Hioba 20: 26-29

"Całkowita ciemność jest zaczajona, aby skryć jego skarby. Pożre go ogień przez nikogo nie wzniecony, pochłonie to, co pozostawione w jego namiocie.  Niebiosa odsłonią jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu. Porwie zasoby jego domu, rozpłyną się w dniu Jego gniewu. Taki dział człowieka niegodziwego jest od Boga i dziedzictwo zapowiedziane mu przez Boga." TNP

"Wszystek mrok zasadził się na skarby jego, pożera go ogień nie rozniecony (przez ludzi); strawia szczątki w namiocie jego. Odsłaniają niebiosa jego winę, a ziemia powstaje przeciw niemu. Uwięziony będzie plon domu jego; rozpływającą się on wodą w dzień gniewu Jego. Oto udział niegodziwego od Boga, i dziedzictwo naznaczone mu od Wszechmocnego." Cylkow

"Zupełna ciemność zaczajona jest, aby skryć jego skarby, pożre go ogień (przez nikogo) nie rozniecony, pochłonie tego, kto pozostał w jego namiocie.  Niebiosa odsłonią jego winę, a ziemia powstanie przeciw niemu. Uprowadzi (On) cały dobytek jego domu, rozpłynie się (on) w dniu Jego gniewu. Taki jest dział, który Bóg przygotowuje człowiekowi bezbożnemu, i (takie jest) dziedzictwo zapowiedziane mu przez Boga." Przekład dosłowny

"Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie mnie z twoich rąk." H 10:7

Sofar kontynuuje opis losu, jaki czeka ludzi niegodziwych. Używa dwóch obrazów, aby przekazać zniszczenie, które spadnie na tych, którzy żyją w grzechu. Fraza „ciemność czyha na jego skarby” oznacza, że ​​bogactwo i dobra, które zgromadzili niegodziwi, doprowadzą do ich upadku. „Ciemność” symbolizuje sąd, beznadzieję i stratę. Sugeruje, że ich bogactwa, zamiast być źródłem pocieszenia lub bezpieczeństwa, staną się źródłem ich ruiny. Następnie opisuje „ogień, który nie jest rozniecany”, który pochłonie niegodziwą osobę i „pochłonie to, co pozostało w jego namiocie”. Ten ogień, którego nie trzeba rozniecać ani podsycać, symbolizuje sąd, który jest nieunikniony i nie do zatrzymania. Pochłonie wszystko, w tym posiadłości i dom niegodziwca. Sofar mówi, że nawet jeśli niegodziwcy mogą myśleć, że są bezpieczni w swoim bogactwie, sąd Boży nadejdzie i zniszczy wszystko, w co wierzą.

Ciemność często reprezentowała stan duchowego oddzielenia od Boga, podczas gdy ogień był używany do przedstawiania zarówno oczyszczenia, sądu Bożego jak i zniszczenia. Sformułowanie „ogień nierozniecony” wzmacnia poczucie nieuchronności i surowości. To nie jest naturalny ogień, który można kontrolować lub ugasić — to nadprzyrodzony osąd, przed którym nie można uciec. Ogień pochłania wszystko, nawet to, co pozostało w namiocie niegodziwca, który symbolizuje jego dom i posiadłości. Ta przenośnia  podkreśla całkowitą i nagłą zagładę czekającą tych, którzy ufają bogactwu, a nie Bogu.

Izajasz 33:14: „Grzesznicy na Syjonie są przerażeni, drżenie ogarnia bezbożnych: 'Któż z nas może wytrzymać przy trawiącym ogniu? Kto z nas może wytrzymać przy wiecznym ogniu?'” Ten werset odzwierciedla ten sam temat nieuniknionego sądu przez ogień. Ogień prze nikogo nie wzniecony pochłonął majątki wielu niegodziwych ludzi w Sodomie i Gomorze.

Sofar wyjaśnia również, że ​​grzechy niegodziwego zostaną ujawnione. Używa dobitnych obrazów, mówiąc, że zarówno niebo, jak i ziemia będą świadczyć przeciwko złoczyńcy. „Niebiosa odsłonią jego winę” sugeruje, że nic nie jest ukryte przed Bogiem. To, co ktoś mógłby pomyśleć, że mu się upiekło, jest w pełni widoczne dla Boga, a ostatecznie prawda wyjdzie na jaw. Tymczasem „ziemia również powstanie przeciwko niemu” wzmacnia narrację, że ​​całe stworzenie jest przeciwko tym, którzy żyją w niegodziwości. Sama ziemia, po której kiedyś chodzili, obróci się przeciwko nim, pokazując, że nawet ich światowe sukcesy są niestabilne. Pogląd Sofara jest jasny: nic nie umyka oczom Boga, a sprawiedliwość nadejdzie. Nawet jeśli czyjś grzech jest ukryty przez jakiś czas, ostatecznie zostanie ujawniony.

Stosowanie przez Sofara obrazów nieba i ziemi daje poczucie całości - zarówno sfera duchowa (niebo), jak i sfera fizyczna (ziemia) są zaangażowane w ujawnianie winy niegodziwej osoby. Tworzy to obraz nieuniknionego sądu, w którym każda część stworzenia staje przeciwko grzesznikowi.

Fraza „niebiosa odsłonią jego winę” używa metafory sali sądowej, gdzie dowody wychodzą na światło dzienne. W tym przypadku dowodami są życie i czyny danej osoby, których świadkami są Bóg i niebiosa. Fraza „ziemia powstanie przeciwko niemu” dodaje dramatycznego, niemal apokaliptycznego tonu, wskazując, że świat przyrody również będzie uczestniczył w sądzie nad niegodziwymi

Całe bogactwo, autorytet, zdrowie niegodziwca odpłyną w dniu Bożego gniewu i sądu. "Powódź porwie jego dom, rwące wody w dzień gniewu Bożego”. Sofar kontynuuje opisywanie losu niegodziwych, podkreślając nieuchronność sądu Bożego. Powodzie mogły w jednej chwili zniszczyć domy, uprawy i środki do życia. Z tego powodu powodzie były często używane jako metafory nagłego i przytłaczającego sądu lub katastrofy.Używa obrazów potopu, aby przedstawić nagłe i przytłaczające zniszczenie, które spadnie na dom i dobytek niegodziwej osoby. 

Powódź, szczególnie w czasach starożytnych, reprezentowała siłę natury, która była niekontrolowana i niszczycielska. Sofar mówi, że bez względu na to, jak bezpieczne lub dobrze ugruntowane wydaje się życie niegodziwej osoby, może ono zostać zmiecione w jednej chwili, gdy nadejdzie sąd Boży. Zwrot „dzień gniewu Bożego” odnosi się do konkretnego momentu, w którym Bóg działa sprawiedliwie przeciwko grzechowi. Nie jest to po prostu klęska żywiołowa, ale celowy akt sądu Bożego. Pogląd Sofara jest jasny: ci, którzy żyją niegodziwie, staną w obliczu dnia rozrachunku, a wszystko, co zbudowali, zostanie zniszczone przez siły pozostające poza ich kontrolą.

Izajasz 28:17 „Uczynię sprawiedliwość sznurem mierniczym, a sprawiedliwość pionem; grad zmiecie twoje schronienie, kłamstwo, a woda zaleje twoją kryjówkę”. W tym wersecie obraz wody jest również używany do opisania zmiecenia tych, którzy ufają kłamstwu i niesprawiedliwości.


Bóg przeznacza niegodziwym, dziedzictwo.  Sofar kończy swoją mowę, podsumowując konsekwencje, jakie czekają niegodziwych. Jasno daje do zrozumienia, że ​​wszystko, co opisał – kara, strata i zniszczenie – to przeznaczenie, jakie Bóg wyznaczył tym, którzy żyją w buncie przeciwko Niemu. Fraza „taki jest los” wskazuje, że cierpienie i sąd opisane wcześniej nie są przypadkowe, ale są bezpośrednią konsekwencją niegodziwości. „Dziedzictwo wyznaczone im przez Boga” wskazuje na fakt, że ten wynik jest częścią boskiego sądu Bożego. Tak jak Bóg zapewnia błogosławieństwa sprawiedliwym, tak samo przypisuje konsekwencje niegodziwym. Sofar stwierdza, że ​​nie jest to tylko jego osobista opinia lub odosobnione wydarzenie – tak Bóg postępuje z tymi, którzy trwają w grzechu.

Fraza dziedzictwo „wyznaczone im przez Boga” dodaje wagi ostateczności i nieuchronności sądu. Nie ma ucieczki przed tym losem, ponieważ jest on wyznaczony przez samego Boga.

„Ale wszyscy grzesznicy zostaną zgładzeni, nie będzie przyszłości dla bezbożnych”. Psalm 37:38; „Droga Pańska jest ucieczką dla nienagannych, lecz zgubą dla tych, którzy czynią zło." Księga Przysłów 10:29 Ten wersety również oddają myśl, że bezbożni i niegodziwi staną w obliczu zniszczenia i nie mają trwałej nadziei. Podkreślają kontrast między błogosławieństwami Boga dla sprawiedliwych a Jego sądem nad bezbożnymi.

Takie jest dziedzictwo ludzi niegodziwych...  Wybiegnę trochę do przodu... Hiob zmierzy się z tą tezą i powie, że widziałem niegodziwego który ma się dobrze... "Czemu niegodziwi żyją, starzeją się, a nawet wzrastają w bogactwie?" H 21:7