Hiob doprowadzony do króla strachów - Hioba 18: 11-14

"Zewsząd trwożą go zmory [terroryzują go strachy], nacierają na niego na każdym kroku. Głód niech będzie osłabieniem jego sił, a klęska jest już gotowa u jego boku.Pożre kawały jego skóry, najstraszniejsza śmierć pożre jego członki.  Zostanie on wyrwany ze swego namiotu, swej ufności i zmuszony do przemaszerowania przed królem grozy." TNP

"Trwożą go postrachy dokoła i płoszą go na każdym kroku.  Łaknie go niedola, a klęska przygotowana u boku jego.  Pożera włókna skóry jego, pochłania członki jego pierworodny śmierci.  Wyrwany zostaje z namiotu swego, w którym bezpiecznym się mniemał, i napędza go do króla postrachów." Cylkow

"Trwożą go zewsząd zmory i płoszą go na każdym kroku.  Zmarnieje jego rześkość, klęska już gotowa na jego potknięcie. Pożre kawały jego skóry, pożera jego członki pierworodny śmierci.Wyrwany będzie ze swego namiotu, swej ufności, i zaciągnie go do króla strachów." Przekład dosłowny


Bildad kontynuuje opisywanie losu niegodziwych, przedstawiając ich jako ludzi otoczonych z wszystkich stron strachem. Słowo „strachy” "zmory" sugeruje przytłaczający strach,  lęk przed niebezpieczeństwem. Bildad maluje obraz osoby, która nieustannie ogląda się przez ramię, przestraszona i ścigana strachem, gdziekolwiek pójdzie. Podkreśla, że ​​ci, którzy odrzucają Boga i żyją w grzechu, będą prześladowani przez konsekwencje swoich wyborów, nigdy nie znajdując spokoju ani bezpieczeństwa. Bildad uważa, że ​​Hiob cierpi z powodu jakiegoś ukrytego grzechu i próbuje wbić Hiobowi do głowy, że niegodziwość przynosi niepokój, strach i ostateczną ruinę. Bildad zasadniczo oskarża Hioba o niegodziwe życie w taki sposób, że te „strachy” "zmory" teraz go ścigają, dosłownie terroryzują.  "Niegodziwy ucieka, chociaż nikt go nie goni..." Przysłów 28:1

Ten fragment odzwierciedla myśl, że ci, którzy żyją w buncie przeciwko Bogu, są niespokojni i pozbawieni pokoju, nieustannie ścigani przez strach i niepokój. Fraza 'trwożą go strachy' jest tłumaczeniem hebrajskich słów 'ba'at ballahah'. To jest bardzo ciekawa konstrukcja językowa.

Czasownik בָּעַת (baath) jest używany w Biblii hebrajskiej do przekazania idei strachu lub przerażenia, często w kontekście nagłego przestraszenia lub przerażenia. Hebrajski czasownik בָּעַת (ba'at) pojawia się w Starym Testamencie, aby opisać nagły atak strachu lub przerażenia. Termin ten jest często kojarzony z instynktowną, natychmiastową reakcją na przerażającą sytuację. Jest używany w kontekstach, w których jednostki lub grupy stają w obliczu nieoczekiwanego niebezpieczeństwa lub boskiej interwencji, która powoduje, że się boją.

Termin בַּלָּהָה 'ballāhâ' jest używany w Biblii hebrajskiej, aby przekazać poczucie nagłego przerażenia lub zniszczenia, często w kontekście boskiego sądu lub nieszczęścia.

Słowo בַּלָּהָה 'ballāhâ' pojawia się w Starym Testamencie, aby opisać stan najwyższej gotowości do określonych działań, mających zapobiec grożącemu niebezpieczeństwu lub zminimalizować jego skutki. To stan permanentnego napięcia zwykle związany z boską interwencją lub sądem. Jest używane do przedstawiania sytuacji, w których jednostki lub narody doświadczają nagłego strachu lub ruiny, często w wyniku swoich działań lub jako demonstracji mocy i sprawiedliwości Boga.

Ba'at ballahot ta konstrukcja jest tłumaczona jako "przerażające strachy [zmory]" H18:11; "przyprowadzony do króla strachów" H 18:14;  "leki ciemności"; "strach cienia śmierci'  H 24:17; "dosięgają ich lęki" H 27:20; "opanowały mnie lęki," H30:15

Nieco później w podobnych słowach zwróci się do Hioba Elifaz: "Właśnie dlatego otaczają cię sidła i dopada cię nagły strach [hebr. pahad - 6343]  Nic nie widzisz z powodu ciemności i walą się na ciebie masy wód." H 22: 10,11

Termin 'ba'at' podkreśla nagły napad lęku i intensywność odczuwanego strachu. Termin ten przez niektórych tłumaczy jest oddany jako coś co terroryzuje, trapi człowieka; "Lecz Duch PANA opuścił Saula i zaczął go trapić [terroryzować] zły duch od PANA.Wtedy słudzy Saula powiedzieli do niego: Oto teraz trapi cię zły duch od Boga. " 1 Samuela 16:14,15

Hiob wcześniej uskarża się na Boga: "Tkwią we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, a strachy Boże walczą przeciwko mnie." H 6:4 KJV "the terrors of God ", a w H 30:15 Hiob dodaje; "Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura."  KJV "Terrors are turned upon me." "Lęk niewypowiedziany przeciw mnie się zwrócił," Biblia Lubelska

O strachu Bożym czytamy również w Księdze Rodzaju 35:5;  "Potem wyruszyli w drogę. A strach Boży padł na okoliczne miasta i nie ścigali synów Jakuba." oraz w Księdze Wyjścia 23:27; "Poślę mój strach przed tobą i strwożę wszelki lud, przeciw któremu pójdziesz, i sprawię, że wszyscy twoi wrogowie uciekną przed tobą."

Strach od Pana jest jednym z elementów przekleństwa  zapisanym w Księdze Powtórzonego Prawa 28:66,67; "Lecz jeśli nie będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać wszystkich jego przykazań i ustaw, które ci dziś nakazuję, i wypełniać je, to spadną na ciebie wszystkie te przekleństwa i cię dosięgną: ... I twoje życie będzie przed tobą jakby w zawieszeniu, będziesz się lękał w nocy i we dnie i nie będziesz pewien swego życia.  Rano powiesz: Oby już był wieczór, a wieczorem powiesz: Oby już był ranek; z powodu strachu w twoim sercu, który będziesz odczuwać, i z powodu tego, co zobaczą twoje oczy."

Bildad kontynuuje swój ponury opis losu niegodziwych. Mówi o "głodnym jak wilk" nieszczęściu i katastrofie które chcą pożreć osaczonego strachem człowieka niegodziwego, jakby były to siły, które z niecierpliwością czekają tylko na upadek osoby, która odwróciła się od Boga. Fraza „nieszczęście go łaknie” sugeruje, że nieszczęście jest nieuniknione, jak zwierzę czyhające na pochłonięcie swojej ofiary. Bildad wierzy, że ci, którzy żyją w grzechu, są skazani na katastrofę i ruinę, a to zniszczenie nie jest przypadkowe - to coś, co z niecierpliwością na nich czeka.

„Zżera części jego skóry..." Bildad kontynuuje i mówi, że nieszczęście zżera kawały skóry człowieka niegodziwego, a zwiastuny [pierworodni] śmierci pożerają jego tkanki i ciało. Czy nie jest to wyraźna aluzja do sytuacji Hioba?

Tutaj używa żywych i przerażających obrazów, aby przedstawić zniszczenie, jakie przynosi grzech. Fraza „zżera części jego skóry” sugeruje powolny, bolesny proces rozkładu, podczas gdy „pierworodny śmierci pożera jego członki” symbolizuje ostateczne i całkowite zniszczenie ciała przez śmierć. Bildad mówi o tym, jak grzech nie tylko wpływa na duszę lub życie duchowe, ale także prowadzi do cierpienia fizycznego, a ostatecznie do śmierci.

Jego zdaniem cierpienie Hioba, które obejmuje chorobę fizyczną, jest wyraźnym wskazaniem na jakiś ukryty grzech, który powoduje jego obecną nędzę. Używając tak drastycznych metafor, ostrzega Hioba, że ​​jego los się pogorszy, jeśli nie okaże skruchy.

I na koniec dzisiejszego fragmentu czytamy myśl Bildada, że niegodziwy, bezbożny człowiek, w domyśle Hiob został „Wyrwany z bezpiecznego namiotu i odprowadzony do króla strachu”. Bildad uderza w czułe miejsce Hioba, ponieważ ten boi się, ogarnia go strach i lęk. "Spójrzcie na mnie, zdumiewajcie się i połóżcie rękę na swoje usta.  Gdy tylko sobie przypomnę, jestem przerażony i strach ogarnia moje ciało." H 21:6;  "Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr." H 30:15

Fraza „wyrwany z bezpiecznego namiotu” sugeruje, że niegodziwy człowiek zostaje wyrwany z wygody i bezpieczeństwa, którymi kiedyś się cieszył. Jego życie, które mogło wydawać się stabilne i bezpieczne, zostaje gwałtownie zamienione w ruinę i przygasający płomień. Ludzie najbardziej boją się śmierci. To być może ona jest królem strachów. Odniesienie do bycia „odprowadzonym do króla strachu” jest wyraźną metaforą śmierci, opisanej tutaj jako siła, której nie można uniknąć. Ta obrazowość przedstawia śmierć jako władcę lub przerażającego króla, który ostatecznie domaga się o każdego, kto jest niegodziwy i żyje w buncie przeciwko Bogu.

"Namiot", dom reprezentował  środki do życia, bezpieczeństwo, ochronę i rodzinę. Wyrwanie” z tego bezpiecznego miejsca byłoby postrzegane jako całkowita utrata wszystkiego, co nadaje życiu sens i stabilność. Fraza „król strachu” [bring him to the king of terrors KJV]  odzwierciedla sposób, w jaki postrzegano śmierć - potężną i przerażającą siłę, która rządzi wszystkim.

"Gdzie jest, o śmierci, twoje zwycięstwo?
Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło?"
1 List do Koryntian 15:55