Hioba 36: 30-33

 "Oto rozciąga nad nim [nad Jego namiotem] swoją światłość [błyski swego światła] i okrywa głębiny morza. Bo przez nie sądzi narody i daje im pokarm w obfitości. W swoich dłoniach ukrywa błyskawicę i rozkazuje, wskazując jej na cel uderzenia. Ogłasza nad Nim burzę Jego huk, nawet bydło ostrzega o wzmagającej się burzy." TNP 

 "Oto roztacza nad nimi blask Swój, a pokrywa nim głębie morza. Mocą ich sądzi narody, udzielając zarazem żywności obficie. W dłoniach Swoich ukrywa promień, i rozkazuje mu aby uderzał. Zwiastuje o Nim grom Jego, budząc Jego żarliwość przeciw wszystkiemu co się wynosi. Cylkow 

"Oto rozciąga nad nim swoje światło i okrywa korzenie morza – bo przez nie sądzi ludy, daje pokarm w obfitości. W swoich dłoniach kryje błyskawicę i rozkazuje jej trafić (w cel).  Obwieszcza Go Jego huk, żarliwego gniewem względem nieprawości." Przekład dosłowny

 

Elihu zdumiewa się nad mocą Boga nad naturą, koncentrując się szczególnie na błyskawicach i morzu. Opisuje, jak Bóg „roztacza błyski światła” i jak ta moc sięga nawet „głębin morza” i kąpać je w tym świetle. Słowa Elihu podkreślają Bożą kontrolę nad siłami natury, pokazując, że Jego obecność rozciąga się od najwyższych niebios po głębiny oceanów. Ta część wypowiedzi Elifaza, służy jako przypomnienie o budzącej podziw mocy Boga i Jego władzy nad stworzeniem. Wspominając błyskawice i morze, kaznodzieja Elihu podkreśla sposób, w jaki Bóg działa w miejscach, do których ludzie nie mogą dotrzeć ani ich kontrolować. Zachęca Hioba do pamiętania, że ​​Boża siła i obecność są ogromne i niepowstrzymane, docierając do każdej części stworzenia.

Elihu poucza również i nas wierzących, byśmy ufali Bożej mocy, nawet w sytuacjach, które wydają się przytłaczające lub niekontrolowane. Zachęca nas do pamiętania, że ​​ten sam Bóg, który panuje nad siłami natury, czuwa również nad każdym aspektem naszego życia.

Elihu, wykorzystując błyskawice i morze do zilustrowania majestatu Boga. W niektórych tłumaczeniach mamy tu zwroty „rozrzuca swoje błyskawice” co sugeruje obraz Boga rozprzestrzeniającego moc po niebie, i „kąpiąc [nimi]głębiny morza” lub "kąpiąc je w głębinach morza", co dodaje poczucia podziwu, a zarazem grozy, pokazując, że zasięg Boga sięga ukrytych części świata. Ten poetycki język podkreśla władzę Boga zarówno nad znanym, jak i nieznanym. Taki dobór słów tworzy kontrast między światłem a głębią, niebem a morzem. Wybierając obrazy błyskawic i morza, Elihu wywołuje poczucie zachwytu i pokory wobec niezrównanego autorytetu Boga.

 „Jego błyskawica rozświetla świat, ziemia widzi i drży”.  Psalm 97:4; „Pan czyni wszystko, co zechce, na niebie i na ziemi, w morzach i we wszystkich ich głębinach”.  Psalm 135; „Jego droga jest w wichrze i burzy, a chmury są prochem Jego stóp”.  Księga Nahuma 1:3

 

Elihu wyjaśnia, że ​​Bóg rządzi narodami i zapewnia ludziom byt poprzez swoją władzę nad stworzeniem. Elihu mówi, że Bóg nie tylko kieruje zjawiskami naturalnymi, ale także wykorzystuje je do troski o ludzkość, zaspokajając jej potrzeby. Ten werset przypomina nam, że mądrość i moc Boga są głęboko związane z Jego opieką i zaopatrzeniem. Elihu podkreśla, że ​​Bóg nie działa tylko po to, by okazać swoją moc. Przeciwnie, Jego działania służą pewnemu celowi – rządzić narodami i zapewniać obfitość pożywienia. Ten werset sugeruje, że mądrość Boga widoczna jest nie tylko w Jego władzy nad naturą, ale także w sposobie, w jaki wykorzystuje tę moc, aby podtrzymywać i błogosławić ludzi

W starożytności ludzie postrzegali pogodę, żniwa i siły natury jako wskaźniki Bożego błogosławieństwa lub sądu. Mieszkańcy Bliskiego Wschodu, w tym Izrael, byli w dużym stopniu zależni od sezonowych opadów deszczu i naturalnych cyklów, jeśli chodzi o uprawy i hodowlę zwierząt. Odnosząc się do Bożej kontroli nad przyrodą jako środka „rządzenia narodami” i zapewniania pożywienia, Elihu wskazuje na prawdę, którą jego słuchacze dobrze zrozumieli: Boża moc przejawia się w Jego trosce o ludzkość.

Zwrot „rządzi narodami” sugeruje, że Boża moc wykracza poza życie jednostek, obejmując całe kraje, narody i kultury, co pokazuje, że Jego władza jest wszechogarniająca. Słowa „daje pokarm w obfitości” podkreślają hojność Boga i Jego troskę o ludzkość, podkreślając, że nie jest On skąpy w swoim zaopatrzeniu, lecz gotów hojnie błogosławić.  

„Ty dbasz o ziemię i nawadniasz ją, i hojnie ją wzbogacasz. Strumienie Boże napełniają się wodą, aby dać ludziom zboże”. Psalm 65:9-11; „Spójrzcie na ptaki niebieskie: nie sieją ani nie żną, ani nie gromadzą w spichlerzach, a Ojciec wasz niebieski je żywi”. Ewangelia Mateusza 6:26; „Sprawia, że ​​rośnie trawa dla bydła i rośliny, by człowiek mógł uprawiać ziemię, i wydaje chleb z ziemi”. Psalm 104:14-15

Kaznodzieja Elihu opisuje Bożą kontrolę nad piorunami, przedstawiając Go jako trzymającego je w swoich rękach i kierującego nimi w cel. Słowa Elihu podkreślają absolutną władzę Boga nad naturą i sposób, w jaki włada nią z intencją i celem. Mówiąc, że Bóg „rozkazuje jej, by trafiła w cel”, Elihu wskazuje, że nic w naturze nie dzieje się przypadkowo; nawet uderzenia piorunów są kierowane przez Boga. Ten werset przypomina nam, że moc Boga nie jest przypadkowa, lecz celowa. Wszystko w stworzeniu, od najdrobniejszych szczegółów po potężne siły natury, działa pod Jego rozkazami. Dla Hioba, który zmaga się ze zrozumieniem swojego cierpienia, przesłanie Elihu jest takie, że działania Boga są zawsze celowe, nawet jeśli nie widzimy pełnego obrazu

W tym wersecie Elihu używa wyrazistych obrazów, aby przekazać Bożą władzę nad naturą. Zwrot „napełnia swoje dłonie błyskawicami” przedstawia obraz Boga dzierżącego surową energię i moc, kierującego nią z precyzją. Termin „rozkazuje jej, aby trafiła w cel” podkreśla Bożą kontrolę i celowość, pokazując, że nawet błyskawica porusza się zgodnie z Jego wolą. Ten poetycki język oddaje poczucie podziwu i czci dla mocy i władzy Boga nad stworzeniem.

„Głos Pana sypie płomienie ogniste [smaga błyskawicami]”. Psalm 29:7;

Hiob 36:32 podkreśla absolutną suwerenność i władzę Boga nad naturą, przedstawiając Go jako osobiście władającego piorunami z doskonałą precyzją i zamiarem wypełnienia swojej woli, nie przez przypadek, ale z drobiazgową kontrolą nad swoim stworzeniem. Werset H 36:32 służy jako przypomnienie majestatycznego autorytetu Boga i Jego celowych rządów, zapewniając wierzących, że ta sama moc, która kontroluje burzę, kieruje również ich życiem.

Elihu w swojej kaznodziejskiej mowie sporo czasu poświęca burzy. Dzisiaj burza nie robi na nas specjalnego wrażenia, choć jest niebezpieczna i budzi respekt. Dziś to dla nas prawa fizyki. Ale w czasach Hioba, burza była znakiem, głosem Bożym. Elihu wskazuje, że moc i obecność Boga są często zwiastowane grzmotem, znakiem nadchodzącej burzy. Dodaje, że nawet zwierzęta, takie jak bydło, wyczuwają nadejście burzy, co pokazuje, że całe stworzenie jest świadome mocy Boga w naturze. Elihu używa obrazu burzy, aby zilustrować, że dzieła Boga są widoczne dla każdego, a Jego działania są widoczne i odczuwalne w całym stworzeniu.

Grzmot, ze swoim przytłaczającym dźwiękiem i intensywnością, przypomina o majestacie i sile Boga. Bóg często objawia się w sposób, który trudno zignorować, jak grzmot przetaczający się po niebie przed burzą. Tak jak zwierzęta reagują na sygnały zbliżającej się burzy, my również jesteśmy wezwani do rozpoznawania znaków obecności i działania Boga wokół nas.

„Trzeciego dnia o poranku pojawiły się grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i bardzo potężny głos trąby, tak że cały lud, który był w obozie, zadrżał. I Mojżesz wyprowadził lud z obozu na spotkanie z Bogiem, i stanęli u stóp góry. A góra Synaj cała dymiła, gdyż PAN zstąpił na nią w ogniu. Dym unosił się z niej jak dym z pieca i cała góra bardzo się trzęsła.” Księga Wyjścia 19: 16-18; „Samuel wołał więc do PANA, a PAN zesłał grzmoty i deszcz tego samego dnia. I cały lud bardzo bał się PANA i Samuela.” 1 Księga Samuela 12:18; „Huk twego grzmotu wśród obłoków, błyskawice oświetliły świat, ziemia poruszyła się i zatrzęsła.”  Psalm 77:18

Zwrot „Jego grzmot zwiastuje nadchodzącą burzę” wywołuje poczucie oczekiwania i podziwu, podkreślając potężną obecność Boga w obliczu nadchodzącej burzy. W czasach Hioba ludzie wierzyli, że moc i obecność Boga objawiają się w świecie przyrody. Grzmot jest użyty w naszym fragmencie, jak i w innych miejscach pisma, jako symbol głosu Boga, przypominając nam, że autorytet Boga można zobaczyć i odczuć poprzez stworzenie. W przypadku wierzących werset ten zachęca do odczuwania bojaźni i czci dla Boga. Uczy nas, że Bóg nie jest odległy ani milczący; jest aktywnie zaangażowany w swoje stworzenie, a Jego dzieła są widoczne dla wszystkich, którzy zwracają na Niego uwagę.

„Głos Pana rozbrzmiewa nad wodami, Bóg chwały grzmi, Pan grzmi nad potężnymi wodami”. Psalm 29:3-4; „Niebiosa głoszą chwałę Boga, a nieboskłon obwieszcza dzieło rąk Jego." Psalm 19:1-4