Hioba 40: 15-18

"Spójrz teraz na dzikie zwierzę [Behemota], które uczyniłem wraz z tobą; je trawę jak wół. Spójrz teraz – jego siła jest w jego biodrach, a jego żywotność w mięśniach jego cielska.  Zwiesza swój ogon jak gałązka cedru, ścięgna jego ud są splecione. Jego kości jak rury spiżowe; jego kończyny jak drągi żelazne." TNP

"Oto behemot, któregom jako i ciebie stworzył, trawę niby wół zajada. Spójrz na siłę w jego biodrach, a na moc w muszkułach jego cielska.  Zgina ogon swój potężny niby cedr, ścięgna jego lędźwi są mocno splecione. Piszczele jego, niby rury z kruszcu, gnaty jego jako pręt żelazny." Cylkow 

"Spójrz na bestię, którą stworzyłem jak i ciebie, żywi się trawą niczym bydlę. . Zobacz jednak, jaką siłę ma w biodrach i jaką moc w mięśniach swego cielska!  Swój ogon wypręża jak cedr, ścięgna jej ud są mocno splecione,   jej kości są jak rury miedziane, jej członki niczym żelazne drągi." Przekład dosłowny

Spójrz na Behemota, 
którego stworzyłem wraz z tobą...

Księga Hioba 40:15-24 opisuje Behemota, kolosalne, potężne stworzenie stworzone przez Boga, aby zilustrować Jego ogromną moc i ograniczenia ludzkiego zrozumienia i mocy. Fragment ten stanowi wyzwanie dla Hioba, pokazując mu, że nie jest w stanie pojąć ani kontrolować tak wspaniałego i budzącego podziw zwierzęcia. Nazwa własna Behemot [hebr. בְּהֵמוֹת] występuje tylko raz w tym wierszu. Dokładna tożsamość Behemota jest przedmiotem dyskusji, a wśród sugestii pojawiają się hipopotam, słoń, dinozaur lub jakaś nieokreślona mityczna bestia. Dla nas jednak ważna jest jego ogromna siła.

W starożytnych kulturach duże stworzenia, takie jak Behemot, symbolizowały siłę i tajemniczość  rzeczy, które mógł kontrolować tylko sam Stwórca. Bóg mówi, że stworzył Behemota tak samo, jak stworzył Hioba, pokazując, że zarówno ludzie, jak i świat przyrody znajdują się pod opieką i władzą Boga. Behemot, opisany jako potężne, masywne stworzenie, które „pasie się trawą jak wół”, jest przedstawiony jako stworzenie, które ukazuje Bożą kreatywność, moc i kontrolę nad wszelkim życiem. Wzmianka o Behemocie ma przypominać Hiobowi o roli Boga jako Stwórcy, który panuje nawet nad najpotężniejszymi stworzeniami na ziemi. Odniesienie do Behemota nie dotyczy tylko samego stworzenia; chodzi o kontrast między mocą i mądrością Boga a ograniczeniami człowieka. Behemot symbolizuje siłę i majestat, a jednak Bóg kontroluje to stworzenie. Nakazując Hiobowi „spojrzeć na Behemota”, Bóg zachęca Hioba do rozważenia majestatu stworzenia i uświadomienie sobie, że tak jak Bóg zarządza i troszczy się nawet o najpotężniejsze ze swoich stworzeń, tak samo jest w stanie poradzić sobie ze złożonością sytuacji Hioba.

Kiedy Bóg w końcu odpowiada Hiobowi, zamiast wyjaśniać powody jego cierpienia, wskazuje na świat przyrody, posługując się w tym rozdziale przykładami Behemota, a później Lewiatana, aby zademonstrować swoją suwerenność i moc sprawczą. Wspominając te budzące podziw stworzenia, Bóg przypomina Hiobowi o swojej najwyższej władzy i opiece nad całym stworzeniem, w tym nad samym Hiobem.

Ten werset przypomina nam o Bożej suwerenności nad całym stworzeniem, od najmniejszego stworzenia po najpotężniejszą bestię kimkolwiek ona jest. Behemot reprezentuje Bożą moc i kreatywność, pokazując, że nic w stworzeniu nie wymyka się Jego kontroli. Wspominając, że stworzył Behemota „wraz z tobą”, Bóg podkreśla również swoją troskę o wszystkie swoje stworzenia, w tym o ludzkość. 

"Jak liczne są Twoje dzieła, PANIE! Wszystkie dowodzą Twojej mądrości — Ziemia jest pełna Twoich bogactw!  Oto morze — wielkie i szerokie, A w nim kłębi się niepoliczony rój małych i wielkich zwierząt.  Po jego powierzchni płyną okręty, A w jego odmętach Lewiatan bawi się — przez Ciebie stworzony."  Psalm 104:24-26

Pan Bóg kontynuuje opis Behemota, potężnego stworzenia, które stworzył, nakazując Hiobowi „spojrzeć na siłę w jego lędźwiach” i „moc w mięśniach jego brzucha”. Tutaj Bóg podkreśla czystą siłę fizyczną i energię Behemota. Lędźwie i brzuch symbolizują sedno jego siły, podkreślając wytrzymałość i odporność stworzenia. Bóg pokazuje Hiobowi, że Behemot, choć silny i pozornie niezwyciężony, wciąż znajduje się pod kontrolą i władzą Boga.

Ten opis przypomina Hiobowi – i nam – że siła, którą widzimy w stworzeniu, jest odbiciem mocy Stwórcy. Żadne stworzenie, bez względu na to, jak potężne, nie jest samowystarczalne; wszystkie są podtrzymywane przez Boga. Zwracając uwagę Hioba na potęgę Behemota, Bóg wskazuje, że Jego moc przejawia się w całym stworzeniu, przypominając Hiobowi o Jego zdolności do zarządzania wszystkim, w tym życiem i cierpieniem samego Hioba.

Bóg mówi, że jego „ogon kołysze się jak cedr”, a jego uda są potężnie zbudowane, ze „zwartymi” ścięgnami. Obraz ogona silnego jak cedr – wysokie, potężne drzewo w starożytnym świecie – pokazuje nam, że Behemot posiada unikalne połączenie siły i stabilności. Boży opis podkreśla imponującą siłę fizyczną Behemota. Pab Bóg kontynuuje lekcję  udzieloną Hiobowi na temat Jego władzy nad światem przyrody. Behemot jest potężny i silny, stworzenie, którego ludzie nigdy nie mogli stworzyć ani kontrolować, a jednak jest po prostu częścią ogromnego stworzenia Bożego. Opisując Behemota w tak sugestywny sposób, Bóg przypomina Hiobowi o swojej mocy i kreatywności oraz zachęca go do zaufania Bożej mądrości i opiece. Stwarzając i kontrolując istotę taką jak Behemot, Bóg pokazuje, że ma całkowitą kontrolę nawet nad najsilniejszymi i najbardziej tajemniczymi elementami natury.

Dalej Pan Bóg mówi: „Kości jego są rurami z brązu, a jego członki jak pręty z żelaza”, co dodatkowo podkreśla siłę i odporność tego stworzenia. Brąz i żelazo należały do najtwardszych materiałów znanych w starożytnym świecie, więc porównanie kości i kończyn Behemota do tych metali podkreśla jego niezwykłą trwałość i moc. Malując ten obraz siły Behemota, Bóg pomaga Hiobowi dostrzec stworzenie, które odzwierciedla Jego moc w swojej sile i wytrzymałości.

Bóg chce, aby Hiob zrozumiał, że skoro tak potężne stworzenie polega na Nim, to ludzie, którzy są w porównaniu z nim o wiele słabsi, z pewnością mogą zaufać Jego opiece i kontroli. Ten werset podkreśla przesłanie, że całe stworzenie, niezależnie od tego, jak silne i samowystarczalne może się wydawać, istnieje pod władzą Boga.

„Wielki jest nasz Pan i potężny w mocy, a Jego mądrość nie zna granic”. Psalm 147:5