Hioba 32: 6-9

" A gdy zobaczył Elihu, że nie było w ustach tych trzech mężczyzn odpowiedzi – zapłonął gniewem.  I odpowiedział Elihu, syn Barakeela, Buzyta i rzekł: Ja jestem młody w dniach, a wy jesteście sędziwi, dlatego wahałem się i trwożyłem się, by przedstawić wam swoje zdanie.  Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat niech ujawni mądrość.  Lecz to duch w człowieku i tchnienie Wszechmogącego dają zrozumienie.  Wielcy nie zawsze postępują mądrze, a sędziwi nie zawsze rozumieją to, co słuszne." TNP

"I tak odezwał się Elihu, syn Berachela, z Buz, i rzekł: Młody ja w latach, a wyście starcy; przeto nieśmiałem i obawiałem się wynurzyć wam zdanie swoje. Powiedziałem sobie: dni przemówią, a mnogie lata objawią mądrość. Ale zaprawdę, tylko duch w człowieku, tylko tchnienie Wszechmocnego rozumnymi ich czyni.  Nie zawsze są znakomici mądrzy, nie zawsze rozumieją starcy co prawem jest." Cylkow

"I odezwał się Elihu, syn Berakela Buzyty, i powiedział: Jestem młody co do dni, a wy sędziwi, dlatego wahałem się i bałem się przedstawić wam swoje zdanie.  Myślałem: Niech przemówią dni i mnogość lat niech da poznać mądrość! Ale to duch w śmiertelnych i tchnienie Wszechmocnego czynią ich rozumnymi.  Nie (tylko) wielcy są mądrzy, a nie (tylko) starzy rozumieją to, co słuszne." Przekład dosłowny

Elihu jest generalnie pozytywną, a przynajmniej konstruktywną postacią w Księdze Hioba, ponieważ koryguje zarówno przyjaciół Hioba, jak i samego Hioba, oferuje głębsze zrozumienie cierpienia i przygotowuje grunt pod ostateczne orzeczenie Boga. Choć niektórzy uważają jego autorytatywny ton za negatywny, jego przemówienia są często postrzegane jako natchniony przez Boga pomost, który udoskonala rozmowę przed przyjściem samego Boga, podkreślając tematykę Bożej sprawiedliwości, suwerenności i niezgłębionej mądrości.

Jeden z pastorów wspomina pewne ciekawe wydarzenie; "Podczas niedawnej konferencji pastorów poświęconej Księdze Hioba, jeden z liderów zapytał uczestników, czy przemówieniom Elihu należy ufać, tak jak przemówieniom Boga, czy też je odrzucić, jak przemówieniom trzech przyjaciół Hioba. Głosy były podzielone równo. Nie mogłem uwierzyć własnym oczom; każdy uczestnik był w pełni oddany studiowaniu i dokładnemu wyjaśnianiu Słowa Bożego, a mimo to panowała powszechna i fundamentalna różnica zdań co do tego, jak czytać istotną część Księgi Hioba."

A zatem i ja spróbuję zająć miejsce po jednej ze stron...

Elihu zaczyna od uznania swojej młodości w porównaniu z pozostałymi. Przyznaje, że wahał się, a nawet bał się mówić, ponieważ szanował ich wiek i doświadczenie. Jednak początkowe słowa Elihu świadczą o jego świadomości, że mądrość często wiąże się z wiekiem, a mimo to czuje się zobowiązany do podzielenia się swoją perspektywą, a nawet wiedzą. Elihu nie mówi, aby zwrócić na siebie uwagę, ale dlatego, że czuje, że ma coś ważnego do dodania, czego inni nie zauważyli.

Wstęp Elihu napisany jest w tonie pokory i szacunku do Hioba, co odróżnia go od trzech przyjaciół Hioba, którzy szybko go osądzali. Mówiąc: „Ja jestem młody wiekiem, a ty jesteś stary”, Elihu ukazuje się jako słuchacz, który szanuje starszych mężczyzn, a jednocześnie czuje potrzebę zabierania głosu. Ten fragment stanowi punkt zwrotny, ponieważ Elihu przyjmuje rolę świeżego głosu w debacie. Struktura jego przemówienia wstępnego przygotowuje czytelników do usłyszenia innej perspektywy i dodaje wagi jego słowom dzięki okazywanej pokorze

W tej ingerencji Elihu, możemy dostrzec to, co dziś nazywamy konfliktem pokoleń.  Elihu wnosi pełen ekspresji głos młodego pokolenia. Jest oburzony postawą starszych mędrców. W tym kontekście może wspomnieć  dwóch młodych bohaterów z Biblii, proroka Jeremiasza i Tymoteusza.

„Lecz Pan rzekł do mnie: Nie mów: Jestem za młody!” Idź do każdego, do kogo cię poślę, i mów to, co ci przykazuję”. Jeremiasz 1:7; „Niech cię nikt nie lekceważy z powodu młodego wieku, lecz bądź dla wierzących przykładem w mowie, w postępowaniu, w miłości, w wierze, w czystości”. 1 Tymoteusza 4:12   

 „Pomyślałem: 'Sędziwy wiek niech przemówi, podeszły wiek niech nauczy mądrości'”.  Elihu wyjaśnia, dlaczego początkowo postanowił milczeć w rozmowach Hioba z trzema przyjaciółmi. Elihu zakładał, że z wiekiem przychodzi mądrość i z szacunku oczekiwał, że starsi mężczyźni zrozumieją cierpienie Hioba i udzielą mu mądrych rad. Uważał, że ci z większym doświadczeniem życiowym powinni lepiej rozumieć Boże drogi i odpowiednio prowadzić innych. Jednak słuchając Elihu, zdał sobie sprawę, że mądrość nie zawsze przychodzi automatycznie z wiekiem. To uświadomienie skłoniło go do zabrania głosu, ponieważ czuł, że przyjaciele Hioba w niczym mu nie pomogli, nie udzielili mu mądrości, ani potrzebnych odpowiedzi.

Elihu wypowiada bardzo ciekawe słowa;  „Ale to duch w człowieku, tchnienie Wszechmogącego, daje mu zrozumienie”. W tym wersecie Elihu wskazuje, że prawdziwe zrozumienie nie pochodzi jedynie z wieku, nabytej wiedzy, czy doświadczenia, ale z Ducha Bożego działającego w nas. Podkreśla, że ​​„tchnienie Wszechmogącego” – odniesienie do życiodajnej obecności i mocy Boga – jest tym, co naprawdę oświeca ludzi i pomaga im zrozumieć głębsze prawdy. Elihu mówi, że mądrość to coś więcej niż ludzka wiedza; to dar od Boga, dany poprzez Jego Ducha. Chociaż ludzie mogą zdobywać wiedzę z biegiem czasu, prawdziwe zrozumienie i wgląd pochodzą z więzi z Bogiem, który otwiera nasze umysły i serca na Jego drogi, pochodzą z Jego inspiracji.

Te słowa Elihu, przypominają nam, że ludzki intelekt ma swoje granice i bez Ducha Bożego nasze zrozumienie zawsze będzie niewystarczające. Dla chrześcijan podkreśla to wagę szukania Bożego przewodnictwa, inspiracji i polegania na Jego Duchu, a nie wyłącznie na ludzkiej logice, ludowej mądrości ojców czy tradycji.

Boska inspiracja

„Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem”. Jana 14:26; "Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który wychodzi od Ojca, on będzie świadczył o mnie." Jana 15:26; "Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy." Jana 16:13

To ta sama idea, którą Paweł wyjaśnia w Liście do Rzymian 8:16. „Sam Duch daje świadectwo duchowi naszemu, że jesteśmy dziećmi Bożymi”. Oto Boży DUCH ŚWIĘTY „daje świadectwo” (obcuje z nami) z naszym ludzkim „duchem”, dowodząc w ten sposób, że rzeczywiście jesteśmy „zbawieni” z Bożej Łaski!

Rzeczownik tchnienie, natchnienie, inspiracja to hebrajskie „neshamah”, rzeczywiście rzadki, występujący w Piśmie Świętym zaledwie 24 razy! Oznacza on „tchnienie ducha”, boską inspirację, a nawet „podmuch” (powietrza) 3 razy! Pochodzi od czasownika „nasham”, oznaczającego „dyszeć” i jest używany w odniesieniu do kobiety w bólach porodowych, tuż przed porodem! Naprawdę ciekawe słowo!

Jan pisze; "Ale wy macie namaszczenie 'chrisma' od Świętego i wiecie wszystko."1 List Jana 2:20; oraz "Ale to namaszczenie 'chrisma', które otrzymaliście od niego, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył. Lecz jak to namaszczenie 'chrisma' uczy was o wszystkim, a jest ono prawdziwe i nie jest kłamstwem i jak was nauczyło, tak w nim pozostaniecie." 1 List Jana 2:27 Każdy uczeń Jezusa, nowonarodzony człowiek  jest obdarzony Duchem Prawdy, namaszczeniem, natchnieniem i inspiracją pochodzącą od Boga. To jest greckie słowo jest wyjątkowe, występuje w NT tylko w tym fragmencie listu Jana.

Elihu mówi, że mądrość Boża może być dana każdemu, niezależnie od wieku. Jego komentarz podważa przekonanie, że tylko starsi ludzie potrafią zrozumieć głębokie prawdy, sugerując, że Bóg może obdarzyć mądrością każdego, kto Go szuka, niezależnie od etapu życia.

Dzisiejszy fragment punkt kulminacyjny w otwierających wypowiedziach Elihu, w których wychodzi on z roli milczącego obserwatora i zajmuje konkretne i zdecydowane stanowisko. Jego słowa są proste, ale mocne, jasno stwierdzając, że mądrość nie ogranicza się do osób starych. Prosta struktura podkreśla główne przesłanie Elihu: mądrość jest darem boskim, a nie ludzkim statusem. Ten werset podważa tradycyjne założenia czasów Elihu, dodając głębi jego charakterowi i ukazując jego gotowość do kwestionowania norm kulturowych w obronie wyższej prawdy.

Czy rzeczywiście Elihu przemawia z inspiracji, natchnienia Bożego?