Bo On rani... - Hioba 5: 17-19

 "Oto błogosławiony jest człowiek, którego Bóg strofuje; nie gardź więc karceniem Wszechmogącego. Bo On rani, ale i opatruje, uderza – a Jego ręce uzdrawiają. Z sześciu nieszczęść cię wyrwie, a w siódmym nie dotknie cię zło. " TNP

"Oto szczęsny człowiek, którego karci Bóg! karaniem tedy Wszechmocnego nie pogardzaj. Bo On rani ale i leczy; uderza, ale ręce Jego uzdrawiają. Z sześciu utrapień cię wyzwoli, a w siedmiu nie dotknie cię zło." Cylkow

"Oto szczęśliwy jest człowiek, którego Bóg poprawia, nie pogardzaj więc karceniem Wszechmocnego! Bo On rani, lecz i opatruje, uderza, lecz Jego ręce leczą. Wybawi cię z sześciu utrapień, a w siódmym, nie dotknie cię zło." Przekład dosłowny

Musimy być konsekwentni... Czy Elifaz mówi prawdę o Bogu? Skąd czerpie duchowe rozeznanie? Czy ma duchowego przewodnika? Jest mędrcem, ale czy jego mądrość jest mądrością od Boga? Używa słów biblijnych, ale czy są one w pełni prawdziwe i adekwatne do sytuacji? Rada Elifaza wydaje się słuszna i pomocna, ale nie dla Hioba.

Humanizm, a wraz z nim współczesne lukrowane przedstawienie Boga wyklucza jego gniew, możliwość karcenia, zadawania bólu, ranienia. Człowiek w dobie postmodernizmu wzdryga się na samą myśl, że Bóg może zadawać rany, a potem je opatrywać i leczyć. Staramy się ocieplić starotestamentowy wizerunek Boga..., ale Bóg jest suwerenny.

Elifaz mówi do Hioba; "Błogosławiony człowiek, którego Bóg karci...  nie gardź więc karceniem, karaniem, pouczeniem Wszechmogącego." Hiob zadaje sobie w myślach pytanie: Czy Bóg mnie za coś karze?

Hebrajskie słowo 'jowkach' ma wiele znaczeń:  Ganić, poprawiać, korygować, argumentować, decydować, osądzać, skazywać.... Wydaje się, że słowo korygować byłoby tutaj najbardziej trafionym. Błogosławiony człowiek którego Bóg koryguje.

Słowo 'jowkach' tylko w samej Księdze Hioba tłumaczone jest jako: obwiniać 6:25; ganić 6:26; być rozjemcą 9:33; prawować się 13:3; karać 13:30, 22:4, 33:19; brać w obronę, przekonywać 13:13, 32:12; wieść spór 16:21; dowodzić czegoś 19:5, rozprawiać o czymś 23:7; przemawiać 32:7, strofować, pouczać 40:2.

Drugie słowo to 'u-musar' znaczy; dyscyplinować, korygować, karać H 36:10, udzielać nagany, upominać H 20:3, ostrzegać, pouczać, ograniczać, np. Pan Bóg i przepasuje, ogranicza biodra królów pasem H 12:18, a zatem pouczeniem, upomnieniem Pana nie gardź, nie brzydź się nim, nie czuj odrazy, nie odrzucaj, nie sprzeciwiaj się.

Księga Przysłów 3:11-12 mówi: „Synu mój, nie gardź karaniem 'u-musar' korygowaniem, dyscyplinowaniem Pana i nie upadaj na Jego upomnienie, strofowanie, bo Pan karci, koryguje tych, których miłuje, jak ojciec syna, w którego kocha”.

Mój synu, nie lekceważ karania Pana i nie zniechęcaj się, gdy on cię napomina.  Kogo bowiem Pan miłuje, tego karze [koryguje], a chłoszcze każdego, którego za syna przyjmuje.  Jeśli znosicie karanie, Bóg obchodzi się z wami jak z synami. Jaki to bowiem syn, którego ojciec nie karze?  A jeśli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, wtedy jesteście bękartami, a nie synami.  Poza tym nasi cieleśni ojcowie nas karali [edukowali], a szanowaliśmy ich. Czyż nie tym bardziej powinniśmy poddać się Ojcu duchów, abyśmy żyli?  Tamci bowiem karali [dyscyplinowali] nas przez krótki czas według swego uznania. Ten zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy byli uczestnikami jego świętości.  A żadne karanie [dyscyplinowanie] w danej chwili nie wydaje się radosne, ale smutne. Potem jednak przynosi błogi owoc sprawiedliwości tym, którzy przez nie byli ćwiczeni." Hebrajczyków 12:5-11

Różnice w tłumaczeniu innego słowa hebrajskiego 'jasar' widzimy na przykładzie Psalmu 94:12 "Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz [uczysz, chłoszczesz, poprawiasz, smagasz, karcisz, wychowujesz, pouczasz], Panie! a zakonu twego uczysz go." Ponownie widzimy tutaj pewną tendencję interpretacji słowa uczyć, korygować jako karać, chłostać.

Podobnie jak w języku hebrajskim, tak i greckie słowo 'paideo' oznacza nie tylko surowo karać, w naszym tego słowa znaczeniu, ale też, wychowywać, dyscyplinować, edukować, korygować.

Dalej w wierszu 18 czytamy; "Bo On rani [sprawia ból, smutek], ale i opatruje, uderza, rozbija – a Jego ręce uzdrawiają" To bardzo trudny do zrozumienia fragment. Czy Bóg rani? O jakie zranienia chodzi?  Czy rani osobiście, czy dopuszcza zranienia? I ponownie, jest potrzeba przyjrzenia się hebrajskiemu słowu 'kaab'. Hebrajski czasownik „kaab” przekazuje przede wszystkim sens fizycznego lub emocjonalnego bólu, żalu lub smutku. Jest używany do opisania doświadczenia cierpienia lub udręki, czy to z powodu osobistej niedoli, straty, czy konsekwencji grzechu. Termin ten może również oznaczać głęboki, szczery smutek, lament lub żałobę.

Jest tu jeszcze jeden wyraz hebrajski 'machats' uderzyć, rozbić, poważnie zranić, zmiażdżyć, roztrzaskać, gwałtownie pogrążyć w czymś, podporządkować, zniszczyć.

"Spójrzcie teraz, że to ja, tylko ja jestem, a nie ma innych bogów oprócz mnie. Ja zabijam i ożywiam, ja ranię [rozbijam, 'machats'] i ja leczę, i nikt nie wyrwie z mojej ręki. Powtórzonego Prawa 32:39; "Niebo nad twoją głową stanie się miedzią, a ziemia pod tobą - żelazem..." Powtórzonego Prawa 28:23;  "W ten sposób wynagrodzę wam lata zjedzone przez szarańczę, larwę, robactwo i gąsienicę, moje wielkie wojsko, które wysyłałem na was. Wtedy będziecie jeść obficie i będziecie nasyceni; będziecie chwalić imię PANA, swego Boga, który uczynił wam cudowne rzeczy, a mój lud nigdy nie będzie pohańbiony." Joela 2:25,26 Ludzie w czasach Starego Testamentu wierzyli, że Bóg  dopuszcza trudności na jakiś czas, ale obiecuje uzdrowienie, odnowienie i przywrócenie błogosławionej relacji z Nim. "Chodźcie i zawróćmy do PANA, bo on nas poszarpał i on nas uzdrowi; uderzył, a opatrzy nasze rany. Ożywi nas po dwóch dniach, a trzeciego dnia wzbudzi nas i będziemy żyć przed jego obliczem. Ozeasza 6:1,2

W wierszu dziewiętnastym Elifaz nieco łagodzi swoją opinię o Bogu. Co prawda Bóg nas dyscyplinuje, karci, uderza w nas, rozbija nas, sprawia, że coś nas zaboli, że jesteśmy smutni, ale jest też jest tym, który opatruje zranienia i wyrywa z sześciu nieszczęść...