Hioba 29:17-19

"I roztrzaskałem kły niegodziwego, a z jego zębów wydzierałem łup. I mówiłem: Odejdę z moim gniazdem i jak piasku namnożę moje dni. Mój korzeń otwiera się ku wodzie, a rosa nocuje na moich gałązkach." TNP

"I roztrzaskałem kły niegodziwego, a z jego zębów wydzierałem łup. I mówiłem: Odejdę z moim gniazdem i jak piasku namnożę moje dni. Mój korzeń otwiera się ku wodzie, a rosa nocuje na moich gałązkach." Cylkow

"Łamałem kły krzywdziciela i wyrywałem zdobycz z jego zębów. I mówiłem: Odejdę z moim gniazdem i jak piasku namnożę moich dni.  Mój korzeń otwiera się ku wodzie i rosa nocuje w mych gałęziach." Przekład dosłowny

 

Hiob zdecydowanie przeciwstawiał się wszelkiej niesprawiedliwości, opisując swoje działania jako „łamanie kłów niegodziwych” i ratowanie poszkodowanych. Obraz „kłów” sugeruje, że niegodziwi ludzie byli niczym dzikie drapieżniki, gotowe pożreć i wykorzystać bezbronnych. Rolą Hioba było przeciwstawienie się tym „drapieżnikom”, wykorzystując swoje wpływy i autorytet, aby chronić tych, którzy nie mogli się bronić. Mówiąc, że „wyrywał ofiary z zębów”, Hiob podkreśla, że aktywnie interweniował, aby ratować cierpiących lub uciskanych.

Ten werset odzwierciedla odwagę Hioba i jego oddanie sprawiedliwości. Nie zadowalał się swoją pozycją, życiem w komforcie, biernym patrzeniem na cierpienie ludzi z rąk niegodziwców. Zamiast tego podejmował działania, stawiając czoła tym, którzy nadużywali swojej władzy i zapewniając ulgę ofiarom.

Gotowość Hioba do „łamania kłów niegodziwych” odzwierciedla jego rolę obrońcy sprawiedliwości, wykorzystującego swoją pozycję do walki o to, co słuszne.

„Brońcie słabego i sieroty, brońcie ubogiego i uciśnionego. Ratujcie słabego i nędzarza, wybawcie go z ręki niegodziwych”. Psalm 82:3-4 Podobnie jak Hiob, ten psalm wzywa wierzących do ochrony tych, którzy nie mogą sami się bronić. 

Również Księga Przysłów 31:8-9; i Księga Izajasza 1:17 zachęcają do "łamania kłów niegodziwych"; „Bądźcie w obronie tych, którzy nie mogą sami się bronić, w obronie praw wszystkich ubogich. Bądźcie otwarci i sądźcie sprawiedliwie, brońcie praw ubogiego i nędzarza”; „Uczcie się czynić dobrze, szukajcie sprawiedliwości, brońcie uciśnionego, wstawiajcie się za sierotą, brońcie wdowy”.

Dalej Hiob wspomina, że zanim dosięgło go to trudne doświadczenie, żył beztrosko i  myślał sobie , że umrze "syty swoich dni". Doświadczenie Hioba pokazuje jednak, że życie nie zawsze układa się zgodnie z oczekiwaniami i że plany Boga mogą różnić się od naszych.

Hiob kiedyś wierzył, że dożyje swoich dni w spokoju, w bezpieczeństwie w domu i będzie błogosławiony długością życia, „licznymi jak ziarnka piasku”. Ta metafora „ziarenek piasku” podkreśla ogrom życia, którym, jak myślał, będzie się cieszył, pełnym stabilności i dostatku. Hiob oczekiwał dostatniego życia , otoczonego rodziną i bezpiecznego w błogosławieństwach, które uważał za dowód Bożej łaski.

Jednak życie Hioba drastycznie się zmieniło, a jego obecna pożałowania godna rzeczywistość jest daleka od tego, co sobie wyobrażał. Ten werset oddaje rozczarowanie i zagubienie, jakie teraz odczuwa Hiob, gdy rozmyśla o tym, jak jego życie zmieniło się z dobrostanu i bezpieczeństwa w cierpienie, pogardę u innych ludzi i stratę bliskich. To wspomnienie pokazuje poczucie zawodu Hioba, który zmaga się z tym, dlaczego sprawy potoczyły się tak źle, pomimo jego wierności Bogu i oczekiwań.

W kulturze Hioba długowieczność i dobrobyt były uważane za nagrodę za prawość, a „umrzeć we własnym domu” symbolizowało życie w pokoju, bezpieczeństwie i spełnieniu. Hiob czuje się rozczarowany biegiem wydarzeń, których się nie spodziewał.  

"Kto przebywa w pieczy Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego mieszka,  mówi do Pana: Ucieczko moja i Twierdzo, mój Boże, któremu ufam. ...  Okryje cię swymi piórami i schronisz się pod Jego skrzydła: Jego wierność to puklerz i tarcza. ... Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham i będę z nim w utrapieniu, wyzwolę go i sławą obdarzę.  Nasycę go długim życiem i ukażę mu moje zbawienie." Póki co te piękne obietnice z Psalmu 91 nie wypełniają się w życiu Hioba, bogobojnego sługi Bożego.

Hiob rozmyśla o swoim dawnym poczuciu stabilności i błogosławieństwa, porównując siebie do drzewa z korzeniami sięgającymi głęboko w wodę i gałęziami orzeźwionymi rosą. Ten obraz bujnego, zielonego drzewa symbolizuje siłę, wzrost i dostatek. Hiob czuł, że jego życie jest głęboko zakorzenione w błogosławieństwach, stale podtrzymywane przez Bożą opiekę. Woda symbolizuje życiodajne wsparcie, a rosa symbolizuje orzeźwienie i odnowę, które dodają mu sił i energii. Hiob kiedyś wierzył, że pozostanie dostatni i bezpieczny, nieustannie orzeźwiony Bożą łaską. Jednak jego obecne cierpienie zachwiało tymi założeniami, czyniąc teraz jego słowa słodko-gorzkim wspomnieniem czasów, gdy jego życie było stabilne i błogosławione.

„Człowiek jest jak drzewo zasadzone nad strumieniami wody, które wydaje owoc w swoim czasie, a którego liście nie więdną…” Psalm 1:3   „Ale szczęśliwy, kto pokłada ufność w Panu… Będzie jak drzewo zasadzone nad wodą…” Jeremiasz 17:7-8.