Hioba 12: 17-21

"Sprawia, że doradcy odchodzą boso, a sędziów czyni głupcami.   Rozwiązuje dekrety królów i zawiązuje przepaskę wokół ich bioder.  Sprawia, że kapłani odchodzą boso i przewraca niezachwianych.  Odbiera mowę [ucisza wargi] doświadczonym, a starców pozbawia rozeznania. Na dostojników wylewa pogardę, a rozluźnia pas mocarzy." TNP

Uprowadza radców boso, a sędziów ogłupia. Rozwalnia więzy królów, a nakłada pęta na własne ich biodra. Wywodzi kapłanów boso, a silnie utrwalonych niweczy. Odejmuje mowę doświadczonym, a pozbawia starców zdrowego sądu.  Wylewa pogardę na szlachetnych, a pas potężnych rozluźnia." Cylkow

"Puszcza radców boso, a z sędziów robi głupców.  Uchyla rozkazy królów i zawiązuje przepaski na ich biodrach. Puszcza kapłanów boso i niezachwianych przewraca. Odbiera mowę doświadczonym, a pozbawia starców rozeznania. Wylewa pogardę na dostojnych, a rozluźnia pas potężnych." Przekład dosłowny

Dzisiejsze rozważanie rozpocznę do próby zdefiniowania słowa KONTROLA. Co to znaczy, że Bóg ma kontrolę nas wszystkim, nawet nad złymi ludźmi i sytuacjami? To znaczy że są w zasięgu Jego wzroku lub On, Bóg trzyma rękę na pulsie.

W ogólnym ujęciu, poprzez kontrolę możemy rozumieć proces, obejmujący badanie stanu istniejącego, jego porównanie ze stanem postulowanym lub pożądanym, a następnie ustalenie zakresu i przyczyn rozbieżności. Istotnym elementem jest również wydanie wniosków i zaleceń pokontrolnych.

Może bardziej odpowiednim słowem jest nadzór (?). Istotą nadzoru jest możliwość władczego i jednostronnego oddziaływanie na działanie organu nadzorowanego, które powinno być poprzedzone rzetelną oceną stanu rzeczywistego.

Boża kontrola to coś więcej, lub coś innego niż kontrola jakości, ale też nie sterowanie czy pociąganie za sznurki. Myślę, że Bóg panuje nad każdą sytuacją, ma wpływ na rozwój wypadków, albo je inicjuje, albo dozwala na nie. Piękną literacką ilustrację Bożej kontroli mamy właśnie w tym rozdziale Księgi Hioba.

Hiob mówi,  że ci, którzy zajmują wysokie stanowiska władzy - władcy i sędziowie - podlegają mocy Boga. Kiedy Bóg decyduje, może pozbawić ich rozsądku, wpływu i pozycji społecznej.

W czasach, gdy żył Hiob, władcy i sędziowie byli uznawani jako wielkie autorytety w społeczeństwie. Królowie, przywódcy plemienni i sędziowie zajmowali stanowiska o dużym wpływie i często uważano, że mają mądrość wykraczającą poza zwykłego człowieka. Hiob podkreśla, że wszelka ludzka władza zawsze podlega wyższej władzy Boga. Bez względu na to, jak mądry lub potężny może być władca lub sędzia, nadal działa on pod autorytetem, kontrolą Boga. W całym Piśmie Świętym widzimy przykłady królów i władców, którzy pomimo swojej władzy są upokorzeni przez Boga, gdy przekraczają swoje granice lub działają niesprawiedliwie, a Bóg królów czyni niewolnikami...

Fraza „odprowadza władców obnażonych” sugeruje, że Bóg może odebrać władzę i godność nawet najpotężniejszym ludziom, pozostawiając ich odsłoniętymi i upokorzonymi. Sformułowanie, że Bóg „czyni głupcami sędziów”, mówi o tym, że, gdy Bóg zainterweniuje, mogą podjąć złe decyzje, powiedzieć o jedno głupie słowo za dużo i zostać, w krótkim czasie,  pozbawionymi szacunku i uznania, głupimi nic nie znaczącymi ludźmi.

„Bóg jest tym, który sądzi: On jednego poniża, a drugiego wywyższa”. Psalm 75:7; „On książęta w nicość obraca i władców tego świata w nicość” Izajasz 40:23 Podobnie i te wersety, pokazują kontrolę Boga (On trzyma rękę na pulsie) nad podniesieniem do godności i upadkiem władców i sędziów,  a Bóg może upokorzyć nawet najpotężniejszych na świecie.

Gdy widzimy korupcję lub niesprawiedliwość na świecie, możemy znaleźć pocieszenie w fakcie, że Bóg jest prawdziwym sędzią i ma moc upokorzyć tych, którzy nadużywają swojej władzy. Rzuca nam również wyzwanie, aby szukać mądrości u Boga, zamiast pokładać ufność w ludzkich przywódcach lub systemach.

 „Zdejmuje kajdany, które założyli królowie”, oznacza, że Bóg ma moc, aby uwolnić ludzi spod ucisku i władzy narzuconej przez ludzkich władców, tyranów i dyktatorów. Niezależnie od tego, czy są to dosłowne łańcuchy, czy symboliczny, prawny, systemowy nadzór. Bóg może uwolnić tych, którzy są związani mocą innych. Druga część wersetu, „i przepasuje ich biodra przepaską”, symbolizuje, jak Bóg może upokorzyć nawet najpotężniejszych władców, królów, prezydentów, sprowadzając ich do pozycji słabości i służby. Przewiązanie sznurem, powrozem  w starożytności było symbolem poddaństwa, noszonym przez sługi i niewolników.

Możliwa jest taka interpretacja tego fragmentu, że Bóg może tego samego króla pozbawić na jakiś czas władzy, odpiąć mu pas, a następnie przywrócić do królewskiej godności.  Na taką sugestię zezwala znaczeni słowa 'przepaska" w języku hebrajskim 'ezor' . W starożytnej kulturze hebrajskiej 'ezor' był niezbędnym elementem codziennego stroju. Używano go nie tylko w celach praktycznych, takich jak podtrzymywanie ubrań, ale także symbolicznie, reprezentując siłę i gotowość. Wojownicy, prorocy i zwykli ludzie nosili pasy, które mogły również służyć jako miejsce do przechowywania narzędzi lub broni. Pas był często wykonany ze skóry lub tkaniny i mógł być prosty lub ozdobny, w zależności od statusu noszącego.

Królowie mieli władzę, aby więzić, opodatkowywać i kontrolować życie swojego ludu. Byli uważani za niemal nietykalnych według ludzkich standardów. Jednak w starożytnym bliskowschodnim światopoglądzie wierzono również, że bogowie (lub w przypadku Hioba, jedyny prawdziwy Bóg) mogli wpływać na władców, a nawet ich obalać.

Kwestię Bożej interwencji w rządy królów, ich ustanawianie i obalanie mamy pięknie opisaną w  Księdze Daniela. Pokażę to w oddzielnym rozważaniu "Królom pas odpina..."

Kapłan jest nagi...

"Puszcza kapłanów boso..." [PD]; "On sprawia, że kapłani chodzą jak obłędni",[BL]; "Prowadzi kapłany beze czci." [B. Jakuba Wujka]

Bóg ma również  władzę nad osobami duchownymi, mogą oni nagle stracić zdolność do udzielania rozsądnych porad duszpasterskich, a Bóg  może pozbawić ich rozsądku, autorytetu, a nawet z majątku. Hiob dalej mówi o mocy i suwerenność Boga, szczególnie wobec ludźmi, którzy mają władzę i wpływy jako osoby duchowne. Nadużywają tej władzy, są wyniośli, żyją w fałszywym poczuciu nietykalności.

Hiob wspomina o dwóch konkretnych grupach ludzi: kapłanach i urzędnikach. Kapłani, w kontekście ówczesnego świata, byli postrzegani jako duchowi przywódcy o wielkim niepodważalnym autorytecie, a urzędnicy byli liderami w rządzie lub społeczeństwie. Hiob kontynuuje myśl, że Bóg ma moc pozbawić tych przywódców ich statusu i władzy. Może upokorzyć nawet najbardziej uznanych i szanowanych przywódców, kiedy zechce.

W Starym Testamencie Pan Bóg ostro i zdecydowanie występuje przeciwko złym kapłanom, pasterzom, osobom duchownym:

„Biadajcie, pasterze i krzyczcie, tarzajcie się w popiele, przewodnicy owiec, gdyż nadeszły dni waszej rzezi, roztrzaskam was i padniecie jak okazałe barany! I nie będzie ucieczki dla pasterzy ani ocalenia dla przewodników owiec. Słuchaj! Krzyk pasterzy i biadanie przewodników owiec, gdyż Pan pustoszy ich pastwisko.” Jeremiasza 25:34-36


Przy okazji polecam artykuł: Biada pasterzom, którzy gubią i rozpraszają owce

„Mądrość mądrych zginie, rozum rozumnych zniknie” Izajasz 29:14

Fraza „wyprowadza kapłanów nagich” sugeruje, że nawet ci, którzy pełnią role religijne, nie są wolni od Bożego osądu i kary „Obalają urzędników, którzy dawno ustanowili władzę” mówi o tym, że nawet ci, którzy wydają się pewni swojej władzy, mogą zostać usunięci przez Boga. Nadrzędnym przesłaniem tego fragmentu jest to, że nikt, bez względu na to, jak jest potężny lub szanowany, nie jest poza kontrolą Boga (zasięgiem Jego wzroku).

"Co do wyglądu, wszystkie cztery miały jednakowy kształt, jakby koło znajdowało się w środku koła.   Gdy się poruszały, szły w czterech swoich kierunkach. A idąc, nie odwracały się, ale podążały w tym kierunku, w którym zwracała się głowa, i nie odwracały się, gdy szły.   A całe ich ciało, ich plecy, ich ręce i ich skrzydła, a także koła były pełne oczu dokoła, one cztery i ich koła.   A słyszałem, że te koła nazwał kręgiem." Ezechiela 10: 10-13

"Oczy PANA są na każdym miejscu, upatrują złych i dobrych." Księga Przysłów 15:3

Bóg wylewa pogardę na dostojnych...

Dzisiejszy fragment przypomina nam o kruchości ludzkich autorytetów, że ludzka wszelka władza jest tymczasowa i ograniczona, podczas gdy panowanie Boga jest wieczne i ostateczne.  Niezależnie od tego, czy są to przywódcy religijni, urzędnicy państwowi czy osoby na stanowiskach władzy, nikt nie jest poza zasięgiem Boga.

Wybór słów „zamyka” i „zabiera” maluje obraz zdolności Boga do powstrzymania nawet najbardziej szanowanych osób przed wywieraniem wpływu, pokazując, że wszelka moc i mądrość ostatecznie należą do Niego, a  „On wylewa pogardę na książąt, dostojników [szlachciców] i rozbraja możnych”.

Bóg może upokorzyć tych, którzy zajmują wysokie stanowiska w społeczeństwie. Dostojnicy byli często postrzegani jako ludzie wpływowi i szanowani, jednak Hiob mówi, że Bóg ma zdolność do pozbawienia ich godności i poniżenia ich. Druga część wersetu, „rozbraja możnych”, oznacza, że nawet ci, którzy są silni i potężni, mogą zostać osłabieni przez Boga. Bez względu na to, jak dużą władzę fizyczną lub polityczną mogą mieć, Bóg może odebrać tę władzę.

Przypomina nam to, że ludzka siła i status są tymczasowe i kruche w porównaniu z wieczną mocą Boga. Nikt nie może utrzymać swojej władzy ani mocy bez pozwolenia Boga, a On może ją odebrać w każdej chwili.

Fraza „wylewa pogardę” ukazuje obraz Boga aktywnie upokarzającego lub zawstydzającego tych, którzy polegają na swoim statusie. Słowo „rozbraja” sugeruje, że Bóg może odebrać narzędzia lub źródła władzy potężnym, pozostawiając ich bezbronnymi lub słabymi.

"On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia." Psalm 107:40