Hioba 23: 6-10

"Czy przy swojej wielkiej mocy będzie się prawował ze mną? Nie! On na pewno zważałby na mnie.  Tam prawy może spierać się z Nim i na zawsze byłbym uwolniony przez mojego sędziego. Lecz oto idę prosto [dosłownie na wschód], a nie ma Go; cofam się [dosłownie na zachód] – a nie dostrzegam Go.  Z lewej [dosłownie na północ], gdzie On działa, a nie mogę Go dostrzec; obrócił się ku prawej [dosłownie na południe], a nie widzę Go. Tak, On zna drogę, którą kroczę; gdyby mnie wypróbował, wyszedłbym czysty jak złoto." TNP

" Czy wielkością swej siły prawować się będzie zemną? Nie; ale gdyby tylko uwagę chciał zwrócić na mnie! Wtedy by się prawy z Nim prawował, a zostałbym uwolniony na zawsze przez sędziego mojego.  Ale oto, gdy idę naprzód nie masz Go, a gdy wstecz, nie zauważam Go.  Na lewo może (sprawiedliwie) działa, ale nie mogę Go dojrzeć, ukrywa się po prawej, a nie mogę Go spostrzedz.  Gdyby poznał drogę, którąm postępował, i gdyby mnie doświadczył, jako złoto bym się okazał." Cylkow

"Czy przy swojej wielkiej mocy prawowałby się ze mną? Nie! Lecz na pewno skupiłby się na mnie. Tam prawy może rozwiązać z Nim sprawę, (tam) byłbym przez mojego sędziego ocalony na zawsze.  (Lecz) oto idę naprzód – i nie ma Go; wstecz – i nie zauważam Go.  Z lewej (szukam) Jego działania – i nie dostrzegam; zwrócił się ku prawej? Nie widzę. Tak, (On) zna drogę, którą kroczę; gdyby mnie wypróbował, wyszedłbym jak złoto." Przekład dosłowny

Hiob wyrusza na spotkanie z Bogiem.

Hiob wyraża zaufanie do charakteru Boga, wierząc, że Bóg nie będzie wobec niego surowy, jeśli będzie mógł stanąć w Jego obecności. Hiob wierzy, że nawet w cierpieniu Bóg nie będzie się „sprzeciwiał” ani niesprawiedliwie go oskarżał. Ufa, że Bóg wysłucha go ze zrozumieniem i współczuciem, a nie z potępieniem. To stwierdzenie pokazuje głęboką wiarę Hioba w sprawiedliwość i miłosierdzie Boga oraz podkreśla jego nadzieję, że pomimo jego prób Bóg będzie sprawiedliwy i łaskawy. Słowa Hioba wyrażają również jego wiarę, że Bóg zna jego serce i nie będzie niesłusznie „oskarżał” go, tak jak czynili bliźni z sąsiedztwa. 

„Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu, pełen miłości. Nie będzie stale oskarżał, nie będzie się gniewał na wieki”. Psalm 103:8-10

Hiob 23:7 – „Tam prawi mogą udowodnić swoją niewinność przed Nim, a ja będę na zawsze wybawiony od mojego sędziego”. 

Hiob wyraża swoją nadzieję, że jeśli stanie przed Bogiem, będzie w stanie „udowodnić swoją niewinność” i uzyskać ulgę w cierpieniu. Hiob jest pewien, że Bóg uzna jego prawość i wymierzy mu sprawiedliwość. Ten werset ukazuje tęsknotę Hioba za uwolnieniem od cierpienia, które postrzega jako niesprawiedliwe i niezasłużone. Hiob wierzy, że gdy dotrze do Boga, wówczas w jego obecności prawda zwycięży i ​​zostanie usprawiedliwiony. Jego pewność siebie nie jest zakorzeniona w dumie czy arogancji, ale w jego zaangażowaniu w obronę swojego prawego życia.

W czasach Hioba wniesienie sprawy przed sędziego lub króla często oznaczało szukanie sprawiedliwości lub ulgi od ucisku, a taka okazja była wysoko ceniona. Pragnienie Hioba, aby przedstawić swoją sprawę bezpośrednio przed Bogiem, odzwierciedla przekonanie, że Bóg jest ostatecznym źródłem sprawiedliwości, zdolnym dostrzec nieporozumienia i fałszywe oskarżenia.

Pewność Hioba, że ​​zostanie „wyzwolony na zawsze” ze swojego cierpienia, jeśli będzie mógł rozmawiać bezpośrednio z Bogiem, odzwierciedla przekonanie o Bożej sprawiedliwości i miłosierdziu. Dzisiejszy fragment przypomina nam, że tylko Bóg widzi serce i zna prawdę, nawet jeśli inni mogą nas źle rozumieć i oskarżać.

Podobnej myśli jest Dawid, choć wiemy, że nie zawsze był prawym człowiekiem. „Niech Pan sądzi ludy. Usprawiedliw mnie, Panie, według mojej sprawiedliwości, według mojej prawości, o Najwyższy”. Psalm 7:8

Wraca poczucie poczucie porzucenia przez Boga, rezygnacji i frustracji. Hiob czuje, że bez względu na to, gdzie się zwróci, Bóg jest odległy i nieobecny, pozostawiając go w stanie zagubienia i samotności. Hiob doświadcza bólu ciszy...  Cierpienie Hioba doprowadza go do punktu, w którym czuje się porzucony i niezdolny do znalezienia obecności Boga, bez względu na to, jak bardzo się stara. Nadzieja miesza się z beznadzieją. Pewność z wątpliwościami. Myśli kotłują się w głowie. Jedne przeganiają drugie. Ten fragment odzwierciedla głęboką i bolesną rzeczywistość, że czasami w najciemniejszych momentach życia wydaje się, że Bóg jest nieobecny, ukryty lub odległy. Doświadczenie Hioba jest tutaj surowym, szczerym przyznaniem się do jego walki o poczucie bliskości Boga, gdy najbardziej jej potrzebuje. 

Hiob używa prostego, ale potężnego języka kierunkowego – „wschód” i „zachód” – aby przekazać poczucie beznadziei Hioba w jego poszukiwaniu Boga. Poszukiwania na lewo i na prawo zmniejszają obszar poszukiwań. Północ i południe są bardziej wymowne, bezkresne.... Obrazowanie poszukiwania Boga w różnych kierunkach podkreśla nieustanne wysiłki Hioba szukania w swoim cierpieniu Boga, w celu znalezienia odpowiedzi na trudne pytania. Stwierdzając „nie ma go” i „nie znajduję go”, werset tworzy klimat, który odzwierciedla poszukiwania Hioba i jego powtarzające się rozczarowania, pozwalając czytelnikowi poczuć ciężar samotności Hioba.

Podobnego poczucia nieobecności Boga w trudnej sytuacji doświadcza Dawid.  „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Czemuś tak daleko od mojego wybawienia, tak daleko od krzyku mego?” Psalm 22:1

Hiob wyraża swoje uczucie nieobecności Boga, zauważając, że bez względu na to, gdzie spojrzy, nie może zobaczyć obecności Boga ani dostrzec i zrozumieć Jego działań. Hiob wierzy, że Bóg coś robi, ale gdzieś daleko, hen poza nim...,  czuje się pominięty w zrozumieniu tego, co Bóg czyni w jego życiu. Dzisiejszy fragment podkreśla ogromne zmagania Hioba, gdy szuka Boga w okresie swojego cierpienia. Pomimo wysiłków, aby zobaczyć, gdzie Bóg „działa”, przyznaje, że nie jest w stanie zobaczyć ani zrozumieć Boga w działaniu.

A tak, to czego doświadcza Hiob i wielu ludzi na ziemi komentuje sam Pan Bóg;  „Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi drogami moimi” — oświadcza Pan. „Jak niebiosa są wyższe od ziemi, tak moje drogi są wyższe od twoich dróg i moje myśli od twoich myśli”. Izajasz 55:8-9

W słowach; „Ale On zna drogę, którą idę; gdy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto”. widzimy, że wraca wiara i nadzieja. Mimo poczucia, że Bóg jest odległy i nieobecny w jego życiu, Hiob wyraża zaufanie do wiedzy Boga o jego życiu i przekonanie, że jego cierpienie ma "szlachetny" cel. Pomimo zamieszania i bólu, przez które przechodzi Hiob, z ufnością oświadcza, że ​​Bóg zna jego ścieżkę i że poprzez to doświadczenie zostanie oczyszczony jak złoto. Hiob wierzy, że Bóg widzi szerszy obraz i wykorzystuje jego próby, aby oczyścić, "przez ogień" wypróbować jego charakter. Werset dziesiąty ujawnia głęboką wiarę Hioba w mądrość i dobroć Boga, ufając, że trudności, które znosi, ostatecznie doprowadzą do silniejszej, czystszej wiary.

A jednak Bóg jest zaangażowany w jego życie. Ta żywa metafora złota testowanego w piecu, podkreśla proces oczyszczania wiary poprzez cierpienie. Słowo „wypróbowany” sugeruje zarówno próbę, jak i oczyszczenie, sugerując, że cierpienie Hioba nie jest bezsensowne, ale służy większemu celowi. Fraza „on zna drogę, którą podążam” jest potężną deklaracją zaufania Hioba do wszechwiedzy Boga — Bóg zna serce i zamiary Hioba. Nieobecny, a jednak obecny... Niewidzialny, a jednak widzialny... 

W Księdze proroka Malachiasza 3:3 czytamy;  „kto się ostanie, gdy on się ukaże? Jest bowiem jak ogień złotnika i jak mydło foluszników.  I zasiądzie jako ten, kto roztapia i oczyszcza srebro: oczyści synów Lewiego, oczyści ich jak złoto i srebro i będą składać PANU ofiarę w sprawiedliwości.”. Te słowa podkreślają myśl, że Bóg używa prób, aby uszlachetnić wierzących, zachęcając ich do zaufania Jego procesowi transformacji poprzez trudności.

"Weselicie się z tego, mimo że teraz jesteście na krótko zasmuceni, jeśli potrzeba, rozmaitymi próbami,  Aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze od zniszczalnego złota, a które przez ogień jest próbowane, zostało znalezione dla uznania, czci i chwały w objawieniu Jezusa Chrystusa," 1 Piotra 1:6-7