Hioba 23: 11-13

"Moja stopa uchwyciła się Jego śladu, strzegłem Jego drogi i uważałem, aby z niej nie zboczyć.  Od przykazań Jego warg nie odchodziłem; bardziej cenię wypowiedzi Jego ust niż moją codzienną rację.  A On jest niezmienny i któż zdoła Go zawrócić? A czego pragnie Jego dusza, to czyni;" TNP

" Śladów Jego trzymała się silnie stopa moja; drogi Jego przestrzegałem, a nie zbaczałem. ₁₂ Od przykazań ust Jego nie odstępowałem, więcej niż w łonie mojem chowałem słowa ust Jego.  On wszakże trwa przy jednem, - a któż Go powstrzyma; dusza Jego zapragnęła, a przeto je spełnia." Cylkow

"Jego śladów uchwyciła się moja noga, strzegłem Jego drogi i nie zbaczałem.  Od przykazań Jego warg nie odstępowałem, ponad mą codzienną rację ceniłem wypowiedzi Jego ust. Gdy On postanowi jedno, to któż Go zawróci? Czego zapragnie Jego dusza, to uczyni." Przekład dosłowny

"(On) zna drogę, którą kroczę" H 23:10; "Śladów Jego trzymała się silnie stopa moja..."  Hiob w pięknym poetyckim stylu pomimo skrajnego wyczerpania, cierpienia i zamętu, których doświadcza, deklaruje swoją wierność Bogu. Hiob pewnie stwierdza, że ​​podążał drogami Boga i pozostał Mu wierny, nie pozwalając, aby okoliczności go zwiodły. Ten werset wyraża aktywne zaangażowanie Hioba w życie zgodne z normami i wartościami Boga, niezależnie od tego, z czym się mierzy. Chociaż nie rozumie, dlaczego cierpi, Hiob ufa, że ​​ważne jest podążanie ścieżką Boga i życie w wierności. Jego oświadczenie pokazuje nam, że wierność Bogu nie zależy od naszych okoliczności, ale od naszego poświęcenia się życiu w zgodzie z wolą Boga.

Prawdziwa wiara nie opiera się na zewnętrznych błogosławieństwach lub sprzyjających okolicznościach, ale na zobowiązaniu do chodzenia z Bogiem bez względu na cenę. Hiob deklaruje pozostawanie na ścieżce wyznaczonej przez Boga, nawet gdy doświadcza bólu, straty i zagubienia. Jest to mocna deklaracja skierowana przeciwko okolicznościom, szatanowi, żonie i przyjaciołom - oskarżycielom. 

"Ale wyciągnij tylko swoją rękę i dotknij jego kości i ciała, a na pewno będzie ci w twarz złorzeczył [...] Jeszcze trwasz w swojej prawości? Złorzecz Bogu i umieraj" H 2: 5,9 Hiob deklaruje; nie będę złorzeczył Bogu, pozostanę na właściwej drodze. Nie zgrzeszę, nie chybię celu...

Czy wiecie, że w języku hebrajskim słowo "grzech" (חַטָּאת - chattat) dosłownie oznacza "chybienie celu"? Oznacza to, że grzech to działanie, które nie trafia w zamierzony cel, czyli jest oddaleniem się od tego, co dobre, prawe lub zamierzone. 

Fraza „Jego śladów uchwyciła się moja noga” mówi nam o kimś, kto szedł tuż tuż, za Bogiem, uważając, aby pozostać w zgodzie z Jego drogami.

Hiob podkreśla swoje niezachwiane oddanie przykazaniom Boga, pomimo cierpienia, przez które przechodzi. Mówi, że nie „odstąpił od przykazań” Boga, pokazując swoją wierność w życiu zgodnie z wolą [słowami] Boga. Hiob oświadcza również, że ceni słowa Boga nawet bardziej niż chleb powszedni, co jest potężnym stwierdzeniem jego oddania. Chleb symbolizuje pożywienie i przetrwanie, więc mówiąc, że ceni słowa Boga jeszcze bardziej, Hiob pokazuje, że jego relacja z Bogiem i Jego naukami, przykazaniami jest najważniejszą rzeczą w jego życiu. Ten werset podkreśla priorytet Hioba dla słów Boga, znajdując w nich nie tylko wskazówki, ale także siłę i znaczenie.

Słowa „nie odstąpił od przykazań” i „cenił słowa ust jego” przekazują zarówno posłuszeństwo, jak i szacunek do Boga. Porównując słowa Boga do „chleba powszedniego”, Hiob używa obrazu fizycznego pożywienia, aby wyjaśnić swoje duchowe zaangażowanie, podkreślając, jak istotne są słowa Boga dla jego życia. To porównanie podkreśla, że ​​słowa Boga są tak samo niezbędne dla dobrego samopoczucia, jak jedzenie dla zdrowia fizycznego.Powstaje pytanie; skąd Hiob znał prawo, przykazania Boże i w jaki sposób słuchał słów Boga? Myślę, że Hiob słuchał słów Boga poprzez modlitwę, rozmowę z Bogiem, poprzez wewnętrzny głos sumienia, w którym zakodowany jest, we wnętrzu każdego człowieka "głos" Boga.

W  Psalmie 119:103 czytamy;  „Jak słodkie są twoje słowa dla mego podniebienia, słodsze niż miód dla moich ust!” a w Ewangelii Mateusza 4:4  Jezus odpowiedział szatanowi;  „Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”.

Kiedy Hiob mówi, że Bóg „jest niezmienny”; "trwa przy jednym; "pozostaje zawsze ten sam", uznaje niezależność Boga i Jego absolutną moc. Nikt nie może zmienić planów Boga i nikt nie może sprzeciwić się Jego woli. Hiob zmaga się z myślą, że Bóg robi, co chce, co sugeruje zarówno podziw, jak i zniecierpliwienie. Hiob nie do końca rozumie, dlaczego cierpi, ale wie, że cele Boga nie zawsze są zrozumiałe dla człowieka. Bóg samodzielnie podejmuje decyzje i nie ulega wpływom zewnętrznym. Werset trzynasty mówi nam o świadomości Hioba, że ​​plany Boga nie podlegają ludzkiej kontroli ani zrozumieniu, co przynosi zarówno poczucie czci, jak i dążenie do poddania się niezawisłości Boga.

Warto tu zacytować wcześniejsze słowa Hioba:  

"Zresztą, jak mógłby śmiertelnik mieć rację przed Bogiem?  Gdyby chciał się z Nim spierać, nie potrafiłby odpowiedzieć nawet na jedną rzecz spośród tysiąca!  On jest mądry sercem i potężny siłą. Któż mógłby Mu się oprzeć i wyjść z tego cało? [...]  Choćbym miał rację, jak bym ją wyraził? Błagałbym tylko o litość mojego sędziego. Choćbym zawołał, a On odpowiedział, nie uwierzyłbym, że usłyszał mój głos,  Ten, który burzą we mnie uderza i bez przyczyny mnoży moje rany. H 9:2-4, 15-17

Hiob uznaje niezależność Boga....  Oświadczenie Hioba: „On czyni, co mu się podoba”, podkreśla, że ​​cele Boga nie są przypadkowe, ale są kierowane przez Jego doskonałą mądrość i wiedzę

Zwrot „On pozostaje [dosłownie stoi] zawsze ten sam” podkreśla wyjątkowość Boga i niepodzieloną władzę, podczas gdy „kto może mu się przeciwstawić?” podkreśla niemożność zakwestionowania woli Boga. To retoryczne pytanie podkreśla ideę, że działania Boga są absolutne, niemożliwe do zmiany przez ludzkie wysiłki. Słowa hioba świadczą o głębokim szacunku Hioba dla niezawisłości Boga.

"Oznajmiam od początku to, co ma nastąpić, od dawna to, co ma nastąpić. Mówię: Mój zamiar się spełni i uczynię wszystko, co zechcę”. Izajasza 46:10; „Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce”. Psalm 115:3

"Moje myśli bowiem nie są waszymi myślami ani wasze drogi nie są moimi drogami, mówi PAN; Ale jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi przewyższają wasze drogi, a moje myśli - wasze myśli."  Izajasza 55: 8,9