Hioba 21: 14-16

" I mówią do Boga: Odejdź od nas, bo nie pragniemy poznania Twoich dróg.: Kim jest Wszechmogący, że winniśmy Mu służyć? I co zyskamy, że winniśmy spotkać się z Nim?  Oto ich pomyślność nie jest w ich ręku. Rada niegodziwych daleka jest ode mnie" TNP

"A jednak mawiali do Boga: usuń się od nas - a poznania dróg Twych nie żądamy! Któż Wszechmocny, abyśmy Mu służyli, a jakiż nam pożytek gdy się zwrócim doń z prośbą? Zaprawdę, nie w ich mocy było ich szczęście - jakkolwiek myśl niegodziwych daleka odemnie." Cylkow

"A mówili do Boga: Odstąp od nas, nie pragniemy poznania Twoich dróg!  Kim jest Wszechmocny, abyśmy Mu służyli? I co za korzyść ze spotykania się z Nim? Oto czy ich powodzenie nie jest w ich ręku? Rada bezbożnych daleka jest ode mnie." Przekład dosłowny

„A jednak mówią do Boga: Zostaw nas w spokoju!

 Hiob opisuje postawę ludzi niegodziwych wobec Boga. Pomimo prowadzenia dostatniego życia, niegodziwi nie są zainteresowani naśladowaniem Boga ani uznawaniem Jego autorytetu. Otwarcie Go odrzucają, mówiąc: „Zostaw nas w spokoju! Nie chcemy znać Twoich dróg”. Ten fragment mowy Hioba podkreśla arogancję i samowystarczalność tych, którzy odrzucają Boga, a jednocześnie cieszą się błogosławieństwami życia. Nie chcą mieć nic wspólnego z Bożym przewodnictwem, mądrością ani przykazaniami, woląc żyć na własnych warunkach, bez żadnej ingerencji ze strony Stwórcy. 

Ta postawa jest szczególnie frapująca dla Hioba, ponieważ  ludzie, którzy nie chcą mieć nic wspólnego z Bogiem, nadal żyją w dobrobycie i pokoju. Frustracja Hioba rośnie, gdy rozmyśla o swoim cierpieniu, które stoi w ostrym kontraście do beztroskiej postawy niegodziwych, którzy odrzucają Boga, ale wydają się unikać cierpienia i wiodą dostatnie i szczęśliwe życie.

Psalm 10:4 – „W pysze swej niegodziwy nie szuka Go, w myślach jego nie ma miejsca dla Boga”. Podobnie jak Hiob, psalmista opisuje niegodziwych jako dumnych i niezainteresowanych szukaniem Boga.

Niegodziwi pytają, dlaczego mieliby służyć Wszechmogącemu lub modlić się do Niego, ponieważ nie widzą w tym żadnej korzyści. Ich pytanie: „Któż jest Wszechmogący, żebyśmy mieli mu służyć?” odzwierciedla postawę arogancji i samowystarczalności. Ci ludzie wierzą, że mogą żyć bez Boga i nie potrzebują Jego przewodnictwa, ochrony ani zaopatrzenia. Nie widzą żadnej wartości w uznawaniu autorytetu Boga ani szukaniu Go poprzez modlitwę i służbę. Ten werset ujawnia kluczową kwestię w sercach tych, którzy odrzucają Boga: mierzą swoją relację z Bogiem tym, co mogą od Niego zyskać. Jeśli nie widzą natychmiastowych nagród lub korzyści, nie widzą powodu, aby Mu służyć. To nastawienie jest transakcyjne — będą służyć Bogu tylko wtedy, gdy coś z tego wyciągną. Hiob w swoim cierpieniu przeciwstawia to nastawienie swojemu własnemu życiu. Nawet w swoim bólu Hiob stara się zrozumieć wolę Boga i pyta, dlaczego niegodziwi odnoszą sukcesy, mimo że Go odrzucili.

Hiob używa retorycznych pytań bezbożnych, aby podkreślić ich arogancję i brak wiary. Zwrot „Kim jest Wszechmogący?” sugeruje, że bezbożni albo kwestionują moc Boga, albo nie widzą powodu, aby poddać się Jego autorytetowi. Pytając „Co zyskamy, modląc się do niego?”, redukują akt modlitwy, [spotkania z Bogiem] do zwykłego narzędzia dla osobistej korzyści, tracąc prawdziwy cel czci i komunii z Bogiem.

„Mówią: 'Jak Bóg może wiedzieć? Czy Najwyższy wie cokolwiek?' Taki jest bezbożny – zawsze wolny od trosk, wciąż gromadzi bogactwa”. Psalm 73:11-12 Psalmista zauważa tę samą arogancję i lekceważenie Boga wśród bezbożnych, którzy żyją tak, jakby Bóg nie widział ich czynów.

Hiob rozmyśla nad pomyślnością niegodziwych. Przyznaje, że chociaż niegodziwi mogą cieszyć się sukcesem i bogactwem, ich pomyślność nie jest naprawdę pod ich kontrolą. Zamiast tego, ostatecznie jest w rękach Boga, chociaż nie potrafią rozpoznać tej prawdy. Hiob wskazuje, że plany i wysiłki niegodziwych, aby kontrolować własne przeznaczenie, są daremne, ponieważ ich sukces nie pochodzi od nich samych. 

Następnie Hiob składa osobiste oświadczenie: dystansuje się od dróg niegodziwych, mówiąc: „Stoję z dala od planów niegodziwych”. Hiob wie, że chociaż niegodziwi mogą przez jakiś czas prosperować, ich styl życia i ich plany nie są czymś, co należy podziwiać ani naśladować. Rozumie, że ich sukces jest ulotny i ostatecznie zależy od suwerenności Boga, a nie od ich własnej mocy.

Mówiąc, że ich dobrobyt nie leży w ich własnych rękach, Hiob uznaje głębszą rzeczywistość — że Bóg ma kontrolę, nawet nad życiem tych, którzy Go odrzucają. Niegodziwi mogą wierzyć, że ich bogactwo i sukces są wynikiem ich własnych wysiłków, ale Hiob wie, że ostatecznie wszystko pochodzi z ręki Boga i nikt nie prosperuje bez Jego woli. Hiob decyduje się pozostać wiernym Bogu, mimo że sam cierpi, ponieważ rozumie, że prawdziwy dobrobyt nie znajduje się w bogactwie lub sukcesie, ale we właściwej relacji z Bogiem. 

Psalm 37:7 – „Bądź spokojny przed Panem i czekaj cierpliwie na niego; nie martw się, gdy ludziom powodzi się w ich drogach, gdy spełniają swoje niegodziwe zamysły”. Ten Psalm nawiązuje do spostrzeżeń Hioba, że ​​niegodziwym może się wydawać, że się udaje, ale ich życie nie jest warte naśladowania.

 "Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych..." Psalm 1:1