Hioba 10:21-22

"Zanim pójdę tam i nie wrócę – do ziemi ciemności i cienia śmierci [tsalmaveth]; Do ziemi ciemnej jak mrok, do cienia śmierci i bez porządku, zionącej niczym mrok." TNP

"Zanim pójdę, zkąd nie wrócę, do ziemi ciemności i pomroki śmiertelnej.  Do ziemi zamierzchłej niby północ, (do ziemi) strasznego mroku i zamieszania, gdzie niejako sama północ przyświeca." Cylkow

"Przestań – i odstąp ode mnie, niech się na chwilę uśmiechnę,  zanim odejdę, aby nie powrócić, do krainy ciemności i cienia śmierci ,  krainy ciemnej jak mrok cienia śmierci, pozbawionej porządków, zionącejniczym (gęsty) mrok." Przekład dosłowny

Hiob mówi o śmierci jako o „miejscu, z którego nie ma powrotu” i opisuje ją jako krainę „mroku i całkowitej ciemności”. W dzisiejszym rozważaniu chciałbym opowiedzieć o trzech hebrajskich słowach jakie definiowały miejsce pobytu ludzi po śmierci w czasach gdzieś pomiędzy Księgą Genesis a Exodus. Geber, Tsalmaweth, Hoshek i Sheol...

W czasach, gdy pisano Księgę Hioba, poglądy na temat życia pozagrobowego były często dość niejasne i pełne niepewności. Śmierć była często opisywana jako Szeol - kraina umarłych, mroczne, ciemne miejsce, w którym przebywają zmarli. Opis śmierci przez Hioba jako „mroku i całkowitej ciemności” odzwierciedla to starożytne rozumienie życia pozagrobowego jako miejsca, w którym nie ma światła ani życia, tylko oddzielenie od świata żywych. Hiob czuje się porzucony i bez nadziei, co odzwierciedla jego język, gdy opisuje śmierć jako jedyne miejsce, do którego może się udać. Dla Hioba jest to miejsce wytchnienia i odpoczynku.

Miejsce do którego ludzie trafiają , wg Księgi Hioba po śmierci to do kraina głębokiej nocy, ciemności i nieporządku, gdzie nawet światło jest jak ciemność.  Hiob opisuje śmierć jako miejsce „głębokiej nocy”, „ciemności” i „nieporządku”. Wyobraża sobie ją jako krainę, w której nawet światło jest jak ciemność, miejsce, w którym nic nie ma sensu i nie ma nadziei ani jasności. To poetycki, ale ponury opis tego, jak Hiob wyobraża sobie życie po śmierci.

W Psalmie 88:12 psalmista pyta: „Czy twoje cuda są znane w miejscu ciemności, a twoje sprawiedliwe czyny w krainie zapomnienia?” Podobnie jak Hiob, psalmista rozważa śmierć jako miejsce, w którym nie ma życia i światła.

Księga Koheleta 9:10 również mówi o niepewności i ostateczności śmierci: „Cokolwiek twoja ręka znajdzie, aby to zrobić, rób to z całą mocą, bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani planowania, ani wiedzy, ani mądrości”. Odzwierciedla to samo starożytne rozumienie śmierci jako miejsca bezczynności i ciemności.


GEBER [Strong 6913] - grób

H 3:22; 5:26; 10:19; 17:1; 21:32

"Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu! [qeber]" H 10:19

Użycie: Hebrajskie słowo „qeber” odnosi się przede wszystkim do fizycznego miejsca, w którym pochowano ciało, takiego jak grób lub grobowiec. Jest używane w całym Starym Testamencie do oznaczenia ostatecznego miejsca spoczynku osób, często podkreślając akt pochówku jako znaczącą praktykę kulturową i religijną. Termin ten może również sugerować koncepcję śmierci i życia pozagrobowego, służąc jako przypomnienie o ludzkiej śmiertelności.

Podłoże kulturowe i historyczne: W starożytnej kulturze izraelskiej praktyki pogrzebowe miały ogromne znaczenie. Akt pochówku zmarłych był postrzegany jako sposób na oddanie czci zmarłemu i zapewnienie mu godnego miejsca spoczynku. Groby były często oznaczane, a czasami zawierały inskrypcje lub pomniki. Groby rodzinne były powszechne, a pochówek z przodkami był uważany za znak szacunku i ciągłości. Praktyka pochówku miała również znaczenie religijne, ponieważ była postrzegana jako sposób na powrót ciała do ziemi, zgodnie z porządkiem stworzenia Boga.

TSALMAWETH [Strong 6757] - kraina cienia śmierci

H 3:5; 10:21,22; 12:12; 16:16; 24:17; 28:3; 34:22; 38:17

Termin „tsalmaweth” jest używany w Biblii hebrajskiej do opisania stanu głębokiej ciemności lub skrajnego niebezpieczeństwa, często związanego ze śmiercią lub groźbą śmierci. Przekazuje poczucie głębokiego mroku i niebezpieczeństwa, podobnego do bycia w cieniu rzucanym przez samą śmierć. Termin ten jest często używany metaforycznie do opisywania sytuacji poważnego cierpienia lub strachu, w których obecność śmierci jest bardzo widoczna. Tło kulturowe i historyczne: W starożytnych kulturach Bliskiego Wschodu śmierć była często personifikowana i obawiano się jej jako potężnej siły. Koncepcja „cienia śmierci” miałaby oddźwięk u ludzi żyjących w świecie, w którym życie było kruche, a zagrożenia ze strony wrogów, chorób i klęsk żywiołowych były powszechne. Obraz ciemności i cienia był potężną metaforą nieznanego i przerażającego, odzwierciedlając ludzkie doświadczenie bezbronności i potrzebę boskiej ochrony.

SHEOL [Strong 7585] - kraina zmarłych

H 7:9; 11:8; 14:13; 17:13,16; 21:13; 24:19; 26:6

"Jak obłok znika i przemija, tak zstępujący do Szeolu – nie wraca" H 7:9

W Biblii hebrajskiej „Szeol” odnosi się do krainy zmarłych, miejsca ciemności i ciszy, w którym przebywają duchy zmarłych. Często przedstawia się je jako mroczny świat podziemny, odrębny od grobu (קֶבֶר, kever) i niekoniecznie miejsce kary lub nagrody. Szeol przedstawia się jako tymczasowe miejsce pobytu wszystkich zmarłych, niezależnie od ich moralnej pozycji za życia. Tło kulturowe i historyczne: W starożytnych kulturach Bliskiego Wschodu powszechna była koncepcja świata podziemnego, często postrzegana jako miejsce, w którym zmarli kontynuowali mroczną egzystencję. W kontekście hebrajskim Szeol nie został w pełni rozwinięty w późniejsze żydowskie i chrześcijańskie koncepcje nieba i piekła. Zamiast tego było to neutralne miejsce, w którym zmarli oczekiwali swojego ostatecznego przeznaczenia. Rozumienie Szeolu ewoluowało z czasem, szczególnie w okresie międzytestamentowym, gdy myśl żydowska zaczęła włączać idee zmartwychwstania i sądu.

 
HOSHEK [Strong 2822] -  kraina mroku i całkowitej ciemności

H 10:21,22; 12:12,25; 17:13; 26:10; 34:12; 28:3

Miejsce ciemne... to najczęściej używany zwrot w Księdze Hioba, oznaczający miejsce po śmierci ...

Hebrajskie słowo „choshek” oznacza przede wszystkim brak światła, zarówno w sensie dosłownym, jak i metaforycznym. Jest używane do opisu fizycznej ciemności, takiej jak ciemność nocy lub ciemne miejsce. Metaforycznie może oznaczać ignorancję, zło, osąd lub brak obecności i łaski Boga. Tło kulturowe i historyczne: W starożytnych kulturach Bliskiego Wschodu ciemność była często kojarzona z chaosem, niebezpieczeństwem i złem. Biblia hebrajska odzwierciedla to rozumienie, często przeciwstawiając ciemność światłu, które symbolizuje porządek, bezpieczeństwo i boską obecność. 

Tam... H 3:13-19 

Hiob w beznadziejnym położeniu marzy o miejscu odpoczynku w towarzystwie możnych.  Tam jest cisza i spokój. Tam zmęczeni odpoczywają. Tam bezbożni i niegodziwi, odcięci od ciała, pozbawieni siły, uspokoili się, nie szaleją [nie są wściekli], "wypalili ogień swojego gniewu". Tam więźniowie i słudzy, dłużnicy nie słyszą krzyku nadzorcy, ciemięzcy, Tam niewolnik jest uwolniony od swojego pana. Tam mały i wielki, bogaty i biedak są sobie równi.


Jednak Nowy Testament oferuje inną perspektywę śmierci. W 1 Liście do Koryntian 15:54-55 Paweł pisze: „Śmierć została pochłonięta w zwycięstwie. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twoje żądło?”