Który nie zna Boga - Hioba 18: 18-21

"Wypychają go ze światła do ciemności i wypędzają go ze świata. Nie będzie miał potomka i nie będzie miał potomstwa w swoim ludzie i nikt nie pozostanie w miejscu jego zamieszkania. W dniu jego sądu zostaną przerażeni ludzie Zachodu, a mieszkańcy Wschodu zostaną ogarnięci trwogą.  Tak to jest z tymi namiotami niegodziwych i takie jest miejsce tego, który nie zna Boga." TNP

"Wyrzucają go od światła do ciemności, a z okręgu świata wypędzają go. Ani syn ani wnuk nie pozostaje mu w rodzie jego, a niema niedobitka w sadybie jego. Nad dolą jego przerażają się potomni, a przodków jego ogarnia zgroza.  Oto tak bywa z mieszkaniem szalbierza, takiem miejsce tego, który Boga nie znał." Cylkow

"Wypychają go ze światła do ciemności i wypędzają go ze świata. Nie ma on potomka i nie ma następcy w jego ludzie, nikogo, kto przetrwałby w jego siedzibie. Jego dniem przerażeni będą mieszkańcy Zachodu, a mieszkańców Wschodu ogarnie groza. Tak, to spotyka mieszkanie niegodziwego i tak jest z miejscem tego, który nie chciał znać Boga." Przekład dosłowny


Bildad kontynuuje opis losu niegodziwych, mówiąc, że są oni „wypędzeni ze światła do królestwa ciemności” i „wygnani ze świata”. Wcześniej stwierdził: "Tak, światło bezbożnego gaśnie i nie świeci płomień jego ogniska. Światło przygasa w jego namiocie i jego lampa gaśnie nad nim." H 18:5 Obraz wygnania ze światła do ciemności jest bardzo wymowny. Światło często symbolizuje życie, prawdę i obecność Boga, podczas gdy ciemność symbolizuje śmierć, zło i oddzielenie od Boga. Bildad podkreśla myśl, że ci, którzy żyją w buncie przeciwko Bogu, zostaną wyrzuceni z błogosławieństw życia i wepchnięci w stan całkowitego oddzielenia i śmierci. „Wygnanie ze świata” oznacza, że ​​niegodziwcy i bezbożnicy zostaną całkowicie odcięci od życia, nie będą już częścią społeczności ani nie będą zapamiętani przez nikogo.

Bildad podkreśla, że ​​niegodziwi nie pozostawią po sobie żadnego dziedzictwa. Werset stwierdza, że ​​osoba ta nie ma potomstwa ani potomków, co w starożytnym świecie było postrzegane jako poważna tragedia i rezultat przekleństwa. Brak dzieci, które mogłyby przekazać czyjeś imię i pamięć, był uważany za formę hańby. Fraza „nie ma ocalałego tam, gdzie kiedyś mieszkał” podkreśla całkowite i zupełne wymazanie obecności i wpływu niegodziwej osoby. Bildad maluje obraz kogoś, czyje życie kończy się całkowitą stratą, bez przyszłych pokoleń, które mogłyby przekazać jego dziedzictwo, i bez pamięci o nich wśród żyjących. Bildad używa tego argumentu, aby ostrzec Hioba, sugerując, że jeśli cierpienie Hioba jest wynikiem grzechu, może spotkać go podobny los. Bildad uważa, że ​​obecna sytuacja Hioba jest wyraźnym znakiem, że Boży sąd jest nad nim i że jeśli Hiob nie okaże skruchy, jego dziedzictwo zostanie wymazane.

„Niech jego potomstwo zostanie wytępione, a jego imię wymazane z pokolenia przyszłego”. Ten werset odzwierciedla podobną myśl, w którym potomkowie niegodziwych zostają wytępieni jako wynik Bożego sądu. Psalm 109:13

Bildad kontynuuje; ludzie z  zachodu i wschodu - będą zszokowani i przerażeni, gdy zobaczą los niegodziwego, "w jego dzień".  Werset sugeruje, że zniszczenie i dzień sądu, które przyjdą na niegodziwych, będą tak surowe, że staną się tragicznym widowiskiem, pozostawiając innych w strachu,  zdumieniu i przerażeniu. Upadek niegodziwego nie jest tylko prywatną sprawą, ale czymś, czego inni będą świadkami i czym będą zszokowani. Bildad próbuje podkreślić, że cierpienie Hioba jest publicznym znakiem sądu Bożego i sugeruje, że jeśli Hiob nie okaże skruchy, jego los będzie ostrzeżeniem dla innych, tak jak upadek innych niegodziwych ludzi. Zdaniem Bildada obecne nieszczęście Hioba wskazuje, że zmierza on ku katastrofalnemu końcowi.

Psalm 52:6-7: „Sprawiedliwi zobaczą i ulękną się; będą się z ciebie śmiać, mówiąc: Oto mąż, który nie uczynił Boga swoją twierdzą, ale zaufał wielkiemu swemu bogactwu i wzmocnił się, niszcząc innych!” Ten fragment Psalmu odzwierciedla tą samą myśl, że ludzie będą świadkami upadku niegodziwych i zostaną widzami tragicznych konsekwencji życia z dala od Boga. 

Podobnie w Księdze proroka Sofoniasza; "Takie będzie to wesołe miasto, które mieszkało bezpiecznie i mówiło w swoim sercu: Ja jestem i oprócz mnie nie ma innego. Jakże stało się spustoszeniem, legowiskiem zwierząt! Każdy, kto będzie przechodził obok niego, zaświśnie i machnie ręką." Sofoniasza 2:15

Podobne zdanie na temat ludzi niegodziwych wypowiada Hiob:  "Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca." H 27:23

Tak! To spotyka siedziby niegodziwego,
tak się dzieje z miejscem tego,
który nie znał [nie uznawał] Boga.

Bildad kończy swoją mowę ostatnim stwierdzeniem o losie niegodziwych. Oświadcza, że ​​nędzny los, który opisał w poprzednich wersetach, jest przeznaczeniem osoby, która odrzuca, nie zna, nie uznaje Boga.

Kiedy mówi, „takie jest mieszkanie człowieka złego”, podkreśla, że ​​surowe konsekwencje i sąd, o których mówił, są zarezerwowane dla tych, którzy żyją niegodziwie. Fraza to jest „miejsce tego, który nie zna Boga” jasno pokazuje, że podstawową przyczyną zniszczenia i dewastacji w życiu człowieka  jest życie z dala od relacji z Bogiem. Bildad używa tego mocnego stwierdzenia, aby zasugerować, że cierpienie Hioba musi być spowodowane jakimś ukrytym grzechem lub wynikiem życia jako ktoś, kto „nie zna Boga”.

Jego zdaniem nieszczęście Hioba jest dowodem sądu Bożego, a jeśli Hiob nie okaże skruchy, spotka go ten sam los, co niegodziwych ludzi, których Bildad opisał w swoim przemówieniu.  Zakłada, że ​​cierpienie Hioba wynika z tego, że Hiob żył jak „zły bezbożny i niegodziwy człowiek” jako ktoś, kto nie zna Boga.

Tylko jak ta biblijna prawda ma się do Hioba? ...