Hioba 33: 9-13

Ale tak wyrzekłeś w uszy moje - brzmienie słów twoich słyszę jeszcze:...


"... Jestem czysty, bez przestępstwa, ja jestem niewinny i nie ma we mnie nieprawości. Oto On znajduje zarzuty przeciwko mnie i poczytuje mnie za swojego wroga. Wkłada moje nogi w dyby i śledzi wszystkie moje ścieżki. Otóż w tym nie jesteś sprawiedliwy. Odpowiem ci, że Bóg jest większy od człowieka. Dlaczego spierałeś się z Nim, że na żadne jego słowa nie odpowiada?” TNP

"...Czysty ja, wolny od występku, nieskazitelny, a niemasz winy we mnie. Zaprawdę, szykany wynajduje przeciw mnie, za wroga Swego mnie poczytuje. Kładzie w okowy nogi moje, śledzi wszystkie ścieżki moje. Otóż w tem niemasz słuszności - oświadczam ci albowiem wyższy zawsze Bóg niż człowiek. Czemu tedy wiodłeś spór z Nim? wszak nie zdaje on sprawy z niczego co czyni." Cylkow

"...Jestem czysty, bez nieprawości, przejrzysty i bez winy. Oto szuka powodów przeciwko mnie, poczytuje mnie za swego wroga. Moje nogi zakuwa w dyby, przegląda wszystkie moje ścieżki. Otóż odpowiadam ci: W tym nie masz racji. Bóg bowiem jest większy niż śmiertelnik. Dlaczego spierałeś się z Nim, że na żadne jego słowa nie odpowiada?” Przekład dosłowny 

Na podstawie wszystkich mów Hioba, zobaczyliśmy, że Hiob kierował pod adresem Pana Boga sporo zarzutów, a to, że go osaczył H 3:23, otoczył murem, lub skierował w niego zatrute strzały H 6:4, a to, że może go zmiażdżyć H 6:9, że był pod pręgierzem Bożej rózgi, i że groza Boża go przeraża H 9:33; Hiob obawiał się, że gdy tylko podniesie głowę, Bóg zapoluje na niego, jak lew na ofiarę i rozszarpie go H 10:16, 

Hiob skarżył się, że Bóg zakuł jego nogi w kajdany, a na podeszwach stóp położył znaki, aby nie mógł nigdzie uciec H 13: 27. Rozgoryczony narzekał, że Bóg się od niego oddalił, zakrywa swoje oblicze, a nawet traktuje go jak wroga H 13: 24. Zarzucał Bogu, że „Zagrodził mu drogę, aby nie mógł przejść, okrył jego ścieżki ciemnością” H 19:8, oraz, że pozbawił go godności i zdjął z jego głowy koronę. H 19:9.

W 30 rozdziale są zapisane kolejne zarzuty, że Bóg rozluźnił jego sznur i upokorzył go, dlatego ludzie śmieją się z niego, a nawet plują mu w twarz w. 11, że z wielką siłą Bóg uchwycił jego szatę i ściska go niczym ciasny kołnierz szyję w.18. Dalej mówi bardzo dosadnie, że Bóg ścisnął go a następnie rzucił w błoto w.19. Hiob skarżył się na Boga i mówił "Wołam do ciebie, ale nie zważasz na mnie; stałeś się dla mnie okrutny, swoją mocną ręką, zwalczasz mnie w.20,21. Sprawiasz, że ginę w burzy w.22, aż w końcu stwierdził - "Tak, wiem, że chcesz mnie wydać na śmierć..." w.23.

Elihu w swojej mowie cytuje słowa Hioba m. in. o jego niewinności. Hiob bowiem bronił swojej niewinności przed oskarżeniami przyjaciół, twierdząc, że jego cierpienie nie jest wynikiem osobistych przewinień. Cytując: „Jestem czysty, nie popełniłem nic złego; jestem czysty i wolny od grzechu”, Elihu podsumowuje zdecydowane stanowisko Hioba, który twierdził, że nie popełnił żadnego grzechu zasługującego na cierpienie, którego teraz doświadcza. Elihu postrzega jednak upór Hioba w kwestii niewinności jako przeszkodę w zrozumieniu, dlaczego cierpienie go spotkało, co skłoniło Elihu do zachęcenia Hioba do rozważenia innych przyczyn jego cierpienia, lub popatrzenia na nie z innej perspektywy.

W swoim cierpieniu Hiob odczuwa, jakby Bóg zwrócił się przeciwko niemu. Słowa Hioba oddają emocjonalny ciężar jego doświadczenia, który zmaga się nawet z taką myślą, że Bóg może postrzegać go jako wroga. Perspektywa Hioba jest wynikiem zagubienia i bólu, ponieważ nie może on pogodzić swojej wierności Bogu z przytłaczającym cierpieniem, z którym się zmaga. Elihu jednak przytacza to stwierdzenie, aby podważyć rozumienie Hioba, sugerując, że jego pogląd na działanie Boga może być zniekształcony przez cierpienie.

Fraza „uważa mnie za swojego wroga” jest bezpośrednia i poruszająca, oddająca głębię rozpaczy i frustracji Hioba, a poczucie Hioba, że Bóg „uważa go za wroga i dopatrzył się w nim winy”, skłania i nas do zastanowienia się nad naturą Bożej sprawiedliwości i miłosierdzia. Użyte przez Hioba mocne słowa, przypominają nam, że chociaż Bóg jest niezależny, powody dla których dopuszcza cierpienie, nie zawsze są dla nas jasne. Elihu przypomina, że Bóg nie jest wrogiem Hioba, lecz ma swoje cele wykraczające poza ludzkie pojmowanie. 

Hiob czuł się, jakby Bóg go uwięził, powstrzymując i ograniczając jego ruchy, jakby był w kajdanach. Czuł się bezsilny, przytłoczony i stale obserwowany, jakby Bóg śledził każdy jego krok, czekając na jego błąd.

Słowa Hioba świadczą o jego zmaganiu się: dlaczego kochający i sprawiedliwy Bóg pozwala, by on, wierny Bogu, prawy i bogobojny człowiek czuł się tak ograniczony i skrępowani cierpieniem? Poczucie Hioba bycia „skrępowanym” i nadzorowanym przez Boga odzwierciedla powszechne doświadczenie wiary, w którym i my możemy odczuwać, że Boże karcenie lub próby są trudne do zniesienia. Perspektywa Hioba rodzi pytania o cel Boga w dopuszczaniu cierpienia, i to aż tak ciężkiego.

Zwroty takie jak „zakuwa moje nogi w kajdany” i „pilnie czuwa na wszystkich moich ścieżkach” obrazują wewnętrzny niepokój i rozgoryczenie Hioba. Obraz kajdan sugeruje poczucie niewoli, a idea Boga obserwującego wszystkie jego ścieżki wywołuje poczucie nieustannej męczącej kontroli. Elihu cytuje te słowa, aby zastanowić się nad poglądem Hioba, a następnie odpowiada, na jego przekonanie, iż działania Boga nie są karą, lecz mają inny cel.

Fraza „Bóg jest większy niż każdy śmiertelnik” ma za cel przypomnienie Hiobowi o najwyższym autorytecie, sprawiedliwości i mądrości Boga. Elihu zdecydowanie odpowiada Hiobowi, korygując go, a mówiąc: „w tym nie masz racji”. Elihu szanuje wiarę i prawość Hioba, ale uważa, że Hiob źle zrozumiał pewne aspekty charakteru Boga. Hiob, w swoim cierpieniu, czuje się sfrustrowany i zdezorientowany, co prowadzi go do kwestionowania sprawiedliwości Boga. 

Elihu jednak przypomina Hiobowi, że drogi Boga wykraczają poza ludzkie pojmowanie, podkreślając, że Bóg jest „większy niż każdy śmiertelnik”. Słowa Elihu mają na celu przywrócenie Hiobowi jasności myśli, pomagając mu pamiętać, że perspektywa Boga jest nieskończenie szersza niż nasza i że Bóg jest sprawiedliwy, nawet gdy nie dostrzegamy pełnego obrazu Jego działania.

„Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani drogi wasze drogami moimi”. Izajasza 55:8-9; „Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a Jego wielkości nikt nie zgłębi”, Psalm 145:3; „O głębokości bogactwa mądrości i wiedzy Boga!”. Rzymian 11:33. Również te wersety mówią o ogromnej i niezgłębionej mądrości Boga.

Czemu się uskarżasz na Niego?

Hiob żalił się, czynił Bogu zarzuty, pytał, dlaczego Bóg pozwolił mu tak ciężko cierpieć, a jednocześnie czuł, że nie otrzymuje żadnej odpowiedzi. Elihu kwestionuje skargi Hioba, wskazując, że Bóg nie jest nikomu winien wyjaśnień. Pytanie Elihu w wersecie 13 zachęca Hioba do ponownego rozważenia swojego stosunku do Boga, przypominając mu, że Boża mądrość i działania wykraczają poza ludzkie żądania wyjaśnień. Elihu sugeruje, że Bóg może mówić lub działać w sposób, którego Hiob jeszcze nie rozpoznał, podkreślając, że milczenie Boga nie oznacza nieobecności ani obojętności.

Elihu posługuje się pytaniem retorycznym, aby zakwestionować optykę Hioba, zachęcając go do myślenia ponad frustracją, która rodzi zarzuty wobec Boga. Sformułowanie „że na niczyje słowa nie odpowiada” przypomina o pozycji Boga jako wszechwiedzącego Stwórcy, który nie podlega ludzkim żądaniom. Elihu, podkreśla ważna prawdę, że drogi Boże są poza naszą kontrolą i że pokora jest niezbędna w naszym podejściu do Niego, bo myśli Boga nie są naszymi myślami, ani nasze drogi nie są Jego drogami”, Izajasz 55:8-9

Uciszcie się i wiedzcie, że Ja jestem Bogiem…

To werset z Psalmu 46:10 który zachęca wierzących do ugryzienia się w język, gdy mamy za wiele do powiedzenia na temat działania Boga w naszym lub w życiu innych ludzi. Na pewno uciszyć powinni się przyjaciele – oskarżyciele Hioba, a także sam Hiob powinien, mimo wszystko, ważyć swoje słowa. Taka jest główna myśl Elihu w tym fragmencie. Czy Pan Bóg również zarzuci Hiobowi brak rozwagi w jego skargach? Zobaczymy...