Hioba 39: 26-30

"Czy dzięki twojemu rozumowi wznosi się jastrząb i rozciąga swoje skrzydła ku południu?  Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i umieszcza wysoko swoje gniazdo? Mieszka na skale i przebywa na iglicach skalnych i graniach. Stamtąd wypatruje sobie żeru, jego oczy widzą daleko. Jego młode ssą krew, a tam gdzie są przebici, tam jest i on." TNP

" Czyż mocą twego rozumu wzbija się jastrząb, rozwija skrzydła swe ku południowi? Czyż na rozkaz twój wzlatuje orzeł, a ściele wysoko gniazdo swoje? Na opoce zamieszkuje, a przebywa na urwiskach skał, jakby na zamczysku. Ztamtąd wypatruje żer, daleko śledzą oczy jego.  A młode jego chlipią krew, a gdzie polegli tam on." Cylkow

"Czy mocą twojego rozumu wzbija się jastrząb (i) rozciąga swoje skrzydła ku południowi?  Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł i zakłada swe gniazdo wysoko? Mieszka na skale i nocuje na iglicach skalnych i graniach.  Stamtąd wypatruje żeru, jego oczy patrzą daleko. Jego młode chciwie piją krew, a jest wszędzie tam, gdzie są przebici." Przekład dosłowny

 
W dzisiejszym fragmencie Pan Bóg zwraca uwagę na niezwykłe zdolności jastrzębia, ptaka znanego z bystrego wzroku, szybkości i zdolności do dalekich wędrówek. Z​zdolność jastrzębia do lotu i poczucie kierunku nie wynikają z ludzkiej mądrości ani wysiłku, lecz są rezultatem Bożego zamysłu. Pytając Hioba, czy jastrząb lata dzięki jego mądrości, Bóg podkreśla, że ​​tylko On obdarza stworzenie jego wyjątkowymi zdolnościami i instynktami. Migracja jastrzębia „na południe” odzwierciedla jego dany przez Boga instynkt nawigacji i przetrwania na długich dystansach, zgodnie z porami roku, do czego został stworzony. Pytanie Boga ma na celu ukazanie Hiobowi granic ludzkiej wiedzy i mocy. Ludzie mogą obserwować, a nawet podziwiać lot jastrzębia, ale nie są w stanie kontrolować ani zrozumieć wszystkich instynktów i zdolności, którymi kierują się podobne stworzenia. Pan Bóg zachęca Hioba do uznania Go za mądrego Stwórcę, który rządzi nawet najdrobniejszymi szczegółami życia, przypominając mu, że Boża mądrość i zamysł znacznie przewyższają ludzkie pojmowanie. 

W czasach Hioba ludzie rozumieli, że zwierzęta takie jak jastrzębie pokonują duże odległości, często według schematów, które ludzie mogli jedynie obserwować, ale nie w pełni zrozumieć. Obserwowanie tych migracji z pewnością budziło zachwyt u ludzi takich jak Hiob, którzy rok po roku widzieli zwierzęta podążające za niewidzialnymi wskazówkami.

Niezwykłe poczucie kierunku u ptaków wynika z ich zdolności do korzystania z kilku mechanizmów orientacji, w tym: magnetycznego zmysłu, nawigacji słonecznej, a także pamięci o trasach migracji i cechach krajobrazu

. Ptaki wykorzystują pole magnetyczne Ziemi, które postrzegają jak wewnętrzny kompas, a także pozycję Słońca do określania kierunku, szczególnie w ciągu dnia. Dodatkowo, ich zdolności obejmują pamięć o trasach przelotów, znakach nawigacyjnych, a także wewnętrzne zegary biologiczne, które wyznaczają rytm dobowy i pór roku, sygnalizując potrzebę odlotu. 

Dla Hioba i jego słuchaczy pytanie o to, czy lot jastrzębia zależy od ludzkiej mądrości, podkreślało, jak bardzo Boże stworzenie jest poza ludzką kontrolą i wiedzą. Zdolność jastrzębia do nawigacji i instynktowne wyczucie kierunku lotu świadczy o wyższej mądrości – mądrości Boga, Stwórcy – który nadał cel i porządek światu przyrody.

Następnie Bóg pyta Hioba, czy ma moc kontrolowania orła, ptaka znanego z majestatycznego lotu i wysokich miejsc lęgowych. Orzeł jest kontrastem dla strusia.Pan Bóg zachęca Hioba do zastanowienia się, czy ma on jakąkolwiek kontrolę nad zachowaniem orła, a w szczególności nad jego zdolnością do szybowania i wyborem miejsca do budowania gniazda na wyżynach i niedostępnych miejscach. Pytając o to, Bóg podkreśla, że ​​zdolności orła wynikają z Jego własnego planu, a nie z wpływu człowieka. Wolność i siła orła w locie oraz jego instynkt gniazdowania wysoko na klifach są odzwierciedleniem Bożej mądrości i mocy. Dzisiejszy fragment  przypomina Hiobowi – i nam – że istnieją aspekty stworzenia, które wykraczają poza ludzką kontrolę i zrozumienie. Orzeł, ze swoimi niezwykłymi zdolnościami, jest przykładem Bożej kreatywności i autorytetu w świecie. Poprzez to pytanie Bóg wskazuje, że tylko On obdarza stworzenie jego unikalnymi cechami i instynktami, z których każda służy określonemu celowi w świecie.

W starożytności orzeł był często postrzegany jako symbol siły, wolności i władzy. Znany z bystrego wzroku, potężnych skrzydeł i zdolności do wznoszenia się na duże wysokości, orzeł budził wśród ludzi podziw i szacunek. Orły zazwyczaj budowały gniazda wysoko, na przykład na klifach lub wysokich drzewach, co czyniło je nietykalnymi. Wybór miejsca gniazdowania chronił ich młode i zapewniał im punkt obserwacyjny, z którego mogły obserwować otoczenie.

Obraz orła „wzbijającego się w powietrze” i „budującego wysoko gniazdo” przywołuje obraz majestatu, wolności i siły, oddając cechy, które czynią orła tak niezwykłym i nieuchwytnym. Ten fragment  jest częścią dłuższej mowy Boga, w której opisuje On różne zwierzęta, aby zilustrować Swoją mądrość i moc w stworzeniu. Poprzez poetycki język i sugestywne obrazy, pytania Boga zachęcają czytelników do zachwytu nad pięknem i celem, jaki wplótł w każdą część stworzenia, zachęcając do głębszego docenienia Jego autorytetu.

„Trzy rzeczy są dla mnie niepojęte, cztery, których nie rozumiem: droga orła po niebie…”. Księga Przysłów 30:18-19; „Lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają sił, wzbijają się na skrzydłach jak orły; biegną, a nie mdleją, idą, a nie omdleją”. Izajasz 40:31 Te wersety podkreślają temat Bożej mądrości i mocy w stworzeniu, zachęcając wierzących do znalezienia w Nim siły i bezpieczeństwa.

W kolejnym wierszu Bóg opisuje siedlisko i zachowanie orła i podkreśla, że ​​orzeł, ptak silny i majestatyczny, wybiera życie na wysokich klifach i skalistych urwiskach. Miejsca te są odległe i wzniesione, co zapewnia orłowi bezpieczeństwo i idealny punkt obserwacyjny do obserwacji otoczenia. Wysokie klify służą jako „twierdza”, miejsce bezpieczeństwa, które chroni orła i jego młode przed potencjalnymi zagrożeniami. Bóg używa tego przykładu, aby przypomnieć Hiobowi, że On, jako Stwórca, stworzył każde stworzenie ze specyficznymi instynktami i cechami, które pozwalają mu rozwijać się w jego środowisku. Wybór orła, by zamieszkać na skalistych klifach, odzwierciedla mądrość Boga w zapewnieniu mu środowiska, które spełnia jego potrzeby bezpieczeństwa i widoczności. Pan Bóg uczy Hioba, że ​​rządzi wszystkimi aspektami stworzenia, nawet tam, gdzie żyją i znajdują siłę i bezpieczeństwo.

Słowa „klif” i „skalna skała” podkreślają wysokość, siłę i niedostępność, ilustrując instynkt orła, który szuka schronienia w bezpiecznych i pewnych miejscach. Fraza „nocuje tam” sugeruje poczucie stabilności, bezpieczeństwa i komfortu, jakby orzeł instynktownie wiedział, że to jest jego miejsce.

„Pan jest moją skałą i twierdzą, i wybawicielem moim; Bóg mój skałą moją, w którym szukam schronienia”.  Psalm 18:2; „Imię Pana jest warowną wieżą; sprawiedliwy do niej ucieka i jest bezpieczny”. Księga Przysłów 18:10 Te wersety przypominają nam, że Bóg jest naszą twierdzą i miejscem schronienia, zapewniając nam bezpieczeństwo i ochronę. Bóg jest naszym schronieniem, oferując wierzącym to samo poczucie bezpieczeństwa i stabilności, jakie orzeł znajduje w swoim wysoko położonym gnieździe.

Pan Bóg opisuje niezwykły wzrok orła i jego zdolność do dostrzegania ofiary z dużej odległości. Orły słyną z ostrego wzroku, pozwalającego im dostrzegać pożywienie wysoko na niebie lub z odległego miejsca. Werset 29 ilustruje naturalne umiejętności łowieckie orła, który szybuje lub siada wysoko, precyzyjnie i uważnie obserwując ziemię poniżej. Bóg przypomina Hiobowi o niesamowitym zamyśle, jaki umieścił w stworzeniu. Zdolność orła do dostrzegania pożywienia z daleka nie jest czymś, co ludzie mogą w pełni zrozumieć ani kontrolować – jest to dar od Stwórcy. Ten werset podkreśla dbałość Boga o stworzenie orła. Instynkt ptaka do poszukiwania pożywienia i jego ostry wzrok pozwalają mu rozwijać się w swoim środowisku. Poprzez ten obraz Bóg zachęca Hioba do zastanowienia się nad mądrością i mocą stojącą za Jego stworzeniem oraz do uznania, że ​​każde stworzenie, od najmniejszego do największego, jest przygotowane do przetrwania i wypełnienia swojej roli.

Orzeł widzi z odległości nawet kilku kilometrów. Wzrok orła polega na połączeniu bardzo ostrego widzenia (nawet 4 do 8 razy ostrzejszego niż ludzki) z niezwykłą zdolnością do akomodacji oka, co pozwala mu widzieć szczegóły z bardzo dużych odległości

. Duża liczba włókien w nerwie wzrokowym (dwukrotnie więcej niż u człowieka) oraz potężna soczewka, która szybko dostosowuje ostrość, zapewniają orłom wyjątkową percepcję. Dzięki dużej liczbie włókien nerwowych orły widzą również bardzo wyraźnie kolory.

Obraz ostrego wzroku orła mówi o wyjątkowej zdolności Boga do zapewnienia każdemu stworzeniu wszystkiego, czego potrzebuje do życia.

„Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, a Ty dajesz im pokarm we właściwym czasie. Otwierasz swą rękę i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje”.  Psalm 145:15-16 Ten fragment Psalmu mówi o Bożej opiece nad wszystkimi stworzeniami, odzwierciedlając zależność orła od Bożego planu.

Bóg opisuje zachowanie orła, gdy dostarcza pożywienia swoim młodym. Orły są drapieżnikami, a częścią ich przetrwania jest polowanie i zapewnienie pożywienia młodym poprzez przynoszenie zdobyczy. Zwrot „żywią się krwią” podkreśla instynkt orła, który polega na znajdowaniu pożywienia w miejscach, gdzie doszło do śmierci lub bitwy. Werset wskazuje, że tam, gdzie jest zdobycz lub padlina, orzeł będzie obecny, aby karmić swoje młode. Poprzez ten przykład Bóg przypomina Hiobowi o naturalnym cyklu życia, w którym drapieżniki odgrywają rolę w utrzymaniu równowagi w przyrodzie. Ten obraz orła znajdującego pożywienie dla swoich młodych podkreśla również Bożą troskę o stworzenie. Nawet w sytuacjach, które wydają się trudne dla ludzkiej wrażliwości, takich jak drapieżnictwo czy karmienie się padliną, istnieje przemyślany cel. Ten cykl, zaprojektowany przez Boga, podtrzymuje życie i pokazuje, jak każde stworzenie odgrywa rolę, która przyczynia się do rozwoju świata jako całości.

Mamy tutaj obraz suwerenności Boga nad życiem i śmiercią oraz Jego kontrolę nad wszystkimi aspektami stworzenia. Bóg stworzył orła ze zdolnością do polowania i troszczenia się o swoje młode, wyposażając go w instynkty, które pozwalają mu znaleźć pożywienie tam, gdzie jest ono dostępne. Ten fragment naucza, że ​​Boże stworzenie obejmuje zarówno życie, jak i śmierć, i że oba te aspekty odgrywają rolę w Jego zamyśle. Choć werset ten może wydawać się surowy, ujawnia, że ​​Boża mądrość obejmuje wszystkie aspekty natury, nawet te, które mogą wydawać się trudne do zrozumienia dla ludzkiego zrozumienia.

Pan Bóg posługuje się tymi stworzeniami, aby zilustrować Swoją suwerenność i porządek panujący w Jego stworzeniu. Jastrząb i orzeł są przykładami stworzeń, które działają zgodnie z zamysłem i rozkazem Pana. Instynktownie wiedzą, kiedy lecieć na południe, kiedy budować gniazda wysoko i jak szukać ofiary. To ukazuje Bożą mądrość i przewodnictwo obecne w świecie przyrody. Służy to również jako przypomnienie Hiobowi i czytelnikom, że Bóg panuje nad wszystkim, a Jego mądrość znacznie przewyższa ludzkie pojmowanie.

Pan Bóg troszczy się o jastrzębia i orła, zapewniając im miejsce do życia, pożywienie i potomstwo. Obraz orła, który buduje gniazdo wysoko i z daleka wypatruje ofiary, podkreśla troskę Pana o Jego stworzenia. Jest to odzwierciedlenie Jego troski i opieki nad całym Jego stworzeniem, w tym nad ludzkością. Przypomina to, że Bóg nie jest oderwany od swojego stworzenia, ale aktywnie się nim opiekuje i je podtrzymuje.