Hioba 33: 6-8

"Otom jako ty wobec Boga, i jam z gliny skrojony. To też obawa przede mną nie powinna cię trwożyć, a brzemię moje zbytnio cię nie przytłoczy. Ale tak wyrzekłeś w uszy moje - brzmienie słów twoich słyszę jeszcze:..." TNP 

"Oto ja jestem przed Bogiem takim jak ty, ja także jestem z gliny uformowany. Oto strach przede mną niech cię nie przeraża, a mój nacisk niech nie zaciąży nad tobą. Jednak ty powiedziałeś mi do uszu, słyszałem brzmienie twoich wypowiedzi:..." Cylkow

"Oto ja jestem przed Bogiem jak ty, ja też jestem uszczknięty z gliny. Oto niech cię nie przeraża obawa przede mną, a nacisk z mej strony niech nie zaciąży na tobie! Otóż powiedziałeś mi do uszu i słyszałem brzmienie twoich słów:..." Przekład dosłowny

Elihu, jeden ze znajomych Hioba,  deklaruje swoją równość z Hiobem przed Bogiem. Mówiąc: „Jestem taki sam jak ty w oczach Boga”, Elihu przyznaje, że on również jest istotą stworzoną, ukształtowaną przez Boga, tak jak Hiob. Zwrot „Ja też jestem bryłą gliny” podkreśla ludzką niedoskonałość i zależność od Boga, który jest garncarzem. Słowa Elihu przypominają Hiobowi, że obaj są po prostu ludźmi, stworzonymi przez Boga i podlegającymi tym samym zmaganiom i ograniczeniom. Elihu nie rości sobie prawa do wyższości moralnej, ale umiejscawia się w tej opowieści jako bliźni,który staraja się pomóc Hiobowi spojrzeć na sprawy z innej perspektywy.

Porównanie do „kawałka gliny” podkreśla kruchą, zależną naturę ludzkości. Ta metafora odbija się echem w całej Biblii, często używana do przeciwstawienia ludzkiej słabości sile i niezależności Boga. Ten werset podkreśla pokorę Elihu, pokazując, że nie postrzega on siebie jako kogoś ponad, nauczyciela czy sędziego Hioba, lecz jako współsługę Boga. Słowa Elihu łagodzą ton jego rozmowy z Hiobem, mając na celu zachęcenie do otwartości i zrozumienia tego co ma do powiedzenia, a nie do konfrontacji.

Powiedzenie "jestem z tej samej gliny" (lub "jestem ulepiony z tej samej gliny") oznacza, że ktoś jest bardzo podobny do kogoś innego pod względem charakteru, wartości lub pochodzenia, a nawet sposobu myślenia czy doświadczeń. Jest to metafora sugerująca głębokie, fundamentalne podobieństwo między dwiema osobami, jakby były stworzone z tego samego materiału. 

Elihu zwraca się do Hioba, zapewniając go, że nie ma powodu, by się lękał lub czuł się przytłoczony jego słowami. Elihu pragnie komunikować się z Hiobem na równych prawach, bez zastraszania, bez wywierania presji i poczucia wyższości. Mówiąc: „Nie lękaj się mnie”, Elihu przyznaje, że prawdziwa mądrość nie powinna powodować nadmiernego strachu ani ciężaru. Nie jest tu po to, by potępiać Hioba, lecz by zaoferować mu właściwa ocenę sytuacji i wsparcie. To podejście pokazuje, że intencją Elihu było zachęcanie, a nie pogłębianie cierpienia Hioba. Chce, aby Hiob czuł się swobodnie, gdy będzie dzielił się z nim swoimi doświadczeniami [wiedzą], ufając, że ta rozmowa ma mu pomóc, a nie zaszkodzić.

Stwierdzając, że jego ręka „nie powinna ciążyć” Hiobowi, Elihu kontrastuje to z tonem wypowiedzi innych przyjaciół - oskarżycieli Hioba. Jego język jest tu stanowczy, ale też łagodny i uspokajający, tworząc atmosferę zrozumienia i otwartości. Ten łagodniejszy ton wyróżnia się na tle bardziej intensywnych wymian zdań w poprzednich rozdziałach, ukazując pragnienie Elihu, aby nawiązać kontakt z Hiobem, a nie go przytłaczać go, dołożyć cokolwiek  do jego cierpienia, czy osądzać.

„Odpowiedź łagodna uśmierza gniew” Przysłów 15:1, ten wiersz przypomina, że łagodne słowa mogą wyciszyć gniew, uśmierzyć cierpienie, ukoić ból. 

Elihu zwraca się do Hioba i przypomina mu o wypowiedziach, które wygłosił podczas ich dyskusji. W dalszej części wypowiedzi, Elihu zacytuje kilka kluczowych wypowiedzi Hioba, a to oznacza, ze bardzo wnikliwie słuchał wypowiedzi Hioba, do których zaraz się odniesie. Ten fragment pokazuje uważność Elihu i jego intencję, by odnieść się do wypowiedzi Hioba w sposób rzetelny i precyzyjny. Mówiąc: „Usłyszałem te same słowa”, Elihu sygnalizuje, że nie tylko snuje domysły, ale zwraca uwagę na to, co Hiob faktycznie powiedział. Elihu podchodzi do sprawy ostrożnie, starając się z szacunkiem odnieść do słów Hioba, zamiast wyciągać pochopne wnioski lub przeinaczać jego słowa.

Ten werset podkreśla kluczową zasadę teologiczną: poszukiwanie prawdy wymaga uważnego słuchania i szacunku dla perspektywy innych. Gotowość Elihu do wysłuchania słów Hioba przed udzieleniem odpowiedzi odzwierciedla uczciwe podejście do trudnych rozmów. Przypomina nam, że angażowanie się w szczery dialog oznacza docenianie głosu innych, a nie tylko czekanie na odpowiedź. Pobożna mądrość dąży do zrozumienia, zanim odpowie. Przykład Elihu wzywa nas do bycia słuchaczami w naszym życiu duchowym, zarówno w relacjach z innymi, jak i z Bogiem, poświęcając czas na rozważenie tego, co jest komunikowane, zanim odpowiemy.

Elihu podkreśla, że ​​nie mówi pod wpływem impulsu lub niezrozumienia, lecz starannie rozważa to, co Hiob faktycznie powiedział. Takie podejście buduje wiarygodność i pozwala nam postrzegać Elihu jako głos rozsądku i sprawiedliwości. Słowa Elihu nadają wagę jego kolejnym wypowiedziom, zachęcając Hioba do słuchania go, tak jak on słuchał Hioba. 

"Każdy człowiek powinien być chętny do słuchania, nieskory do mówienia”, List Jakuba 1:19;   „Odpowiadać, zanim się wysłucha, to głupota i hańba”, Księga Przysłów 18:13. Te wersety również  podkreślają i przypominają nam o wartości słuchania przed udzieleniem odpowiedzi.