Hioba 33: 1-5

"A jednak słuchaj, proszę Hiobie, mojej mowy i nadstaw ucha na wszystkie moje słowa. Ach! Oto otwieram moje usta, a mój język przemawia z podniebienia. Moje wypowiedzi pochodzą z prawości mojego serca, a moje wargi wyraźnie wypowiedzą wiedzę. Duch Boga stworzył mnie i tchnienie Wszechmogącego ożywiło mnie. Jeśli możesz, odpowiedz mi! Przygotuj się, stań przede mną!" TNP

"Słuchaj tedy Ijobie mowy mojej, a wszystkim słowom moim podaj ucho. Oto gdym otworzył raz usta moje, mówi już sam język mój w podniebieniu mojem. Szczerość serca mego odbije się w mych słowach, a prawdę jasną wynurzą usta moje. Duch Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego i mnie ożywia. Jeżeli zdołasz chciej mi zaprzeczyć; szykuj się w obliczu mojem a broń się" Cylkow

"Teraz więc, Jobie, posłuchaj mojej mowy i nadstaw uszu na wszystkie moje słowa! Oto otwieram usta, mój język przemawia z podniebienia.  Moje słowa to szczerość serca, moje wargi wy powiedzą czyste poznanie.  Duch Boży uczynił mnie i tchnienie Wszechmocnego mnie ożywiło.  Jeśli możesz, odpowiedz mi, przygotuj się, stań przede mną!" Przekład dosłowny

Elihu chce być pomocny Hiobowi, wierzy, że przemawia z Bożej inspiracji, chcąc dać Hiobowi jaśniejsze zrozumienie, dlaczego cierpi.

Po wysłuchaniu skarg Hioba i argumentów pozostałych trzech przyjaciół - oskarżycieli, zabiera głos Elihu, namawiając Hioba do uważnego słuchania. Jego słowa są zarówno prośbą, jak i napomnieniem, ponieważ próbuje spojrzeć z innej perspektywy na cierpienie Hioba i jego wyartykułowane pretensje do Boga. Elihu wierzy, że przemawia w imieniu Boga i namawia Hioba, aby teraz uważnie posłuchał jego rady.

Przemówienia Elihu zajmują wyjątkowe miejsce w Księdze Hioba. Umieszczone jest pomiędzy dialogami Hioba z przyjaciółmi a ostateczną odpowiedzią Boga, słowa Elihu tworzą pomost, rzucając wyzwanie Hiobowi bez potępiania go.  Użycie przez niego słów „słuchaj” i „zwróć uwagę” nadaje ważności przesłaniu jakie ma dla Hioba.

Słowa wstępu Elihu ujawniają jego zamiar udzielenia Hiobowi wskazówek i napomnień z Bożej perspektywy, inspirowanych natchnieniem Ducha. Mówiąc: „Zaraz otworzę usta”, Elihu sygnalizuje, że starannie przemyślał swoją odpowiedź, przekonany, że jego słowa niosą ze sobą istotne dla Hioba przesłanie. Wypowiedź Elihu świadczy zarówno o oczekiwaniu, jak i przekonaniu, wskazując, że jest on nie tylko gotowy do mówienia, ale także zobowiązany poczuciem odpowiedzialności za przekazanie Hiobowi tego, co uważa za Bożą prawdę.

Elihu oświadcza, że ​​jego słowa płyną ze szczerości i uczciwości. Stwierdzając: „Moje słowa płyną z prawego serca”, podkreśla, że ​​mówi szczerze i z czystymi intencjami. Zdaje się, że intencje Elihu i postawa serca są odmiennie inne niż trzech przyjaciół - oskarżycieli..  Nie próbuje wygrać tego sporu ani zbudować swój autorytet z egoistycznych pobudek; wierzy raczej, że dzieli się prawdą [wiedzą], która może pomóc Hiobowi zrozumieć jego cierpienie. Słowa Elihu przypominają nam o znaczeniu mówienia z prawdziwym współczuciem i przekonaniem, zwłaszcza gdy udziela się rad lub wskazówek tym, którzy cierpią.

Elihu uznaje boskie źródło swojego życia, uznając, że istnieje i mówi dzięki Duchowi i tchnieniu Boga. To już kolejna taka deklaracja z jego strony;  W H 32:8 mówi; "Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum." Te słowa podkreślają pokorę Elihu wobec Boga. Elihu rozumie, że zarówno jego życie, jak i zdolność mądrego wypowiadania pochodzą wyłącznie od Boga. „Duch Boży mnie stworzył” wskazuje na Boga jako Stwórcę, podczas gdy „tchnienie Wszechmogącego daje mi życie” sugeruje, że podtrzymująca moc Boga utrzymuje Go przy życiu w każdej chwili. Słowa Elihu przypominają nam, że samo nasze istnienie jest darem od Boga i że wszystko, co robimy, nawet nasza mowa, powinno wypływać z tego zrozumienia. 

Teraz Elihu wierzy, że to samo tchnienie Boże które go stworzyło, będzie mu teraz pomocne przy udzielaniu rad Hiobowi. 

Przygotuj się, stań przede mną!

Elihu wzywa Hioba, trochę jakby na pojedynek, aby ten odpowiedział na jego argumenty i bronił swojego stanowiska. Elihu wzywa Hioba, aby „wstał” i zajął swoje miejsce w debacie, co jest pełnym szacunku, ale stanowczym sposobem powiedzenia: „Jeśli masz coś do powiedzenia, powiedz to jasno i z przekonaniem”. Elihu szczerze pragnie, aby Hiob odpowiedział, aby mogli wspólnie przepracować skargi i wątpliwości Hioba dotyczące Boga. Zaproszenie Elihu odzwierciedla jego przekonanie, że Hiob może zyskać jasność sytuacji dzięki szczerej dyskusji. Jest pewny swojego punktu widzenia, ale chce, aby Hiob otwarcie przedstawił swoje myśli w rozmowie.