Hioba 12: 10-13
"W czyjej mocy dusza wszelkiego żywota i duch wszelkiego ciała
ludzkiego. Alboż nie ma próbować ucho słów, tak jako kosztuje
podniebienie pokarmu? U sędziwych jest mądrość, a przy długim żywocie
roztropność. Ale u Niego samego tylko mądrość i moc, Jego jest rada i
roztropność!" Cylkow
"że w Jego ręku jest dusza wszystkiego, co żyje, i duch w ciele każdego człowieka? Czy ucho nie ma badać słów, tak jak podniebienie próbuje smaku pożywienia? U sędziwych jest mądrość, a w długości dni rozum. U Niego jest mądrość i siła, u Niego rada i rozum." Przekład dosłowny
Dzisiejszy fragment mówi o tym, że życie i tchnienie są darem od Boga. Hiob mówi o rzeczywistości, że nic w stworzeniu nie żyje ani nie oddycha poza wolą i kontrolą suwerennego Boga. „Albowiem w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”. Dzieje Apostolskie 17:28
Nawet w cierpieniu Hiob przyznaje, że jego tchnienie pochodzi od Boga, jest głęboko świadomy tego, że życie i śmierć nie są przypadkowe; są w rękach Stwórcy. Bóg nie tylko stworzył życie, ale także podtrzymuje je w każdej chwili. Hiob wie, że jest w Bożym ręku, tyle, że ta ręka mocno ciąży nad nim. Pamiętamy, jak w poprzedniej mowie błagał, by Bóg go, jego życie i tchnienie, już wypuścił ze swojej ręki.
"Oby
Bóg zdecydował i zmiażdżył mnie, oby uwolnił swoją rękę i odciął mnie!" H 6:9
Ten fragment powinien rozwijać w nas poczucie pokory i wdzięczności, wiedząc, że nie jesteśmy panami własnego życia. Wszystko, co mamy - nasze życie, każdy nasz oddech, nasze zdrowie, nasze istnienie - pochodzi z ręki Boga. Zachęca nas również do zaufania Bogu, szczególnie w czasach niepewności lub cierpienia. Tak jak Hiob uznał, że jego życie jest w rękach Boga, my również możemy znaleźć pocieszenie w świadomości, że Bóg podtrzymuje nas, nawet w najtrudniejszych chwilach.
Tak jak język instynktownie rozpoznaje różne smaki - słodki, gorzki, kwaśny - tak ucho, a co za tym idzie umysł, powinno być w stanie rozróżnić lub „sprawdzić” słowa, które słyszy. Hiob namawia swoich przyjaciół i każdego, kto słucha, aby używał mądrości i rozróżnienia, oceniając to, co mówią ludzie, szczególnie gdy próbują zrozumieć głębokie prawdy o Bogu i cierpieniu.Tak
jak nasze języki naturalnie rozpoznają i reagują na różne smaki, tak
nasze umysły są stworzone do przesiewania idei i twierdzeń, odróżniając
prawdę od błędu.
Hiob w zasadzie pyta: „Czy nie jesteśmy w stanie ocenić tego, co słyszymy, tak samo łatwo, jak potrafimy odróżnić różne smaki?” Zachęca swoich przyjaciół, aby ostrożniej używali swojego osądu i zrozumieli, że nie każda odpowiedź jest tak prosta, jak to przedstawiają.
Dzisiejszy fragment przypomina nam, że Bóg wzywa nas do używania umysłów, które nam dał, aby szukać prawdy i odróżniać dobro od zła. Sugeruje również, że mądrość nie polega na ślepym przyjmowaniu tego, co mówią inni, ale na przemyślanej ocenie tego, co jest prawdą, szczególnie w kwestiach wiary i cierpienia.
„Ale badajcie wszystko, a co dobre, tego się trzymajcie”. 1 Tesaloniczan 5:21 Ten werset Nowego Testamentu potwierdza słowa Hioba, że powinniśmy rozeznawać i badać to, co słyszymy, aby ustalić, co jest prawdą, a co nią nie jest.
Dalej Hiob pyta? „Czyż mądrość nie jest u starców? Czyż długie życie nie przynosi zrozumienia?”
To jest pytanie retoryczne i moim zdaniem kontynuacja ironii z wiersza pierwszego. Gdybyśmy ten wers wyrwali z kontekstu doszlibyśmy do wniosku, że każdy sędziwy człowiek z automatu jest mądry. Zdaje się że nie to ma na myśli Hiob...
Bo przecież jego przyjaciele, są starsi, zakładają, że posiadają mądrość ze względu na swój wiek. Bildad radził: "Bo zapytaj, proszę, dawnych pokoleń i rozważ doświadczenie ich ojców." H 8:8 Jednak Hiob kwestionuje ideę, że sam wiek gwarantuje prawdziwą mądrość. Mądrość często można znaleźć u starców, ale w miarę rozwoju historii Hioba staje się jasne, że nie wszyscy starsi ludzie są mądrzy i roztropni, zwłaszcza gdy polegają na płytkich wyjaśnieniach złożonych sytuacji, takich jak cierpienie Hioba. Mądrość to coś więcej niż tylko kwestia wieku. Oczywiście powinniśmy szanować i szukać mądrości tych, którzy wiernie chodzili z Bogiem przez wiele lat, ale musimy również pamiętać, że prawdziwa mądrość pochodzi tylko od Boga. „Do Boga należy mądrość i moc, rada i rozum są Jego”. H 12:13
Głównym tematem Księgi Hioba być może, nie jest, jak wielu z nas zakłada cierpienie, ale mądrość. Cierpienie Hioba, te skrajnie ekstremalne sytuacje jakich doświadczył Hiob, różne wypowiedzi, hymn o mądrości ze środka Księgi, pokazują mądrość w działaniu, mądrość, przemądrzałość, a także brak mądrości i rozwagi. Pokazują mądrość współczującą, pokorną, poddaną i współpracującą z mądrością Bożą. Mądrość która nie tylko wie co się dzieje, ale i rozumie każdą sytuację.
„Mądrość i moc” są połączone z „radą i zrozumieniem”, tworząc równowagę w wersecie, która wzmacnia pełnię atrybutów Boga. Użycie tych czterech terminów razem podkreśla głębię wiedzy, mądrości, roztropności i autorytetu Boga.
Ta właściwa mądrość i rozum są darami od Boga, a nie czymś, co ludzie mogą wytworzyć sami; Czytamy o tym w innych miejscach Pisma Świętego. „Bo Pan daje mądrość, z Jego ust pochodzi wiedza i rozum”. Księga Przysłów 2:6; „Jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana”. Jakuba 1:5
Nephesh i ruach
Hebrajskie słowo 'nephesh' to termin o bardzo wielu znaczeniach , który często pojawia się w Starym Testamencie. Często jest tłumaczone jako „dusza” lub „życie”, ale jego użycie rozciąga się na określenie istoty osoby, jej wewnętrznej istoty lub siły życiowej. Może odnosić się do fizycznego życia stworzenia, emocjonalnych i duchowych aspektów osoby lub całości żywej istoty. W niektórych kontekstach 'nephesh' jest używane do opisywania pragnień i emocji, odzwierciedlając całościowy pogląd na naturę ludzką w myśli hebrajskiej.
W starożytnej kulturze hebrajskiej koncepcja 'nephesh' była integralną częścią zrozumienia ludzkiej tożsamości i istnienia. W przeciwieństwie do greckiej dychotomii ciała i duszy, perspektywa hebrajska postrzegała ludzi jako zjednoczone istoty. 'Nephesh' obejmowało całość życia i istoty osoby, w tym jej wymiary fizyczne, emocjonalne i duchowe. Ten pogląd jest widoczny w sposobie, w jaki 'nephesh' jest używane do opisywania zarówno ludzi, jak i zwierzą
Hebrajskie słowo 'ruach' jest wieloaspektowym terminem, który przede wszystkim oznacza 'ducha', „wiatr” lub „tchnienie”. W Starym Testamencie jest używane do opisu Ducha Bożego, ducha ludzkiego i zjawisk naturalnych, takich jak wiatr. Przekazuje ideę życia, mocy i boskiej obecności. 'Ruach' jest często kojarzone z twórczą i podtrzymującą mocą Boga, a także Jego obecnością i wpływem na świat i jednostki. W starożytnej kulturze hebrajskiej 'ruach' było rozumiane jako siła witalna lub oddech dający życie. Był postrzegany jako niezbędny element życia, podobny do oddechu, który ożywia żywe istoty.
Komentarze
Prześlij komentarz