Hioba 40: 29-32; 41: 5-8

"Czy możesz się z nim bawić jak z ptaszkiem lub uwiązać go do zabawy dla swych córek? Czy handlują nim cechy rybackie? Czy podzielą go między siebie kupcy? Czy możesz podziurawić jego skórę grotami lub jego głowę harpunem rybackim? Połóż na nim swoją dłoń i pamiętaj o walce, a nie będziesz chciał tego uczynić ponownie." TNP

"Czyż poigrasz z nim jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dla dziewczątek swoich?  Czyż frymarczą nim towarzysze cechowi, albo dzielą go między przekupniów? Czy naszpikujesz grotami skórę jego, albo harpuną rybacką jego głowę? Połóż nań raz rękę twoją, a nie pomyślisz już, abyś walkę z nim wszczynał." Cylkow

"Czy możesz pobawić się z nim niczym z ptaszkiem lub uwiązać (do zabawy) dla swych córek?. Czy handlują nim cechy (rybackie) i rozdzielają go między kupców? Czy możesz grotami podziurawić mu skórę lub harpunem rybackim jego głowę? Połóż na nim swą dłoń, (skończy z tobą, nim) pomyślisz o walce – kolejnej już nie będzie." Przekład dosłowny


Pan Bóg kontynuuje opowieść o Lewiatanie i mówi Hiobowi o niemożności oswojenia tego potężnego stworzenia morskiego. Tutaj Bóg używa retorycznego pytania, aby zapytać Hioba, czy mógłby traktować Lewiatana jak zwierzę domowe, coś na tyle nieszkodliwego, że można go trzymać na smyczy, i mógł się nim cieszyć. Sugerowana odpowiedź brzmi: „Nie”. Lewiatan to dziki i nieokiełznany zwierza, i tak jak Behemot jest poza jakąkolwiek ludzką zdolnością do udomowienia czy opanowania. Poprzez ten przykład Bóg podkreśla ogrom swojej mocy i ograniczenia ludzkich sił. Bóg pomaga Hiobowi zrozumieć wielkość swojej władzy. Pytanie Boga ma na celu pokazanie Hiobowi, że świat przyrody, a zwłaszcza jego najpotężniejsze elementy, znajduje się wyłącznie pod Jego kontrolą. Hiob – i ludzkość w ogóle – nie może kontrolować stworzeń takich jak Lewiatan czy Behemot, ale Bóg może. To dobitne przypomnienie, że tylko Bóg ma siłę i mądrość, by zarządzać tymi aspektami życia, które wydają się przytłaczające.

Starożytne kultury, w tym te na Bliskim Wschodzie, często mówiły o stworzeniach morskich, takich jak Lewiatan, jako o symbolach chaosu lub sił zbyt potężnych, by je zrozumieć lub kontrolować. Ludzie tworzyli mity i postrzegali takie stworzenia z podziwem i lękiem, postrzegając je jako uosobienie tajemnic świata. 

Retoryczne pytanie o uczynienie z Lewiatana „zwierzątka domowego” lub trzymanie go „na smyczy” jest uderzające, ponieważ rysuje tak żywy i niemal humorystyczny obraz. Pomysł przekształcenia potężnego, niebezpiecznego stworzenia w nieszkodliwe zwierzątko domowe ma wydawać się absurdalny; to obraz, który wyraźnie uwypukla ogrom mocy Boga. To poetyckie podejście pomaga również podkreślić przesłanie, że Bóg jest o wiele potężniejszy niż cokolwiek, co ludzie mogą sobie wyobrazić lub kontrolować

„Któż jest podobny do Ciebie, Panie, Boże Wszechmogący? Ty, Panie, jesteś potężny, a Twoja wierność Cię otacza. Ty panujesz nad morzem wzburzonym, a gdy jego fale się wzburzą, Ty je uspokajasz”.  Psalm 89:8-9 

Bóg kontynuuje opis Lewiatana, stworzenia o przytłaczającej mocy i nieokiełznanej naturze. Pytanie Boga – „Czy kupcy będą się nim wymieniać? Czy podzielą go między kupców?” – uwypukla absurdalność myślenia, że Lewiatana można kupić, sprzedać lub wymienić. Lewiatan nie jest czymś, co można trzymać w rękach lub ujarzmiać dla zysku lub handlu. Podkreślając to, Bóg podkreśla wyjątkową siłę i suwerenność, jaką tylko On posiada nad takim stworzeniem. To stworzenie, symbolizujące chaos i niekontrolowane siły, nie może być ujarzmione ani zawładnięte przez ludzi, niezależnie od ich zdolności czy możliwości.

W czasach Hioba kupcy i handlarze handlowali i sprzedawali wszelkiego rodzaju towary, od bydła po cenne przedmioty. Ale Lewiatan, jak wskazuje Bóg, nie jest po prostu kolejnym „dobrem” do handlu. To istota, która przeciwstawia się ludzkiemu handlowi i kontroli, istnieje jedynie pod władzą Stwórcy.

W tych Bożych przypowieściach, jesteśmy zachęcani do zaufania Bogu w kwestii „Lewiatanów” i "Behemotów"  w naszym życiu – tych wyzwań lub tajemnic, których nie potrafimy rozwiązać ani zrozumieć. Księga Hioba  w tym fragmencie zachęca nas do oddania się w Boży autorytet, wiedząc, że On jest w stanie poradzić sobie z tym, czego my nie potrafimy.

Pan Bóg maluje przed nami żywy obraz siły Lewiatana i pyta Hioba, czy może ujarzmić Lewiatana, nabijając harpunami jego skórę lub włóczniami jego głowę. Sugerowana odpowiedź jest oczywista: "Nie", Hiob nie może. Lewiatan jest przedstawiony jako stworzenie nieujarzmione, odporne na ludzkie próby upolowania. Opisując opór Lewiatana wobec ludzkiej broni, Bóg wskazuje na granice siły Hioba (i ludzkości) w porównaniu ze swoją własną.

Bóg ostrzega Hioba przed niebezpieczeństwami związanymi z próbą ujarzmienia Lewiatana, ogromnego i przerażającego stworzenia. Bóg mówi, że gdyby ktoś podniósł rękę na Lewiatana, szybko zdałby sobie sprawę ze swojego błędu i nigdy więcej by tego nie próbował. Lewiatan jest poza ludzką kontrolą i mocą. Stworzenie to symbolizuje coś tak potężnego i niebezpiecznego, że każdy, kto próbowałby je ujarzmić, musiałby stawić czoła przytłaczającej walce i ponieść sromotną porażkę.

Lewiatan jest nie tylko symbolem potężnego stworzenia, ale także ucieleśnieniem wszystkiego, co wymyka się ludzkiej kontroli i pojmowaniu. W historii Hioba takim Lewiatanem jest szatan - oskarżyciel i cierpienie, utrata bliskich, majątku, autorytetu i zdrowia. 

Wspominając Lewiatana, Bóg wskazuje na coś, co Jego słuchacze natychmiast rozpoznają  jako coś co jest niemożliwe do opanowania przez ludzkie wysiłki. 

Dzisiejszy tekst to fragment Bożego wyzwania rzuconego Hiobowi w sprawie Lewiatana, oznacza, że każdy śmiertelnik, który odważy się dotknąć lub spróbować SAMEMU kontrolować to przerażające, potężne stworzenie, stanie w obliczu niezapomnianej, niszczycielskiej bitwy, przypominającej mu o jego całkowitej niekompetencji, bezsilności i daremności kwestionowania ostatecznej suwerenności i władzy Boga nad stworzeniem. To nieco ironiczne przykazanie: spróbuj tylko jeden raz ZROBIĆ TO SAM, zapamiętaj grozę i nigdy więcej nie próbuj, ukazuje ludzkie ograniczenia w obliczu boskiej potęgi.