Hioba 18: 15-17

"Osiądzie w jego namiocie nienależąca do niego, sprawi, że rozrzuci po jego niwie siarkę. Od spodu uschną jego korzenie, a z góry będzie obcięta jego gałąź.  Pamięć o nim zginie z ziemi i nie ma już jego imienia na obszarze kraju." TNP

"Osiada w namiocie jego co doń nie należy, rozsypują na siedzibę jego siarkę.  Z dołu korzenie jego usychają, a z wierzchu więdną gałęzie jego. ₁₇ Pamięć jego znika z ziemi, a imienia jego nie wspominają po ulicach." Cylkow

"Osiądzie w jego namiocie nienależąca do niego, sprawi, że rozsypią po jego niwie siarkę. Od dołu uschną mu korzenie, a od góry zwiędną jego gałęzie.  Pamięć o nim znika z ziemi i nie ma (już) jego imienia na obszarze kraju." Przekład dosłowny


Bildad kontynuuje swój surowy opis losu ludzi niegodziwych. Obraz ognia mieszkającego w namiocie sugeruje, że zniszczenie nadchodzi do domu człowieka, reprezentując utratę bezpieczeństwa, wygody i życia. Ogień w Biblii często symbolizuje sąd i oczyszczenie, ale w tym kontekście podkreśla całkowite zniszczenie. Wzmianka o „płonącej siarce” jest szczególnie żywa, ponieważ siarka jest często kojarzona z sądem Bożym w Biblii, takim jak zniszczenie Sodomy i Gomory.

W tej mowie Bildad czyni wyraźną aluzję do obecnego stanu Hioba, stawiając go tym samym na równi ze złoczyńcami, ludźmi bezbożnymi i niegodziwymi.

Bildad maluje tutaj obraz całkowitego spustoszenia, ostrzegając, że niegodziwi nie mogą uciec przed gniewem, który na nich spadnie. W tym wersecie Bildad sugeruje, że Hiob, jeśli jest winny ukrytego grzechu, doświadcza tego rodzaju sądu. Bildad widzi cierpienie Hioba jako wyraźny znak, że gniew Boży spada na niego, pochłaniając wszystko, co ma. Jednak ta wąska perspektywa nie pozwala zrozumieć szerszego obrazu cierpienia Hioba, które nie jest karą za grzech, ale próbą i częścią większego boskiego celu.  Bildad nie zdaje sobie sprawy, że cierpienie Hioba nie jest wynikiem osobistego grzechu, ale częścią głębszej duchowej próby, przez którą przechodzi Hiob.

Bildad używa obrazu usychającego drzewa, aby opisać osobę, której życie naznaczone jest grzechem i buntem przeciwko Bogu. Fraza „korzenie wysychają od dołu” symbolizuje utratę fundamentu, odcięcie od dającego siłę pokarmu.Korzenie drzewa są źródłem pożywienia i stabilności, a gdy wysychają, drzewo słabnie i ostatecznie umiera. Uschnięcie gałęzi, czy też ich odcięcie powoduje pozbawienie dostępu do życiodajnego światła słonecznego, sugeruje zewnętrzne oznaki rozkładu i śmierci, pokazując, że życie osoby niegodziwej się rozpada. Bildad uważa, że ​​cierpienie Hioba jest dowodem na to, że jego „korzenie” wysychają, a "gałęzie" usychają, że jego życie jest rozrywane z powodu jakiegoś ukrytego grzechu. Bildad widzi cierpienie Hioba jako znak sądu Bożego, jak drzewo, które umiera od środka.

W starożytnym świecie drzewa były często używane jako symbole życia, stabilności i dobrobytu. Drzewo ze zdrowymi korzeniami i kwitnącymi gałęziami reprezentowało osobę, która żyła błogosławionym i owocnym życiem. Z kolei drzewo z wyschniętymi korzeniami i więdnącymi gałęziami było symbolem rozkładu, zniszczenia i porażki. W Biblii ten obraz jest używany w wielu miejscach, aby reprezentować duchowe zdrowie lub upadek osoby lub narodu.

„Człowiek ten jest jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje owoc w swoim czasie, a którego liść nie więdnie, cokolwiek czyni, przynosi powodzenie.” Psalm 1:3; „Będą jak drzewo zasadzone nad wodą, które puszcza swoje korzenie ku strumieniowi. Nie boi się, gdy nadchodzi upał, jego liście są zawsze zielone.” Jeremiasz 17:8. Te wersety pokazują, że ci, którzy ufają Bogu, mają głębokie, silne korzenie, które dają im życie i siłę. Silne, zdrowe drzewo symbolizuje życie, które kwitnie dzięki bliskiej relacji z Bogiem.

Bildad  stwierdzając, że „pamięć o nim zginie z ziemi” ma na myśli, że ​​ci, którzy żyją w grzechu, z dala od Boga, zostaną zapomniani po śmierci. Ich życie nie pozostawi trwałego śladu, a o ich imieniu nie będzie się już wspominać z respektem. Fraza „nie ma jego imienia w kraju” odnosi się do utraty jakiegokolwiek dziedzictwa lub reputacji. Bildad sugeruje, że gdy ktoś buntuje się przeciwko Bogu i żyje życiem niegodziwości, jego wpływ i pamięć zostaną wymazane. Sugeruje, że jeśli Hiob nie okaże skruchy, spotka go ten sam los, co niegodziwych — jego życie zostanie zapomniane, a jego imię zniknie z historii.

W starożytności imię i pamięć osoby były niezwykle ważne. Życie po śmierci było postrzegane jako forma nieśmiertelności, szczególnie w kulturach, które kładły silny nacisk na dziedzictwo rodzinne. Imię reprezentowało nie tylko jednostkę, ale także jej rodzinę, honor i reputację. Bycie zapomnianym lub nieposiadanie trwałej pamięci było uważane za okropny los.

„Oblicze Pana jest przeciwko tym, którzy czynią zło, Aby wymazać ich imię z ziemi”. Psalm 34:16; „Pamięć o sprawiedliwym jest błogosławieństwem, lecz imię niegodziwych zgnije” Księga Przysłów 10:7. Te wersety nawiązuje do myśli, że bezbożni i niegodziwi ludzie, którzy żyją w buncie przeciwko Bogu, zostaną zapomniani, a ich imiona zostaną wymazane. Natomiast "pamięć sprawiedliwego jest błogosławiona."