Hioba 3: 20-24

 "Dlaczego nieszczęśnikowi [strapionemu, trudzącemu się] dane jest światło, a życie rozgoryczonym na duszy; Tym, którzy wyczekują śmierci, a jej nie ma, choć szukają jej bardziej niż ukrytych skarbów; Którzy bardzo się radują i cieszą, kiedy znajdują grób? Człowiekowi, przed którym droga została zakryta i którego Bóg zewsząd osaczył? Bo przed jedzeniem nachodzi mnie wzdychanie, a moje jęki wylewają się jak woda;" TNP

"Nacóż darzy On nędzarzy światłem, a życiem rozgoryczonych w duchu? Którzy wyglądają śmierci a nie przychodzi, którzy jej poszukują pilniej niż skarbów. Którzyby się cieszyli aż do zachwytu, radowali gdyby znaleźli grób. (Mnie), człowieka, którego ścieżka zakryta, którego Bóg zewsząd ogrodził? Bo chlebowi mojemu towarzyszy jęk mój, a niby woda rozlewają się skargi moje." Cylkow

Dlaczego (On) daje nieszczęsnemu światło i życie rozgoryczonym na duszy –. tym, którzy czekają na śmierć, a jej nie ma, którzy chcą się do niej dokopać bardziej niż do skarbów ukrytych,  którzy cieszą się wielce, że dotarli do grobu – . człowiekowi, przed którym droga jest skryta i którego Bóg zewsząd osaczył?  Bo przed jedzeniem nachodzi mnie wzdychanie i rozlewa się jak woda mój jęk." Przekład dosłowny

Hiob ma pretensje o to że, nie umarł zanim się urodził, przeklina dzień swoich narodzin i pyta dlaczego Bóg podarował mu światło. Hiob z utęsknieniem wyczekuje śmierci, szuka jej niczym drogocennego skarbu. Gdyby ją znalazł, krzyczał by z radości. Tymczasem zanim ugryzie pierwszy kęs, jęki wylewają się z jego ust niczym woda. Zarzuca Bogu, że go zewsząd osaczył i że jego droga jest przed nim zakryta, okryta tajemnicą.

Podobnie jak cierpienie tak i strapienie, nędza hebrajskie znaczenie słowa wywodzi się od ciężkiej pracy. Tutaj w wierszu 20, użyty został wyraz 'amel' co znaczy - trud, kłopot, niedola, ciężko pracujący ponad siły robotnik. Hebrajskie słowo 'amel' jest używane do opisania koncepcji mozolnego wysiłku, trudu lub trudności. Często przekazuje poczucie żmudnej pracy lub uciążliwej natury pracy. W Starym Testamencie jest często kojarzone z zmaganiami i trudnościami ludzkiego życia, odzwierciedlając trud, który jest częścią egzystencji ludzkiej po wygnaniu człowieka z Eden.

Jak odczytać wiersz 23; "i którego Bóg zewsząd osaczył?"  Użyty tutaj hebrajski wyraz 'sachach' oznacza; okrywać, odgrodzić żywopłotem, chronić, zacieniać, zakrywa. Czy Hiob ma pretensje, że Bóg go osaczył? Czy raczej o to, że Bóg odgrodził go zakrył jego drogę, przed poznaniem jak bardzo będzie trudną. O to, że Bóg nie pozwolił mu, w jakimś sensie ochronił, przed poznaniem czekającej go tak tragicznej przyszłości. Nieświadomy  tych wydarzeń Hiob czuje się nieprzygotowany na to co go spotkało.

Może ma żal, że Bóg stanął na dobrze zapowiadającej drodze, osaczył... " Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność." Hiob 19:5