Hioba 6: 5-7

"Czy dziki osioł rży, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą? Czy można jeść niesmaczną potrawę bez soli? Czy jest jakiś smak w zawiesinie portulaki [białku jajka]? Czego moja dusza odmawiała dotknąć, to teraz jest jak ohydny pokarm dla mnie.?" TNP

Alboż ryczy osieł dziki na zielonem pastwisku, albo czyż porykuje wół nad mieszanką swoją? Czyż można rzecz mdłą bez soli spożyć, albo jestli smak w kleju białka? Czego wzdrygała się dotknąć dusza moja, leży teraz jako nieczystość na chlebie moim."  Cylkow

"Czy dziki osioł rży, gdy ma trawę, albo czy wół ryczy nad swą paszą? Czy można jeść papkę bez soli? Czy jest smak w śluzie portulaki?  Przed czym wzdrygała się moja dusza, to jest chlebem w boleści." Przekład dosłowny

Czy Hiob jest cierpliwy? To pytanie zadamy sobie wielokrotnie. A to w kontekście Listu Jakuba 5:11;"Oto za błogosławionych uważamy tych, którzy wytrwali. Słyszeliście o cierpliwości Hioba i widzieliście koniec przygotowany przez Pana, że Pan jest pełen litości i miłosierdzia." Bardziej odpowiednim jest słowo wytrwały. Kilka tłumaczeń tak właśnie oddaje ten wers; "Słyszeliście o wytrwałości Hioba." Tak. Hiob był wytrwały. Wytrwale znosił cierpienie, reakcje otoczenia, mądrości przyjaciół. Okazał się wytrwały, choć był niecierpliwy...

Hiob w tym fragmencie porównuje swoją sytuację do zwierząt. Osioł nie ryczy, gdy ma dużo jedzenia, a wół nie ryczy, gdy ma paszę. W ten  sposób Hiob mówi, że jego skargi nie są bezpodstawne; krzyczy, może nawet mówi nierozważnie, ponieważ jego cierpienie jest cięższe niż piasek morski.

Nikt nie zawiązuje pyska ryczącej, będącej w potrzebie krowy, tymczasem przyjaciele Hioba, takie odnoszę wrażenie, chcieliby uciszyć Hioba, by w milczeniu i z pokorą zniósł swoje trudne doświadczenie.  W czasach głębokiego cierpienia naturalne jest wyrażanie naszego bólu i możemy zanosić nasze wołanie do Boga bez strachu przed osądem. Cała gama ludzkich trudnych emocji jest spisana nie tylko w Księdze Hioba, ale też w Trenach Jeremiasza i w Księdze Psalmów, np. "Póki milczałem, usychały kości moje wśród codziennych mych jęków." Psalm 32:3 Pan Bóg nie oczekuje, że będziemy znosić trudności w milczeniu. Pozwala, aby wylać przed nim nasze skargi, nasze łzy.

"Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, Ty sam umieść moje łzy w Twoim bukłaku; czyż nie są one spisane w Twoim zwoju?" Psalm 56:8

Następnie Hiob porównuje swoje doświadczanie nieszczęścia, a może rady przyjaciół do mdłego, niesmacznego [ohydnego], pozbawionego soli jedzenia. Używając tej powszechnej, codziennej analogii, Hiob przekazuje prawdę o tym, co czuje. Jego życie, w obecnym stanie, jest jak jedzenie bez smaku, a słowa jego przyjaciół w żaden sposób nie poprawiają jego sytuacji. Mdłe, nieapatyczne i ohydne jedzenie może oznaczać słowa Elifaza i pozostałych przyjaciół. Taką sugestię pozostawia tłumaczenie wiersza szóstego w LXX "Czy nadaje się do jedzenia chleb bez soli? Podobnie, czy smak czują puste słowa?"

Odmówiłem - mówi Hiob - dotknięcia go [takiego jedzenia bez smaku]; takie jedzenie [wasze mądre rady] sprawia, że ​​jestem chory”.„jedzenie” (wasze pocieszenie) jest tak niesmaczne i nieodpowiednie do jego sytuacji, że nie mogę się nawet zmusić, aby je przyjąć.

A co to jest portulaka?  W śluzie portulaki, בְרִיר חַּלָמּותּ (berir challamut): zwrot użyty tylko raz w Biblii, oznacza: (1) śluz, maź, רִיר , por. 1Sm 21:14 (ślina); portulaka, חַּלָמּות (2) dziki ślaz, Malva silvestris; (3) białko jajka, znaczenie oparte na interpretacjach rabinicznych.