Hioba 36:15-16

"Wyrywa ubogiego w jego utrapieniu i otwiera ich uszy w ucisku. I również ciebie uwodzi z paszczy niedoli na miejsce przestronne, gdzie nie ma ograniczeń, a blat twojego stołu napełni tłustością." TNP

"Ale ocala On nędzarza z nędzy jego, a otwiera im w ucisku ucho ich. ₁ Tak oto wyciągnąłby i ciebie z paszczy niedoli, a byłaby przestronność miasto ciasnoty (twym udziałem), zastawa też na stole twoim pełna tłustości." Cylkow 

"On wybawia ubogiego przez jego niedolę i przez przeciwności otwiera ich ucho. Również ciebie wywabi z paszczy ucisku na otwartą przestrzeń, gdzie nie ma ograniczeń, i odpoczynek przy twoim stole napełni tłustością." Przekład dosłowny


On wybawia ubogiego przez niedolę,
w przeciwnościach otwiera mu ucho.

"Czy zwróciłeś uwagę na mojego sługę Hioba - że nie ma nikogo mu równego na ziemi? To człowiek doskonały i prawy, bojący się Boga i stroniący od zła." Hiob nie wiedział tego co my wiemy o nim, i o  jego sytuacji. Prawdą jest, że Hiob był sługą Bożym. Sam Bóg nazywa go doskonałym i prawym. Prawdą jest, że Bóg nie opuścił Hioba. Nieprawdą natomiast było wiele opinii które na temat Boga wygłaszał sam Hiob. W tym kontekście Elihu mówi do Hioba, że w trudnych chwilach Bóg nie jest odległy ani milczący; zamiast tego zbliża się do tych, którzy cierpią, wykorzystując ich zmagania, aby się z nimi komunikować i ostatecznie doprowadzić ich do uzdrowienia lub progresu. Według Elihu, celem Boga w dopuszczaniu cierpienia jest często kształtowanie naszych serc i pomoc w rozwoju duchowym.

Bóg jest obecny w naszym cierpieniu i wykorzystuje je do kształtowania, umocnienia naszej wiary. Ten fragment sugeruje, że cierpienie może być kanałem, poprzez który Bóg zbliża nas do Siebie. Kiedy napotykamy trudności, jesteśmy bardziej skłonni szukać Bożej pomocy, pozwalając Mu działać w naszym życiu w sposób, którego inaczej byśmy nie doświadczyli.

Zwroty takie jak „wybawia w ich cierpieniu” i „przemawia do nich w ich udręce” oddają ideę, że Bóg jest zarówno aktywny, jak i współczujący. Słowo „wybawia” sugeruje, że Bóg nie jest bierny, lecz aktywnie zaangażowany w ratowanie i wspieranie cierpiących. Z kolei „przemawia do nich” sugeruje, że Bóg komunikuje się z nimi osobiście, objawiając swoją obecność i cel.

„Sprawiedliwi wołają, a Pan ich wysłuchuje i wybawia ich ze wszystkich udręk. Pan jest blisko skruszonych w sercu i wybawia złamanych na duchu”. Psalm 34:17-18

Również ciebie wyrwie z paszczy ucisku 

na wolną przestrzeń, 

gdzie nie ma ograniczeń, 

i da ci odpocząć przy obficie zastawionym stole

Elihu mówi o Bożym ratunku. Używając obrazu kogoś wyprowadzonego z „paszczy udręki” do „miejsca przestronnego”, Elihu maluje obraz Boga, który nie chce pozostawić ludzi bogobojnych w cierpieniu, lecz pragnie ich wyzwolić i doprowadzić do miejsca pocieszenia, obfitości i pokoju. Werset sugeruje, że nawet jeśli ludzie doświadczają trudności, Bóg jest tam, aby „wyprowadzić” ich z bólu i zapewnić im życie pełne wolności i błogosławieństw.

Obraz „pocieszenia stołu zastawionego wybornym pokarmem” nawiązuje do idei pełni i zaspokojenia. Elihu mówi Hiobowi, że celem Boga nie jest pozostawienie go w cierpieniu, lecz doprowadzenie go do miejsca pełni i pokoju.

Hiob, prawy człowiek, bardzo cierpiał, a jego przyjaciele przedstawiali różne wyjaśnienia, dlaczego doświadczał takich prób. Elihu, najmłodszy z przyjaciół Hioba, przedstawia inną perspektywę, sugerując, że cierpienie może być narzędziem, którego Bóg używa, aby zbliżyć ludzi do siebie i przygotować ich na większe błogosławieństwa.

Bóg wybawia ludzi z wielkiego ucisku i wprowadza ich w miejsce przestronności i obfitości, zapewniając im obfite zaopatrzenie. Obraz wyciągnięcia z „paszczy ucisku” do „przestrzennego miejsca” i do „stołu zastawionego wybornym jedzeniem”, ilustruje celowe Boże wybawienie, które prowadzi od niedostatku i trudności do stanu bezpieczeństwa, odpoczynku i błogosławieństwa.

Elihu wykorzystuje zwroty takie jak „szczęki niedoli” i „przestrzenne miejsce wolne od ograniczeń”. Te opisy tworzą mocny  kontrast między trudnościami a ulgą, jaką oferuje Bóg. „Paszcza udręki” przywołuje obraz uwięzienia lub otoczenia problemami, podczas gdy „przestrzenne miejsce” sugeruje wolność, ulgę i odpoczynek. Obraz stołu zapełnionego „wybornym jedzeniem” dodatkowo podkreśla ideę obfitej opieki, troski Boga

Werset szesnasty mówi o idei wybawienia i Bożej zdolności do wyprowadzenia kogoś z trudnej sytuacji do miejsca obfitości i pokoju. Sugeruje, że Bóg ma moc złagodzenia cierpienia i zapewnienia pożywienia i spełnienia w miejsce trudności i niedostatku. Elihu mówi o Bożym wybawieniu, obfitości i przemieniającej trudne sytuacji mocy Boga. Odzwierciedla ideę, że Bóg może wziąć kogoś, kto znajduje się w ciasnej, ograniczonej sytuacji, i wprowadzić go w przestronne, nieograniczone miejsce obfitości.

Elihu uświadamia Hiobowi, że nawet pośród cierpienia i trudności Bóg ma moc, by przynieść wyzwolenie i odnowę. Werset podkreśla przemieniający charakter Bożej interwencji, podkreślając kontrast między miejscem ciasnym i ograniczonym a miejscem przestronnym i obfitym.