Hioba 13: 6-10

" Słuchajcie, proszę, mojego wyrzutu i zważcie na roszczenia moich warg.  Czy na rzecz Boga będziecie mówić przewrotnie? I czy za Niego będziecie mówić kłamliwie?  Czy przed Nim okażecie stronniczość? Czy chcecie spierać się po stronie Boga? Czy dobrze się potoczy, gdy was przejrzy? Czy jak chcecie zwodzić człowieka, to i Jego chcecie zwieść? Surowo będzie was karcił, jeśli w skrytości będziecie stronniczy." TNP

"Posłuchajcież tedy przygany mojej, a zważcie na zarzuty ust moich.  Czyż chcecie gwoli Bogu bezprawie głosić, a gwoli Niemu mamidła prawić?  Czyż chcecie oblicze Jego uwzględnić, albo dla Boga spór toczyć?  Czyż dobrze by było, gdyby was zbadał, albo czyż zwodzić Go chcecie jak się człowieka zwodzi? Zaiste, skarci, skarci On was, jeżeli potajemnie oblicze Jego uwzględniacie." Cylkow

"Posłuchajcie proszę mojego dowodu i rozważcie racje moich warg! Czy dla Boga chcecie głosić oszustwo i ze względu na Niego głosić zdradę? Czy brać Jego stronę? Czy (chcecie) bronić Boga?  Czy dobrze będzie, gdy was przejrzy? Czy Go zwiedziecie, jak zwodzi się śmiertelnych?  On was surowo skarci, gdy w skrytości będziecie stronniczy." Przekład dosłowny

Hiob usilnie prosi swoich przyjaciół, aby przestali snuć domysły i faktycznie wysłuchali tego, co ma do powiedzenia. "Czy będziecie  mówić niegodziwie w imieniu Boga? Czy będziecie mówić podstępnie dla Niego?”  Hiob zasadniczo mówi: „Czy naprawdę myślisz, że Bóg potrzebuje, abyś kłamał dla Niego?”

Pytanie Hioba sugeruje, że jego przyjaciele, w swoim wysiłku obrony sprawiedliwości Boga, w rzeczywistości Go źle przedstawiają. Mówią z powodu swojego ograniczonego zrozumienia sposobu działania Boga i robiąc to, nie mówią prawdy. Przyjaciele Hioba zasadniczo składali fałszywe świadectwo o charakterze Hioba i jego relacji z Bogiem i w rzeczywistości zniekształcali prawdę.

Czy będziesz bronił Boga?

Hiob sugeruje, że przyjaciele uzurpowali sobie prawo do mówienia w imieniu i w obronie Boga i  próbują mówić w imieniu Boga, nie znając naprawdę Jego intencji ani planów, ani złożoności trudnej sytuacji Hioba.  Hiob pyta dalej; „Czy próbujecie stanąć po stronie Boga w tej sprawie? Dlaczego  jesteście niesprawiedliwi, stronniczy, przekręcacie rzeczy, aby usprawiedliwić Boga, czy ocieplić Jego wizerunek, mimo że nie do końca rozumiecie Jego drogi?”

W rzeczywistości cały czas przyjaciele Hioba próbują mówić w imieniu Boga, nie znając naprawdę Jego intencji ani planów. Hiob kwestionuje ideę, że Bóg potrzebuje ludzi, aby Go bronić lub aby udowodnić coś w Jego imieniu za pomocą błędnego rozumowania. Hiob wie, że sprawiedliwość Boga jest doskonała i nie potrzebuje obrony kłamstwami lub stronniczością. Bóg nie jest zadowolony, gdy przekręcamy prawdę, aby pasowała do naszego pojmowania Jego działań.

Fraza „okaż mu stronniczość” sugeruje faworyzowanie lub stronniczość, sugerując, że przyjaciele Hioba naginają prawdę, aby pasowała do ich teologii, zamiast szukać sprawiedliwości lub zrozumienia. „Przedstaw sprawę Boga” maluje obraz sali sądowej, w której przyjaciele Hioba zachowują się tak, jakby Bóg był sądzony i potrzebował ich jako swoich adwokatów. Hiob mówi, że Bóg nie potrzebuje ludzi, aby bronili Jego sprawy.

Werset ósmy w Biblii Lubelskiej został oddany w ten sposób;  "Czy [niegodziwie] Jemu chcecie sprzyjać i na rzecz Boga toczyć rozprawę sądową?"  Hiob uważa, że  ta przykra sytuacja to rozprawa sądowa z Bogiem, a on sam toczy spór z Bogiem. Chce prawować się z Bogiem, a Bóg nie potrzebuje adwokatów w osobach przemądrzałych przyjaciół. "Mówię do Boga: Nie rób mnie złoczyńcą, wyjaw mi, o co ze mną spór toczysz." H 9:2

Hebrajski czasownik 'teribun' to termin prawniczy oznacza przede wszystkim angażowanie się w spór lub spór. Jest używany w różnych kontekstach, w tym w sporach prawnych, osobistych kłótniach i metaforycznych sporach.  W sensie prawnym często odnosi się do wnoszenia pozwu. Słowo to jest używane do opisywania zarówno interakcji międzyludzkich, jak i boskich działań, w których Bóg spiera się ze swoim ludem lub narodami.

„Czy wyjdzie mu to na dobre, jeśli cię zbada? Czy zdołasz go oszukać, jak oszukasz śmiertelnika?”  W tych słowach Hiob zwraca się bezpośrednio do swoich przyjaciół, kwestionując ich uczciwość i szczerość. Pyta, czy mogliby naprawdę oszukać Boga w taki sam sposób, w jaki mogliby oszukać innych ludzi. Hiob ma na myśli, że chociaż mogą myśleć, że mogą przedstawiać dowody w sprawie, w imieniu Boga lub przedstawiać swoją wersję prawdy, Bóg zna prawdziwe motywy ich serc. Nie można Go oszukać pustymi słowami ani pokrętnym rozumowaniem. Mogą  przekonywać innych ludzi, także jego swoimi argumentami, ale nie mogą oszukać Boga. Retorycznie pyta i ostrzega;  „Czy wyjdzie wam i to na dobre, jeśli was zbada?”

W H 2:11 czytaliśmy, że przyjaciele Hioba "umówili się bowiem, aby przyjść i wraz z nim lamentować, i pocieszyć go." To wersja oficjalna, ale jakie są naprawdę, ukryte intencje przyjaciół Hioba? Hiob używa pytań retorycznych, aby przedstawić jasny punkt widzenia. Hiob stwierdza, że są bezwartościowymi lekarzami [pocieszycielami] i  pyta: „Czy dobrze by było, gdyby was zbadał?” i „Czy możecie Go oszukać, tak jak oszukuje się śmiertelnika?” Te pytania mają skłonić przyjaciół Hioba do zastanowienia się nad swoimi czynami i postawami.

Tymczasem Bóg zna ukryte intencje i myśli przyjaciół Hioba, ponieważ jest wszechwiedzący. „Przebadałeś mnie, Panie, i znasz mnie. Ty wiesz, kiedy siadam i kiedy wstaję, z daleka znasz myśli moje”. Psalm 139:1-4; „Nic w całym stworzeniu nie jest ukryte przed Bogiem, wszystko jest odsłonięte i odsłonięte przed oczami Tego, któremu musimy zdać sprawę” Hebrajczyków 4:13

Hiob kontynuuje;  „On z pewnością pociągnie was do odpowiedzialności, jeśli w tajemnicy okażecie stronniczość”.

Przez „okazywanie stronniczości” Hiob ma na myśli, że jego przyjaciele są stronniczy, nieobiektywni w swoim myśleniu, zakładając, że sprawiedliwość Boga zawsze wyraża się poprzez cierpienie, nie biorąc pod uwagę złożoności sytuacji Hioba. Hiob ostrzega przyjaciół, sugerując, że osąd Boży jest pewny i nie można go uniknąć. Co zresztą stanie się pod koniec Księgi Hioba.

Księga Hioba to dialog, to spór między Hiobem a jego przyjaciółmi, osadzony na tle intensywnego cierpienia i osobistej tragedii Hioba. Zapisane mowy przypominają rozprawę na sali sadowej. Przyjaciele Hioba wierzą, że cierpienie jest zawsze wynikiem grzechu i oskarżają Hioba, i robią to w imieniu Boga, o jakieś ukryte przewinienie. Hiob jednak wie, że jest niewinny i że jego cierpienie nie jest karą za grzech. Przyjaciele Hioba popełniają jednak, błąd zakładając, że rozumieją Boże drogi, ale się mylą. Hiob ostrzega ich, że Bóg pociągnie ich do odpowiedzialności za ich stronnicze myślenie.

Ten fragment przypomina nam, że Bóg widzi nasze serca i wie, kiedy jesteśmy stronniczy lub niesprawiedliwi w naszych osądach. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z innymi w naszym życiu osobistym, czy mówimy o sprawiedliwości Bożej, musimy uważać, aby działać z uczciwością, wiedząc, że Bóg pociągnie nas do odpowiedzialności za każdą stronniczość, i zły osąd który okazujemy.