Hioba 37: 19-22

"Poucz nas, co mamy Mu powiedzieć, bo nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności. Czy trzeba powiedzieć Mu, że chcę mówić? Czy może ktoś powiedzieć, żeby został pochłonięty? Teraz jednak nie widzi się światła, jasne jest ono na niebiosach, lecz przychodzi wiatr i rozprasza je. Z północy przychodzi złoty blask, Boga otacza wzbudzający strach majestat." TNP

"Wskaż co Mu powiedzieć mamy; bo nie potrafim odpowiedzi ułożyć z powodu mroku naszego. Czyż należy Go powiadomić, że mówić chcę? Ale czyż kiedy żądał człowiek, aby zgładzonym został? Tak nie można spoglądać na światło słoneczne jak jasno wskróś chmur świeci, gdy przeciąga wiatr, który je oczyszcza. Od północy zjawia się jakby złoto, wokoło Boga roztacza się majestat straszny." Cylkow

 

"Poucz nas, co Mu mamy powiedzieć, (bo) nie możemy (nic) ułożyć z powodu ciemności! Czy należy Mu powiedzieć, że chcę mówić? Jeśli ktoś (Mu coś) powie, to będzie On (lepiej) powiadomiony?  Tak, czasem nie widzi się światła, jasne ono w obłokach, lecz przychodzi wiatr – i rozprasza je.  Od północy pojawia się złoto (promieni), Boga otacza przejmujący majestat!" Przekład dosłowny

Mamy kontynuację przemówienia Elihu, który głosi  majestat i potęgę Boga, wykorzystując budzące podziw siły natury, takie jak grzmoty i błyskawice. Próbuje dowieść, że ludzkie zrozumienie jest ograniczone w porównaniu z nieskończoną mądrością Boga. 

Głównym przesłaniem Elihu, głównie dla Hioba jest to, że ponieważ ludzie nie potrafią zrozumieć ani kontrolować zjawisk naturalnych, takich jak burze, nie są w stanie kwestionować działań ani mądrości Boga. Rozdział37 opisuje Bożą władzę nad pogodą, w tym grzmotami, błyskawicami, śniegiem, mrozem, deszczem i wiatrem, przedstawiając je jako dowody Jego wielkiej mocy. Elihu twierdzi, że Bóg kieruje zjawiskami naturalnymi w różnych celach, czy to w celu napomnienia, przypomnienia o sobie, kary, czy błogosławieństwa. Rozdział kończy się przesłaniem, że Bóg jest wielki, potężny i sprawiedliwy, i że należy się Go bać, nie w sposób paraliżujący, ale w sposób, który budzi respekt, zwłaszcza u tych, którzy są mądrzy i wielcy we własnych oczach.

Powiedz nam, co mamy mu powiedzieć, 

bo nie możemy przedstawić swojej sprawy 

z powodu naszej ciemności

Kaznodzieja Elihu wzywa Hioba i nas czytelników do uznania swoich ograniczeń przed Bogiem. Zachęca nas do zastanowienia się, co moglibyśmy powiedzieć Bogu, aby się wytłumaczyć lub w pełni zrozumieć Jego działania. Zwrot „nie możemy przedstawić swojej sprawy z powodu naszej ciemności” sugeruje, że ludziom brakuje mądrości i klarownego wglądu potrzebnego do kwestionowania Boga lub doradzania Mu. Elihu zasadniczo mówi, że ponieważ jesteśmy ograniczeni w rozumieniu i żyjemy w „ciemności” – symbolu naszego braku wiedzy – nie jesteśmy w stanie w pełni pojąć dróg Boga, a nawet wiedzieć, co Mu powiedzieć.

Szacunek dla Bożej mądrości i uznanie ludzkich ograniczeń były powszechnym przekonaniem na starożytnym Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w Izraelu. Zadając Hiobowi to pytanie, Elihu wskazuje, że pragnienie Hioba, by wieść z Nim spór, wyjaśnić swoje cierpienie, dostać się na audiencję by zrozumieć działania Boga, przekracza jego możliwości, ponieważ, jak wszyscy ludzie, żyje on w stanie ograniczonego rozumienia. To przesłanie tego młodego człowieka, napomina nas, a zarazemzachęca do pokornego podejścia do wiary, uznając, że istnieją tajemnice wykraczające poza ludzkie pojmowanie. 

„Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami, mówi Pan” Izajasz 55,8-9; "Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza, zbyt wzniosła, abym mógł ją pojąć”. Psalm 139,6;  Psalm ten odzwierciedla podziw i pokorę, z jakimi ludzie podchodzą do mądrości Bożej. „O, jakże głębokie jest bogactwo mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!” Rzymian 11,33

Czy należy Mu powiedzieć, że chcę mówić? 
A jeśli ktoś Mu coś powie, 
to czy pomnoży Jego poznanie? 


Elihu pyta w zasadzie: „Czy mądrze jest mówić Bogu, że chcę Go zapytać?”. Elihu sugeruje, że zwracanie się do Boga z wyniosłością lub poczuciem własnej wartości jest nie tylko nierozsądne, ale i niebezpieczne. Zwrot „Czy ktokolwiek będzie chciał, abym go pochłonął?” sugeruje, że zwracanie się do Boga z wyniosłością i zadziorną butą jest jak proszenie się o własny upadek. 

W starożytnym świecie, zwłaszcza w kontekście kulturowym Hioba, ludzie darzyli Boga głębokim szacunkiem. Wierzyli, że zwracanie się do Niego beztrosko lub bez poczucia bojaźni może mieć poważne konsekwencje. Ten szacunek znalazł odzwierciedlenie w praktykach i zwyczajach, które podkreślały pokorę i ostrożność w mówieniu o Bogu lub do Boga. Słowa Elihu przypominają Hiobowi i jego przyjaciołom, że drogi Boże wykraczają daleko poza ludzkie pojmowanie, a żądanie od Boga odpowiedzi lub wyjaśnień może być postrzegane jako przejaw pychy lub arogancji. Dla Elihu ta postawa była kluczowa, ponieważ odzwierciedlała zdrowe zrozumienie świętości i mocy Boga.

Elihu stawia pytanie retoryczne, które ostrzega przed wyniosłością związaną z próbą konfrontacji z Bogiem lub kwestionowania Jego woli. Podkreśla ono ogromną i niepojętą moc oraz mądrość Boga, sugerując, że żądanie audiencji, której domagał się Hiob, lub przekonanie, że można kwestionować Jego postanowienia, jest zuchwałe, to stąpanie po coraz cieńszym lodzie. Pytanie które stawia Elihu. wzywa do pokory i szacunku, uznając ograniczenia ludzkiego pojmowania w obliczu boskiego autorytetu.

Elihu podkreśla świętość Boga i potrzebę pokory w naszej relacji z Nim. Sugeruje, że musimy zwracać się do Boga z uznaniem Jego wielkości i własnych ograniczeń. Nie oznacza to, że nie możemy przedstawiać Bogu naszych trosk, ale uczy, że powinniśmy to robić z szacunkiem, uznając wyższość Jego mądrości nad naszą. Dla chrześcijan ten werset podkreśla wagę szacunku i pokory w zwracaniu się do Boga, przypominając nam, że On jest Stwórcą, a my Jego stworzeniem. Wzywa nas do postawy zaufania, wiedząc, że drogi Boże są dobre, a Jego mądrość przekracza nasze zrozumienie.

Elihu używa obrazu jasności słońca po tym, jak wiatr oczyścił niebo. Podkreśla, że tak jak nie możemy patrzeć bezpośrednio na słońce w jego pełnej jasności, tak nie możemy w pełni zrozumieć ani zobaczyć chwały i wielkości Boga. Słońce w swoim blasku jest zbyt potężne i olśniewające dla naszych oczu, tak jak mądrość i majestat Boga wykraczają poza nasze zrozumienie rożnych sytuacji i okoliczności. Mowa Elihu przypomina Hiobowi, że drogi Boże są często ukryte lub zbyt olśniewające, aby ludzie mogli je w pełni pojąć, i że niektóre aspekty Bożych planów pozostają dla nas tajemnicą

Wzmianka o „wietrze oczyszczającym niebo” była dobrze rozumiana w czasach Hioba, ponieważ w suchym, pustynnym środowisku wiatry mogły rozproszyć kurz, pył pustynny i sprawić, tak że niebo stało się krystalicznie czyste, odsłaniając intensywny blask słońca.  Ta metafora  przywodzi czytelnikom na myśl obraz pogodnego, jasnego dnia, gdy intensywność słońca jest niemal przytłaczająca. Porównując Boże drogi do blasku słońca, Elihu zachęca słuchaczy i nas czytelników do głębokiego zastanowienia się nad majestatem Boga.

„Niebiosa głoszą chwałę Boga, a sklepienie niebieskie obwieszcza dzieło rąk Jego”. Psalm 19:1

Od północy nadchodzi w złotej okazałości, 

Bóg nadchodzi w majestacie budzącym grozę NIV; Christian Standard Bible

Elihu opisuje majestat i wspaniałość Boga. Boga nadchodzącego „w złotej okazałości” z północy ma podkreślać Jego chwałę i wielkość. W starożytności północ była często kojarzona z boską mocą, tajemnicą i siłą. Opisując wygląd Boga jako budzący podziw i majestatyczny, Elihu wskazuje, że obecność Boga jest potężna i chwalebna, daleko wykraczająca poza wszystko, co ludzie mogą w pełni zrozumieć lub dorównać. Ten werset służy jako przypomnienie, że chwała Boga jest przytłaczająca i że zasługuje On na głęboką cześć.

Wspomniany tu „złoty blask” może również odnosić się do jasnego, budzącego podziw efektu światła odbijającego się od burzowych chmur lub wschodzącego i zachodzącego słońca. Posługując się tą metaforą, Elihu łączy potężne żywioły natury z majestatem samego Boga, wzmacniając przekonanie, że obecność Boga jest potężniejsza i wspanialsza niż cokolwiek w świecie przyrody. Elihu przygotowuję słuchaczy na zmianę sceny, bo oto...

Nadchodzi Bóg odziany w Majestat ...