmaga się ze zrozumieniem, w jaki sposób tą Bożą dobroć dopasować do jego obecnego cierpienia.

Hebrajskie słowo „checed” [opatrzność] jest bogatym i wieloaspektowym terminem, który obejmuje idee miłości, życzliwości, miłosierdzia i lojalności. Jest często używane do opisania przymierza  opartego na miłości i wierności Boga wobec Jego ludu. W relacjach międzyludzkich może odnosić się do aktów życzliwości i lojalności, które wykraczają poza obowiązek lub zobowiązanie. „Checed” jest centralnym tematem w Biblii hebrajskiej, odzwierciedlającym charakter Boga jako współczującego i wiernego.

Użycie słowa „opatrzność” jest tutaj ważne. Mówi o nieustannej opiece i uwadze Boga nad życiem Hioba. Słowo to niesie ze sobą poczucie, że Bóg prowadzi i chroni, ale w przypadku Hioba czuje, że ta opieka została wycofana.

Hiob czuje, że w sercu Boga jest coś ukrytego,ukryty powód jego bólu,  którego nie może w pełni zrozumieć.

Księga Hioba zajmuje się odwiecznym pytaniem, dlaczego cierpią sprawiedliwi, bogobojni, dobrzy ludzie.W kulturze Hioba powszechnie uważano, że cierpienie jest wynikiem grzechu lub nieposłuszeństwa. Przyjaciele Hioba ucieleśniają to przekonanie, wielokrotnie sugerując, że Hiob musiał zrobić coś złego, aby zasłużyć na swoje cierpienie. Ale Hiob wie, że jest niewinny i był wierny Bogu, co sprawia, że próba wyjaśnienia ​​jego cierpienie jest jeszcze bardziej zagmatwana. Klucz do rozwiązania tej  zagadki znajduje się w "sercu" Boga..

W Księdze Koheleta 3:11 czytamy, że Bóg; „wszystko uczynił pięknym w swoim czasie. Włożył też wieczność w serce człowieka; lecz nikt nie może pojąć, co Bóg uczynił od początku do końca”.

Plany Boże, myśli Boże, są dla ludzi niedostępne,  ukryte w Bogu,  w Jego 'sercu i umyśle'. Fraza „to jest to, co ukryłeś w swoim sercu” sugeruje, że Hiob czuje, jakby intencje lub plany Boga zostały przed nim celowo ukryte. 

W Izajasza 55:8-9 Bóg mówi: „Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani drogi wasze drogami moimi. Jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak drogi moje są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze”.

Hioba pyta Boga o przyczyny swojego cierpienia. Wie, że Bóg jest sprawiedliwy i czuwa nad ludzkimi czynami, ale jest głęboko zdezorientowany, bije się z myślami, dlaczego jest karany, skoro nie popełnił żadnego poważnego grzechu. A skoro Bóg wie o każdym złym czynie, grzechu człowieka, zapewne powinien wiedzieć, że Hiob jest w porządku i uznać go za niewinnego. A co by było gdybym popełnił grzech i okazał się niegodziwym wobec Boga. Az strach pomyśleć... Biada mi....

W Psalmie 130:3 psalmista pisze: „Jeśli Ty, Panie, będziesz zapisywał grzechy, Panie, któż się ostoi?” Ten werset odzwierciedla podobne uczucie do Hioba - gdyby Bóg ukarał każdy grzech, nikt nie byłby w stanie stanąć przed Nim. Jednak Biblia naucza również, że Bóg jest miłosierny i wybacza grzech, gdy żałujemy.

Stwierdzenie „będziesz mnie obserwował” przekazuje poczucie ścisłego nadzoru Boga nad ludzkimi czynami, podczas gdy „nie pozwolisz, aby moje przestępstwo pozostało bezkarne” podkreśla ideę boskiej sprawiedliwości.

W poprzednim rozważaniu była mowa o tym, że Hiob pyta Boga, dlaczego tak intensywnie szuka w nim grzechów . Słowa „szukać” i „sondować” przywołują obraz kogoś, kto głęboko kopie, szukając czegoś ukrytego. Hiob czuje się, jakby był pod Jego mikroskopem, a Bóg bada każdy jego ruch, aby znaleźć coś niewłaściwego w nim.

„Oczy Pana są wszędzie, obserwują niegodziwych i dobrych”. Księga Przysłów 15:3; "I nie ma stworzenia ukrytego przed Jego obliczem, owszem, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami Tego, któremu zdamy sprawę." Hebrajczyków 4: 13