Hioba 34: 1-4

"Wtedy Elihu odpowiedział i rzekł: Słuchajcie, mądrzy, moich słów i wy znawcy, nadstawcie mi ucha. Bo ucho bada słowa, jak i podniebienie smakuje pokarm. Wybierzmy dla nas to, co prawe, rozeznajmy między sobą to, co dobre." TNP

"I ciągnął dalej Elihu, i rzekł:  Słuchajcie mądrzy słów moich, a wy rozumni dajcie mi ucho. Albowiem ucho wyróżnia mowy, jako podniebienie pokarmu kosztuje. Co sprawiedliwe wybierzmy sobie, rozważmy między sobą co dobre." Cylkow

"Następnie Elihu odezwał się tymi słowy: Słuchajcie, mędrcy, moich słów, a wy, znawcy, nadstawcie mi ucha, bo ucho bada słowa, a podniebienie smakuje potrawy. Ustalmy sobie, co słuszne, określmy między sobą, co dobre." Przekład dosłowny

 

Elihu to młoda, ambitna i energiczna osoba. Młody wilk. Na temat  Elihu spotkamy się w komentarzach z  mieszanymi opiniami, ale w Księdze Hioba jest on generalnie postrzegany jako postać pozytywna, ponieważ przemawia z boskiej inspiracji i oferuje szerszą perspektywę spojrzenia na cierpienie niż trzej przyjaciele - oskarżyciele Hioba. Ton wypowiedzi Elihu  choć jego konfrontacyjny, pewność siebie i zadziorna wyniosłość sprawiają, że niektórzy postrzegają go negatywnie, ale jest to poniekąd zrozumiała postawa młodego człowieka. W opiniach jest on chwalony za gorliwość dla Boga i za celną obronę Bożej sprawiedliwości, w przeciwieństwie do przyjaciół Hioba, którzy zostali przez Boga zganieni, podczas gdy Elihu nie. Elihu nie skupia się na winie Hioba, nie przytłacza go oskarżeniami, ale próbuje zwrócić uwagę, może bardziej naszą niż Hioba, na inne przyczyny cierpienia i trudności. Próbuje też wzbudzić w Hiobie nadzieję na odzyskanie tego co stracił.

Słowa Elihu stanowią część dłuższego monologu, w którym cytuje i kwestionuje odpowiedzi Hioba na pytania przyjaciół i stara się przedstawić inną perspektywę cierpienia Hioba. Elihu czuje, że może wnieść jasność do dyskusji, próbując odnieść się do skarg Hioba na Boga i bronić Bożej sprawiedliwości. Dzisiejszy fragment wyznacza początek kolejnej, bardziej konkretnej, części przemówienia Elihu, nadając ton temu, co jego zdaniem pomoże Hiobowi głębiej zrozumieć naturę i sprawiedliwość Boga. 

Poprzednie przemówienia Elihu były przedstawione w formie ogólnych apeli, niemal tak, jakby przemawiał do tłumu. Jego słowa miały  na celu zaangażowanie zarówno Hioba, jak i czytelnika w głębszą refleksję nad naturą Boga i ciepienia. Ten styl retoryczny stanowi zaproszenie do zatrzymania się i refleksji nad złożonymi tematami boskiej sprawiedliwości, cierpienia i ludzkich ograniczeń.  

„Słuchajcie moich słów, mędrcy; słuchajcie mnie, mężowie uczeni”. Elihu zwraca się do grupy mędrców, do profesorów filozofii i teologii, zachęcając ich do uważnego wysłuchania tego, co zamierza powiedzieć. To wezwanie do „słuchania” i „nastawienia ucha” pokazuje pewność Elihu co do tego, co uważa za prawdziwą i natchnioną perspektywę sytuacji Hioba i Bożej sprawiedliwości. Jego słuchaczami są osoby, które uważają się za wykształcone, dlatego Elihu odwołuje się do ich mądrości, prosząc ich o uważne rozważenie jego słów. Ten wstęp jest ważny, ponieważ przemówienie Elihu będzie wymagało uwagi i przemyślanego zaangażowania. Elihu, w przeciwieństwie do trzech przyjaciół Hioba, podchodzi do niego z szacunkiem i głębokim szacunkiem, jednocześnie głęboko wierząc, że może rzucić światło na sytuację w sposób, który uszanuje Bożą sprawiedliwość i zachęci do innego spojrzenia na swoją sytuację. 

Teraz jest gotowy i zdesperowany by zaproponować inne podejście, sugerując, że ludzka mądrość musi być zgodna z Bożymi drogami, a cierpienie nie zawsze musi być oznaką osobistego grzechu.Elihu sugeruje, że ludzkie zrozumienie jest ograniczone, nawet dla mądrych, a prawdziwa mądrość pochodzi ze zharmonizowania swojej perspektywy z objawioną prawdą Bożą. Ten werset przypomina nam, że Boża sprawiedliwość jest doskonała, choć często źle rozumiana przez ludzi. Słowa Elihu odzwierciedlają przekonanie, że Bóg jest sprawiedliwy we wszystkich swoich działaniach, niezależnie od tego, czy rozumiemy Jego zamysły, czy nie. 

Fraza „słuchajcie moich słów” jest przykładem starożytnej retoryki używanej do przyciągnięcia uwagi i potwierdzenia intencji mówcy, który chce przekazać coś ważnego. Słychać go jakby uderzał młotkiem sędziowskim w pulpit, próbując zebranych przywołać do porządku i dyscypliny oraz wezwać  ludzi do starannego osądu i oceny jego spostrzeżeń na temat Bożej sprawiedliwości.

Elihu używa prostej, codziennej metafory, aby przekazać głęboką prawdę. Tak jak nasze kubki smakowe rozpoznają smaki w jedzeniu, tak nasze uszy oceniają i weryfikują słowa, które słyszymy. Elihu podkreśla, że ​​tak jak smakowanie jedzenia jest naturalną częścią jedzenia, tak rozróżnianie prawdy w tym, co słyszymy, powinno być naturalnym elementem rozumienia Bożych dróg. Zachęca Hioba i jego przyjaciół - oskarżycieli do uważnego słuchania nie tylko słów, ale także ducha i prawdy, która się za nimi kryje.  Zanim Elihu przemówił, wysłuchał już obu stron. W dzisiejszym fragmencie zachęca wszystkich zaangażowanych do starannego rozważenia tego, co usłyszą. 

Stosując paralelę między smakowaniem jedzenia a testowaniem słów, Elihu używa obrazów, z którymi każdy może się utożsamić. Ten werset wpisuje się również w szerszy kontekst przemówień Hioba, gdzie metafory dotyczące życia codziennego (takie jak jedzenie, sen i praca) pomagają przekazać złożone prawdy duchowe. Elihu zachęca słuchaczy do kreatywnego podejścia do rozumienia prawdy, i starannego „smakowania” jego słów.

 "Wybierzmy dla nas to, co prawe, rozeznajmy między sobą to, co dobre." W tych słowach Elihu wzywa do rozeznania i jedności w poszukiwaniu prawdy. Zachęca Hioba i jego przyjaciół do zbadania i ustalenia, co jest słuszne, a co dobre. Wypowiedź Elihu jest apelem o wspólną podróż ku zrozumieniu. Zamiast narzucać swoją perspektywę, Elihu zachęca wszystkich zaangażowanych do wspólnego, przemyślanego rozważenia sprawy. Elihu wzywa otaczających go ludzi do krytycznego myślenia, korzystania z mądrości danej im przez Boga. 

 Sformułowanie Elihu – „rozeznajmy” i „rozważmy to razem” – podkreśla gotowość Elihu na współpracę i otwartość. Te słowa zachęcają słuchaczy, w tym Hioba, do postrzegania dążenia do mądrości jako wspólnego wysiłku, a nie samotnej wędrówki. Równoległe sformułowania „co słuszne” i „co dobre” wzmacniają ideę, że prawda obejmuje zarówno jasność moralną, jak i dobroć zgodną z naturą Boga. Słowa Elihu to nie tylko wezwanie do mądrości, ale także do pokory, uznania, że ​​ludzkie zrozumienie jest ograniczone i że odnosimy korzyści ze wspólnego zgłębiania prawdy.