Hioba 14: 6-10

"Odwróć od niego swój wzrok, a ustanie, aż będzie zadowolony jak najemnik przy końcu swojego dnia.  Bo o ile dla drzewa jest nadzieja – jeśli zostaje ścięte, wtedy ponownie odrasta, a jego pęd nie przestaje rosnąć. Jeśli zestarzeje się jego korzeń w ziemi, a jego pień umrze w prochu;  To od kiedy poczuje wodę, rozwija pączki i wypuszcza pędy jak sadzonka.  Ale gdy mężczyzna umiera i marnieje, a gdy wydaje ostatnie tchnienie, to gdzie jest ten człowiek?" TNP

"Tedy odwróć wzrok swój od niego, aby wytchnąć mógł, i aby się ucieszył jak najemnik dzienną wysługą swoją.  Bo ma wprawdzie drzewo jeszcze nadzieję: gdy ściętem zostaje odradza się znowu, a pędy jego nie ustają.  Choć zestarzeje się w ziemi korzeń jego, a w prochu obumiera pień jego.  Na woń wody się odrasta, puszczając gałązki jak zasadzona świeżo latorośl.  Ale gdy umiera mąż, leży on bezwładny, a gdy skonał człowiek - gdzież wtedy jest?" Cylkow

"Przestań wpatrywać się w niego, niech ustanie, aż się pocieszy jak najemnik swoim dniem.  Bo (o ile) jest nadzieja dla drzewa – choć zostaje ścięte, odrasta i jego pęd rośnie dalej; choć zestarzeje się w ziemi jego korzeń i w prochu umrze jego pień, to gdy poczuje wilgoć, kiełkuje, puszcza gałązkę jak świeża sadzonka – o tyle gdy człowiek umiera, to na dobre; gdy zgaśnie człowiek, to gdzież on jest?" Przekład dosłowny

Mając świadomość ulotności życia śmiertelnego człowieka, Hiob usilnie prosi Boga, aby odwrócił swoją uwagę od niego, pozwalając mu przeżyć krótkie życie w względnym spokoju. Hiob porównuje życie ludzkie do życia najemnika, kogoś, kto ciężko pracuje przez określony czas i ma nadzieję, że zostanie pozostawiony w spokoju, dopóki praca nie zostanie wykonana. W istocie prosi o wytchnienie od Bożej kontroli, o przerwę od cierpienia i prób, które naznaczyły jego życie.

W starożytnym świecie robotnicy pracowali  zwykle w trudnych warunkach od świtu do zmroku. Porównanie życia ludzkiego do najemnego robotnika przez Hioba odzwierciedla powszechne doświadczenie ciężkiej pracy z krótkim odpoczynkiem i za niewielkie wynagrodzenie.

Hiob niczym zrozpaczony najemnik błaga Boga, aby „odwrócił od niego wzrok” i „zostawił go w spokoju”. To emocjonalne wołanie o ulgę, oddaje głębię ludzkiego cierpienia i ogromne pragnienie odpoczynku. 

Podobnie jak Hiob, psalmista wyraża tutaj podobną prośbę do Boga, aby udzielił mu pewnej ulgi w cierpieniu.  „Odwróć wzrok ode mnie, abym mógł znów cieszyć się życiem, zanim odejdę i przestanę istnieć”. Psalm 39:13

Hiob żali się, że drzewo jest w lepszej sytuacji od jego; „Przynajmniej jest nadzieja dla drzewa: jeśli zostanie ścięte, wypuści nowe pędy, a jego nowe pędy nie zanikną”.

Drzewa są silne, i w przeciwieństwie do ludzi - śmiertelników, są długowieczne Cedr libański może żyć do 2000 lat. A nawet jeśli drzewo zostanie ścięte, ma potencjał, aby odrosnąć. Nowe pędy mogą wyrosnąć z pnia, dając życie tam, gdzie wydawało się, że go nie ma. Stoi to w kontraście do sytuacji Hioba i jego poglądu na ludzkie życie, które uważa za ulotne i ostateczne. Podczas gdy drzewo może się zregenerować i odrosnąć, Hiob uważa, że ​​ludzie, gdy umrą, nie mogą mieć nadziei na takie odnowienie.

Zapach wody

Nawet gdy pień  drzewa obumrze a jego korzenie zestarzeją się w glebie, drzewo ma zdolność do regeneracji, nawet gdy wszystko wydaje się stracone. Stare korzenie i martwy pień symbolizują coś, czego nie da się naprawić, ale sugeruje to, że wciąż może pojawić się nowe życie. „Jednak na zapach wody wypuszcza pąki i pędy jak roślina”. „Zapach wody” reprezentuje małe, ale znaczące źródło życia, które pozwala drzewu odzyskać siły i rozkwitnąć, nawet z pozornie martwego pnia. Tego "zapachu wody" Hiob  bardzo teraz potrzebuje i tęskni za tym.

"A gdy się odwróciłem, oto na brzegu tej rzeki było bardzo wiele drzew po obu stronach; ... I stanie się, że każda istota żyjąca, która się porusza, gdziekolwiek popłyną potoki, będzie żyć. ... bo dotrą tam wody i zostaną uzdrowione. Wszystko będzie żyć, dokądkolwiek dotrze potok. ... A nad rzeką wyrosną na jego brzegu po obu stronach wszelkie drzewa wydające owoce, drzewa, których liść nie więdnie ani owoc nie ustaje... bo wody dla nich wypływają ze świątyni. Dlatego ich owoc będzie na pokarm, a ich liście na lekarstwo." Ezechiela 47: 7-12

Nawet gdy życie wydaje się jałowe lub trudne, ten werset przypomina nam, że odnowa jest zawsze możliwa z Bogiem. Tak jak drzewo może odżyć na zapach wody, tak nasze życie może doświadczyć odnowy dzięki obecności Boga. „Zapach wody” można postrzegać jako symbol Bożej łaski i zaopatrzenia – czasami wystarczy mały dotyk od Boga, aby nas ożywić i wnieść nowe życie do naszych okoliczności.

„Ja sam wezmę różdżkę z samego wierzchołka cedru i zasadzę ją, a stanie się cedrem okazałym”. Ten fragment mówi o zdolności Boga do dawania nowego życia i ustanawiania czegoś silnego i trwałego, nawet od małych i skromnych początków." Ezechiel 17:22-23

Lecz Hiob jest załamany i pełen rezygnacji; "Ale człowiek umiera i leży, wydaje ostatnie tchnienie i już go nie ma”.

Opisuje śmierć, szeol, krainę umarłych, jako całkowity koniec istnienia człowieka na ziemi, gdzie tchnienie opuszcza ciało i nie jest on już obecny w życiu. Księga Hioba rozgrywa się w czasach, gdy zrozumienie życia pozagrobowego nie było jeszcze w pełni rozwinięte. Stary Testament zawiera jedynie promyki nadziei na zmartwychwstanie i życie po śmierci, świadomość zmartwychwstania  nie była tak wyrazista, jak w czasach Nowego Testamentu.

Podobnie jak wiele innych miejsc z Księgi Hioba jest zgodnych z innym księgami mądrościowymi, tak i ta wypowiedź Hioba, o ulotnej naturze ludzkiego życia, ma swoje odzwierciedlenie w Psalmie 90:3-4; i w Księdze Koheleta 12:7;  „Ty odwracasz ludzi do prochu, mówiąc: 'Wróćcie do prochu, wy, śmiertelnicy!' Tysiąc lat w twoich oczach jest jak dzień, który dopiero co minął, albo jak straż w nocy."; „I wraca proch do ziemi, z której powstał, a duch wraca do Boga, który go dał”.