Hioba 38: 39-41

"Czy polujesz na łup dla lwicy i zaspokajasz głód lwiątek; Gdy kulą się w swoich legowiskach i siedzą w gąszczu swoich jam? Kto dostarcza dla kruka jego żer, gdy jego młode wołają do Boga i chwieją się na nogach bez pożywienia? TNP 

"Izali łowisz dla lwicy zdobycz, a żądzę lwiąt - czy ją zaspakajasz. Gdy się czają w jaskiniach, gdy rozkładają się w gęstwinie na czatach? Kto przygotowuje krukowi jego pokarm, gdy pisklęta jego do Boga wołają, tułając się bez pożywienia?" Cylkow

"Czy polujesz na łup dla lwicy i zaspokajasz pragnienie lwiąt, gdy kulą się na legowiskach (i) siedzą w gąszczu na czatach? Kto przygotowuje krukowi pokarm, gdy jego dzieci wołają do Boga o pomoc (i) tułają się bez pożywienia?" Przekład dosłowny

 „Spójrzcie na kruki: nie sieją ani nie żną, nie mają spichlerza ani stodoły, a jednak Bóg je żywi. O ileż ważniejsi jesteście wy niż ptaki!”  Ewangelia Łukasza 12:24:

Mając w pamięci mocno filozoficzne mowy przyjaciół - oskarżycieli, mowa Boża jest uderzająco prosta. Nieskończenie mądry Bóg nie wymądrza się ! Używa prostych odniesień do świata przyrody, aby pokazać Hiobowi Swoją wielkość.

Bóg pyta Hioba, czy to on poluje dla lwicy, czy zaspokaja głód lwów. Zadając to pytanie, Bóg podkreśla swoją rolę jako Żywiciela wszystkich stworzeń, nawet dzikich. Werset ten podkreśla troskę Boga o królestwo zwierząt, pokazując, że zwraca On uwagę na potrzeby każdego stworzenia, dużego czy małego. Chociaż ludzie mogą obserwować zwierzęta i rozumieć ich zachowania, tylko Bóg może je naprawdę utrzymać, zapewniając im pożywienie. To pytanie przypomina Hiobowi, że Bóg panuje nad światem przyrody i że każde stworzenie jest od Niego zależne.

Werset ten posługuje się sugestywnymi obrazami, opisując lwicę polującą na zdobycz i lwy starające się zaspokoić swój głód. Obraz lwów na wolności, zależnych od żywiciela, który zapewnia im pożywienie, stanowi sugestywną ilustrację roli Boga jako najwyższego Żywiciela. Retoryczny styl pytań, obecny w Księdze Hioba 38, podkreśla różnicę między mądrością Boga a ograniczeniami człowieka. Odwołując się do świata przyrody i silnego, dzikiego zwierzęcia, takiego jak lew, Boże pytanie podkreśla Jego kontrolę i opiekę nawet nad najbardziej samowystarczalnymi stworzeniami, zachęcając czytelników do zachwytu nad Jego troską.

„Lwy ryczą za swoją zdobyczą i szukają żeru u Boga”. Psalm 104:21;„Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, a Ty dajesz im pokarm we właściwym czasie. Otwierasz swą rękę i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje”. Psalm 145:15-16; „Spójrzcie na ptaki niebieskie: nie sieją ani nie żną, ani nie gromadzą w spichlerzach, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście o wiele ważniejsi niż one?” Ewangelia Mateusza 6:26

Bóg opisując działania lwów, wskazuje, że nawet tak silne zwierzęta w kwestii pożywienia i utrzymania polegają na Nim.  Lwy mogą wydawać się samowystarczalne, ale one również potrzebują zasobów, które zapewnia Bóg, aby przetrwać. Ten fragment przypomina nam, że wszystkie stworzenia, niezależnie od tego, jak silne i samowystarczalne się wydają, są ostatecznie zależne od Boga.

Następnie Bóg pyta Hioba, czy wie, kto daje krukom pokarm, gdy ich młode wołają w potrzebie. Bóg podkreśla swoją troskę o całe stworzenie, w tym o istoty tak pozornie nieistotne jak kruki. Werset ten maluje obraz młodych kruków w potrzebie, niezdolnych do samodzielnego radzenia sobie, które instynktownie wołają o pomoc. Bóg je słyszy i zapewnia im to, czego potrzebują. Poprzez to pytanie Bóg objawia, że ​​jest uważny na potrzeby każdego stworzenia, od potężnego lwa po skromnego kruka, zapewniając im pożywienie i utrzymanie w sposób, który może pozostać niezauważony przez ludzi.

W starożytności kruki nie zawsze były szanowane, ich odbiór był dwuznaczny i zależał od kultury; były postrzegane jako ptaki o magicznej mocy, zwiastuny śmierci i nieszczęścia, ale także jako symbole mądrości, inteligencji i przewodnicy w świecie duchowym

. Kruki, często postrzegane jako padlinożercy, nie były uważane za cenne zwierzęta w starożytnym świecie. Dziś wiemy, że kruk jest użyteczny, ponieważ pełni rolę "naturalnego czyściciela", usuwając padlinę i odpadki, co zapobiega rozprzestrzenianiu się wielu chorób.

Bóg odnosząc się do tych ptaków, podkreśla swoją troskę o wszystkie części stworzenia, nawet te, które ludzie mogliby przeoczyć lub zignorować.  Boża mądrość i współczucie obejmują wszystkie stworzenia, bez względu na to, jak małe czy nieużyteczne mogą się wydawać.

Bóg pokazuje młode lwiątka i bezradność młodych kruków wołających o pożywienie. Obraz tych młodych lwiątek i ptaków, niezdolnych do samodzielnego zaspokojenia swoich potrzeb, oddaje ideę całkowitej zależności człowieka od Boga. Opisując potrzeby kruków, Bóg podkreśla swoją rolę jako najwyższego Żywiciela, pokazując, że słyszy i odpowiada na wołanie wszystkich stworzeń. 

 „On daje pokarm bydłu i młodym krukom, gdy wołają”. Psalm 147:9; „Spójrzcie na kruki: nie sieją ani nie żną, nie mają spichlerza ani stodoły, a jednak Bóg je żywi. O ileż ważniejsi jesteście wy niż ptaki!”  Ewangelia Łukasza 12:24