Hioba 35: 13-16

"Z pewnością, Bóg nie wysłuchuje pustych słów i Wszechmogący na nie nie zważa. Tym bardziej, gdy mówisz, że Go nie widzisz, że sprawa twoja jest przed Jego obliczem i Go wyczekujesz! Teraz jednak, gdy nie nawiedza cię Jego gniew i nie zwrócił zbytniej uwagi na twoją głupotę, To Hiob na próżno otwiera swoje usta; mnoży słowa bez poznania." TNP

"Nie, na czcze rzeczy nie zważa Bóg, Wszechmocny nie spogląda na nie.  Zwłaszcza gdy twierdzisz, że go nie widzisz; że sprawa (leży) przed Nim, a wyczekujesz na nią. A teraz gdy gniew Jego nie skarcił, miałby nie wiele wiedzieć o występku! Ijob przeto otwiera napróżno usta swoje, a mnoży bezmyślnie słowa." Cylkow

"Z pewnością Bóg nie wysłuchuje pustych (słów) i Wszechmocny na nie nie zważa, tym bardziej, gdy mówisz, że Go nie widzisz – sprawa jest przed Jego obliczem i Go wyczekujesz! A teraz, gdy nie nawiedza Jego gniew i nie zwrócił (On) zbytniej uwagi na głupotę,  Job otwiera swe usta do marności, nierozumnie mnoży słowa!"

Elihu, doradca Hioba wyjaśnia mu, że Bóg nie odpowiada na modlitwy ani na wołania, które są „próżne” – te, którym brakuje szczerości, szacunku do Boga lub prawdziwego pragnienia pójścia za Nim. „Próżne wołanie” może oznaczać wołanie o pomoc płynące z egoizmu, pychy, a nawet  z braku komfortu i goryczy, a nie z pokory i autentycznej wiary. Elihu mówi, że Bóg uważnie słucha tych, którzy zwracają się do Niego ze szczerością i pokorą, ale nie odpowiada na nieszczere wołanie, które nie ma w sobie prawdziwego serca. Elihu wskazuje Hiobowi, że Bóg pragnie prawdziwej relacji i autentycznej wiary, a nie płytkich czy egocentrycznych próśb.

Użycie przez Elihu dobitnego języka – „Bóg nie słucha” i „Wszechmogący nie zwraca na nas uwagi” – podkreśla wagę postawy, jaką wnosimy do Boga w modlitwie.

Elihu stwierdza, że ​​Bóg nie wysłuchuje „próżnych próśb” ani „marności”, co oznacza, że ​​nie słucha modlitw nieszczerych, pełnych pychy lub pozbawionych autentycznej wiary. Bóg odpowiada szczerym i pokornym, a nie tym, którzy po prostu narzekają w swoim cierpieniu i nie uznają swojej potrzeby Boga ani nie ufają Jego mądrości i sprawiedliwości. Modlitwy pełne pychy są puste: Modlitwy pełne samousprawiedliwienia lub poczucia wyższości są postrzegane jako „puste” lub „daremne” i pozostają niesłyszane przez Boga.

„Lud ten zbliża się do mnie ustami i czci mnie wargami, lecz serce jego jest daleko ode mnie”. Izajasz 29:13; „Prosicie, a nie otrzymujecie, bo prosicie niewłaściwie, zamyślając zużyć to, co otrzymacie, na zaspokojenie swoich żądz”. List Jakuba 4:3 ; „Ofiarą niegodziwych brzydzi się Pan, lecz modlitwa prawych cieszy się Jego uznaniem” Księga Przysłów 15:8. Te wersety również mówią o tym, że Bóg ceni sobie prawość i szczerość u tych, którzy szukają u Niego pomocy. 

Elihu odnosi się do Hioba, który jest rozgoryczony i uważa,  że Bóg nie odpowiada na jego cierpienie. Elihu wskazuje, że skarga Hioba na to, że nie „widzi” ani „nie słyszy” Boga, nie oznacza, że ​​Bóg jest nieświadomy lub Go ignoruje. Elihu podkreśla potrzebę cierpliwości, mówiąc, że „sprawa” Hioba rzeczywiście jest przed Bogiem i że musi on „na Niego czekać”. Przesłanie Elihu jest takie, że milczenie lub pozorna nieobecność Boga nie jest tym samym, co obojętność. Czasami Bóg wymaga od nas czekania, a w tym oczekiwaniu uczymy się ufać Jego czasowi i Jego zamysłowi, nawet gdy nie widzimy natychmiastowych odpowiedzi.

Nawet jeśli nie dostrzegamy ani nie rozumiemy działań Boga w swoim cierpieniu, nasza sytuacja wciąż jest tam przed Nim i musimy zaufać Jego sprawiedliwości, mądrości i miłosierdzi i czekać na Jego czas. 

Czekaj na Pana

„Chociaż mówisz, że Go nie widzisz…”: Odnosi się to do rozgoryczenia Hioba i poczucia, że ​​Bóg jest nieobecny lub nie reaguje na jego cierpienie. Odzwierciedla to powszechną ludzką walkę o zrozumienie zamysłów Boga, zwłaszcza w trudnych czasach. „…Jednak sprawiedliwość jest przed Nim…”: To upewnia Hioba, że ​​jego sytuacja jest znana Bogu, który jest sprawiedliwym i wszechobecnym Sędzią. Boża sprawiedliwość nie jest zawieszona, lecz aktywna i znajduje się w Jego „trybunale”. „…i musisz na Niego czekać.”: To wezwanie sugeruje, że czekanie na Pana, nawet jeśli jest to trudne, jest formą czci i dowodem wiary i zaufania, że Jego sprawiedliwość ostatecznie, w taki czy inny, znany Bogu sposób pokona nasze trudności.

Doświadczenie Hioba pokazuje nam, że nawet wierni, bogobojni i prawi ludzie mogą przechodzić przez okresy, gdy Bóg wydaje się odległy, ale ten dystans nie jest oznaką Bożej obojętności. Często jest to raczej Jego zaproszeniem do głębszego zaufania, a czasami pokory. Słowa Elihu zachęcają wierzących do trzymania się pewności, że Bóg działa, nawet gdy tego nie dostrzegamy.

„Czekaj na Pana, bądź mocny i odważny, i czekaj na Pana”. Psalm 27:14 Ten psalm zachęca wierzących do cierpliwości i odwagi w oczekiwaniu na Boży czas

„Bo objawienie czeka na swój czas… Choćby się opóźniało, czekaj na nie, na pewno nadejdzie, nie opóźni się” Habakuka 2:3

A teraz gdy gniew Jego ciebie nie skarcił

"Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty." II List Piotra 3:9


W dalszej części swojej mowy Elihu wskazuje, że nawet jeśli ludzie postępują głupio, Bóg często nie karze ich od razu ani nie reaguje gniewem. Elihu zauważa, że ​​Bóg okazuje cierpliwość, nie działając od razu przeciwko grzechowi czy głupocie. Nie wynika to z obojętności Boga; wręcz przeciwnie, ukazuje Jego powściągliwość i łaskę. Elihu odnosi się do skargi Hioba na milczenie Boga w obliczu jego cierpienia i wskazuje, że jeśli Bóg nie działa natychmiast przeciwko grzechowi, prawdopodobnie działa w celu wykraczającym poza ludzkie pojmowanie. Elihu sugeruje, że Boża cierpliwość daje ludziom możliwość zwrócenia się ku Niemu, zamiast po prostu stanąć przed szybkim sądem.

Mamy tutaj podaną ważną prawdę teologiczną dotyczącą Bożej cierpliwości i miłosierdzia. Bóg nie działa według ludzkich ram czasowych ani nie reaguje na grzech i głupotę natychmiastowym osądem. Zamiast tego, Jego cierpliwość często daje ludziom przestrzeń do pokuty, rozwoju i głębszego zrozumienia Go. Ten atrybut Boga – Jego cierpliwość – pokazuje, że jest On zarówno sprawiedliwy, jak i miłosierny, dając ludziom szansę na zmianę, zanim poniesiemy ostateczne konsekwencje. Słowa Elihu przypominają nam, że nie powinniśmy mylić Bożej cierpliwości z obojętnością; jest to raczej zaproszenie do właściwego życia i szukania Go pełniej

Dobór słów Elihu – „Bóg nie ukarał w swoim gniewie” i „zwrócił uwagę na głupotę” – tworzy kontrast między Bożą mocą a Jego powściągliwością. Fraza ta sugeruje, że Bóg owszem dostrzega wszystkie ludzkie czyny, zarówno mądre, jak i głupie, ale nie zawsze reaguje natychmiast. Ten kontrast między Bożą świadomością naszego postępowania a Jego cierpliwością zachęca nas do refleksji nad różnicą między ludzką niecierpliwością a Bożą mądrością.

„Czyż gardzisz bogactwem Jego dobroci, cierpliwości i pobłażliwości, nie zdając sobie sprawy, że dobroć Boża ku nawróceniu cię prowadzi?”.  Rzymian 2:4;  Boża cierpliwość jest opisana jako wyraz Jego dobroci, dając ludziom czas na nawrócenie się do Niego.  „Pan jest miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu i pełen łaski”. Psalm 103:8

Hiob otwiera usta, by mówić bez sensu; 
bez rozsądku mnoży słowa

W ostatnim wierszu tego rozdziału Elihu krytykuje narzekania Hioba na jego cierpienie, i jego niezgodne z prawdą zarzuty pod adresem Boga, twierdząc, że Hiob mówi „bez wiedzy” i „mnoży słowa”, których nie rozumie.  

Elihu uważa, że ​​Hiob, w swoim bólu i rozgoryczeniu, kwestionuje Boga, nie do końca rozumiejąc szerszy obraz Bożej mądrości i sprawiedliwości. Z perspektywy Elihu, przeciągające się w czasie  narzekania Hioba nie pomagają mu lepiej zrozumieć Boga, lecz wręcz przeciwnie, pogłębiają jego dezorientację. Elihu podkreśla, że ​​czasami, w naszym bólu, możemy mówić pod wpływem rozgoryczenia, a nawet mówić o Bogu rzeczy, które nie są prawdziwe ani przemyślane. Zachęca Hioba, aby przestał „mówić bezmyślnie” i zamiast tego zaufał, że Boża mądrość wykracza poza ludzkie zrozumienie.