Hioba 14:1-5

"Człowiek, zrodzony przez kobietę – krótkie jego dni i pełne niepokoju; Wyrasta jak kwiat i jak kwiat zostaje odcięty, a przemija jak cień i się nie ostaje. Tak! Nad takim otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd. Kto da czyste ze skalanego? Ani jeden. Ponieważ jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u Ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć." TNP

"Człowiek z kobiety zrodzony, krótkich dni i przesycony niepokojem.  Jako kwiat rozwija się i więdnie, jako cień przelatuje a nie ostoi się. A nad takim trzymasz otwarte oczy Twoje, a mnie pociągasz na sąd przed Siebie. Jakże by mógł czysty z nieczystego się wytworzyć! Ani jeden! Gdy jednak ustanowione są dni jego, a liczba miesięcy jego u Ciebie ustalona, gdyś wyznaczył kres jego, którego przekroczyć nie wstanie." Cylkow

"Człowiek urodzony przez kobietę – krótkie (jego) dni i pełne niepokoju. Wyrasta jak kwiat i więdnie, umyka jak cień – i nie ostaje się.Tak! Nad takim otwierasz swoje oczy i pozywasz mnie przed siebie na sąd.  Kto da czyste z nieczystego? Ani jeden!  Gdyż ustalone są jego dni, liczba miesięcy u Ciebie, ustalasz jego porcję i (jej) nie przekracza." Przekład dosłowny


Jednym z kluczowych tematów tej Księgi jest tymczasowość, kruchość i marność życia. Taką refleksję spotkamy w innych miejscach Pisma Świętego, głównie w księgach mądrościowych:

W Psalmie 90:10 i 103:15-16: czytamy: „Nasze dni mogą trwać lat siedemdziesiąt, a nawet osiemdziesiąt, jeśli starczy nam sił; lecz najlepsze z nich to tylko trud i zmartwienie, bo szybko mijają, a my odlatujemy”; „Życie śmiertelników jest jak trawa, rozkwitają jak kwiat polny; wystarczy, dmuchnie na niego wiatr, a przeminie, a miejsce, gdzie był, już go nie pamięta”.   Psalmy te nawiązują do żalu Hioba, podkreślając kruchość i ulotność życia i trudności, które mu często towarzyszą.  Następnie w Księdze Kaznodziei 2:23 czytamy: „Przez wszystkie dni ich praca to smutek i ból, nawet w nocy ich umysł nie zazna spokoju. To także jest bezsensowne”.

A w Nowym Testamencie w Liście  Jakuba 4:14 czytamy: „Cóż, nie wiesz nawet, co jutro się stanie. Czymże jest twoje życie? Mgłą [parą] jesteś, która ukazuje się na krótko, a potem znika”. Prorok Izajasz, ulotność, chwilowość życia porównuje do trawy; "Wszelkie ciało jest trawą, a cały jego wdzięk jak kwiat polny.  Trawa usycha, kwiat więdnie, gdy wiatr PANA powieje na nie. Zaprawdę ludzie są trawą." Izajasza 40:6,7; Myśl tą powtórzy Piotr w swoim liście: "Gdyż wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy. Trawa uschła, a jej kwiat opadł;" 1 Piotra 1: 24

Hiob dodaje;  „Człowiek zrodzony z niewiasty ma niewiele dni i jest pełen niepokoju”.  Hiob był bogatym i prawym człowiekiem, który przechodzi przez intensywne cierpienie, tracąc swój majątek, bliskich, pozycję społeczną i zdrowie.

W dzisiejszym fragmencie Hiob wyraża ulotną naturę ludzkiego życia i jego nieodłączne zmagania. Uznaje, że życie jest krótkie, pełne cierpienia i niepewności. Wypowiedź Hioba odzwierciedla głęboki smutek, jaki odczuwa po doświadczeniu osobistych strat i ogromnego bólu fizycznego

Porównuje ludzi do kwiatów, które rozkwitają, ale wkrótce więdną, i do cieni, które pojawiają się na krótko, ale szybko znikają. Ta metafora podkreśla, jak tymczasowa i krucha jest ludzka egzystencja. Kwiaty, choć piękne, są delikatne i krótkotrwałe. Podobnie cienie są nieistotne i szybko przemijają. Hiob ubolewa nad tym, że ludzkie życie, choć cenne i pełne potencjału, jest przemijające i pełne niepewności.

"A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd." Hiob zwraca się bezpośrednio do Boga, zastanawiając się, dlaczego Bóg miałby skupiać swoją uwagę na kruchych i ulotnych, śmiertelnych istotach ludzkich, które wcześniej zostały opisane jako kwiaty, które więdną i cienie, które bledną. Jak nieskończenie doskonały i święty Bóg może sądzić śmiertelników, znając nasze ograniczenia i słabości?

Ten werset podkreśla ideę, że wszyscy ludzie rodzą się z grzeszną naturą i bez względu na to, jak bardzo się staramy, "Nikt! ani jeden” nie może oczyścić się z grzechu ani osiągnąć duchowej czystości własnymi wysiłkami.

„Zaiste, urodziłem się w grzechu, byłem w grzechu od chwili, gdy mnie poczęła matka moja”. Psalm 51:5;  „Wszyscy staliśmy się jak nieczyści, a wszystkie nasze prawe czyny jak szmata splugawiona” Izajasz 64:6:

Hiob w wierszu piątym  kontynuuje wypowiedź o kruchości życia i śmiertelności człowieka;  „Dni człowieka są ustalone; Tyś ustalił liczbę jego miesięcy i ustanowił granice, których nie może przekroczyć”.

Hiob uznaje suwerenność Boga nad ludzkim życiem. Oświadcza, że długość życia każdej osoby jest ustalona przez Boga – nasze dni, miesiące i lata są pod Jego kontrolą. Hiob uznaje, że żaden człowiek nie może żyć dłużej niż ile czasu Bóg dla niego wyznaczył.

„Twe oczy widziały me czyny, w księdze Twej wszystkie one były zapisanie; dni moje zostały określone, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.”. Psalm 139:16

Ponieważ Bóg określił długość naszego życia, powinniśmy żyć z poczuciem pilności, skupiając się na tym, co najważniejsze: naszej relacji z Bogiem i tym, jak wypełniamy Jego powołanie w naszym życiu.

"Czyż ja mam upodobanie w śmierci niegodziwego? - mówi Pan BÓG, a nie raczej w tym, aby się odwrócił od swoich dróg i żył?" Ezechiela 18:23