Hioba 13: 14-16

"Na co biorę w zęby swoje ciało i kładę swoją duszę w swoje ręce? Choćby mnie zgładził będę na Niego oczekiwał. Jednak będę moich dróg przed Jego obliczem bronić. Zaiste On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed Jego oblicze." TNP

"Cokolwiek się stanie, wezmę ciało swe w zęby, a złożę duszę mą w pięści moje. Wszak mnie i tak uśmierci; nie mam już nadziei. Ale postępowanie moje pragnąłbym w oblicze Mu wykazać.  Już to samo jest mi zbawieniem, że nie może stanąć przed Nim obłudnik." Cylkow

"Dlaczego biorę w zęby swoje ciało,a swoją duszę wkładam w swoją dłoń? Oto zabije mnie, na Niego czekam; tym bardziej moją drogę przed Jego obliczem chcę wyjaśnić. To też może być mi ratunkiem, że przed Jego oblicze nie przyjdzie bezbożnik." Przekład dosłowny

W tym rozdziale Hiob odpowiada na oskarżenia swoich przyjaciół i przygotowuje się do bezpośredniej rozmowy z Bogiem. 

Hiob pragnie przemówić i rozpocząć spór sądowy z Bogiem. Jest świadomy, że jest to niebezpieczne...   „a potem niech mnie spotka, co się stanie”. Czemu narażam się i biorę swoje życie w swoje ręce?”, ale cóż ma do stracenia..., warto spróbować powalczyć...

Dlaczego cierpią sprawiedliwi? Hiob był człowiekiem, który stracił wszystko - majątek, zdrowie i rodzinę - pomimo tego, że został opisany jako człowiek prawy o głębokiej wierze. Przyjaciele Hioba wierzyli, że jego cierpienie musi być wynikiem grzechu, ale Hiob wiedział, że jest niewinny. To przygotowało grunt pod to, by Hiob wreszcie przemówił z ogromną determinacją, szukając odpowiedzi u samego Boga.

Hiob wyraża swoją świadomość niebezpieczeństwa i ryzyka związanego z tak odważnym mówieniem o swoim cierpieniu i bezpośrednim konfrontowaniem się z Bogiem. Frazy „narażam się” i „biorę swoje życie w swoje ręce” pokazują, że Hiob rozumie, że balansuje na cienkiej granicy między sporem z Bogiem a pokornym zaakceptowaniem swojego losu. Wie, że tak otwarte i szczere mówienie o swojej sytuacji może prowadzić do jeszcze większego cierpienia, ale jest gotów podjąć to ryzyko, ponieważ pragnie odpowiedzi na pytania o to, dlaczego cierpi.

„Biorę ciało w swoje żeby” inaczej mówiąc, narażam się na niebezpieczeństwo. Hiob czuje ogromną potrzebę poznać odpowiedzi na  trudne pytania o swój ból i zagubienie, nawet jeśli będzie to kosztować go życie. „Choćby mnie zabił, będę w Nim pokładał nadzieję, będę bronił moich dróg przed Nim”. Te słowa pokazują determinację i odwagę Hioba i jego głębokie pragnienie poznania prawdy, bez względu na konsekwencje.

„Gdy starałem się to wszystko zrozumieć, głęboko mnie to zaniepokoiło, aż wszedłem do świątyni Bożej; wtedy zrozumiałem ich ostateczny los." Psalm 73:16-17

Jeshuah

Fragment nad którym teraz się zastanawiamy ujawnia pragnienie Hioba osobistej, szczerej rozmowy z Bogiem i pokazuje nam, że prawdziwa wiara nie jest ślepa, ale może współistnieć z uczciwym zadawaniem pytań i pragnieniem zrozumienia swojej sytuacji. Hiob nie ma wszystkich odpowiedzi, ale nadal ufa charakterowi Boga, nawet w najciemniejszych momentach swojego życia. Pyta i mówi;  „To mi wyjdzie na dobre..., bo żaden bezbożny nie ośmieli się stanąć przed Nim!”

W wierszu szesnastym mamy użyte hebrajskie słowo 'Jeshuah'  które oznacza przede wszystkim zbawienie lub wybawienie, często w kontekście boskiej interwencji. Jest używane do opisania aktu bycia uratowanym od niebezpieczeństwa, cierpienia lub ucisku i jest często kojarzone z czynami zbawienia dokonywanymi przez Boga dla Jego ludu. Termin ten może również oznaczać zwycięstwo lub sukces, szczególnie w bitwie lub konflikcie, podkreślając triumf, który przychodzi dzięki boskiej pomocy.
 
Hiob wyraża pewność, że pomimo cierpienia i odważnej decyzji, by otwarcie rozmawiać z Bogiem, ostatecznie zostanie wybawiony. Słowo „wybawienie”; "zbawienie" odnosi się tutaj do wiary Hioba, że Bóg go usprawiedliwi, udowadniając na końcu jego niewinność. Hiob wie, że nie jest „bezbożnym” człowiekiem, przecież żył życiem wiary i uczciwości, więc teraz ufa, że stawienie się przed Bogiem, w tak zdecydowany sposób,  doprowadzi do sprawiedliwego wyniku. Chce zmagać się z Bogiem, tak jak niegdyś Jakub w Penuel. Nie puszczę Ciebie, aż....

„Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana; On jest ich twierdzą w czasie utrapienia”. Psalm 37:39 Podobnie jak Hiob, psalmista wierzy, że Bóg  jest w mocy wybawić [zbawić] sprawiedliwych, nawet gdy staną w obliczu trudności. Podobne świadectwo składa prorok Izajasz;  „Ponieważ Wszechmocny Pan mi pomaga, nie doznam wstydu. Dlatego uczyniłem swoją twarz jak krzemień i wiem, że nie będę zawstydzony”. Izajasza 50:7

Wiara nie jest bierna, jest dynamiczna, żywa, czasami gwałtowna... Gotowość Hioba do przedstawienia swojej sprawy Bogu pokazuje, że wiara obejmuje aktywne, pełne determinacji szukanie Boga, nawet w naszych najtrudniejszych zmaganiach. Jako wierzący możemy zbliżać się do Boga z odwagą i uczciwością, ufając, że On nas słyszy i przyniesie dobry, właściwy rezultat w swoim czasie

"A ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, ponieważ według woli Boga wstawia się za świętymi. A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga." List do Rzymian 8: 27,28

Dopisano 12.04.2025

Choćby mnie zabił,
będę ufał Jemu, [będę miał nadzieję]

Ten znany tekst z H 13:15 okazuje się, że przysparza tłumaczom sporo kłopotów, czego obrazem jet spora rozbieżność myśli uchwyconej wg różnych tłumaczy.  

„Choćby mnie zabił w Nim pokładam nadzieję, z pewnością dróg moich przed obliczem Jego będę bronił” Interlinia hebrajsko - polska

"Choćby mnie zabił, nadal będę Mu ufał, będę bronił swoich dróg, stając z Nim twarzą w twarz." Interlinia hebrajsko -angielska

"Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił." Biblia Gdańska

"Tak, wiem, że On mnie zabije — na to czekam; lecz tym bardziej chcę z Nim wyjaśnić mą sprawę." Przekład Literacki EIB

"Oto zabije mnie, na Niego czekam; tym bardziej moją drogę przed Jego obliczem chcę wyjaśnić." Przekład dosłowny

"Skoro Pan ma zamiar mnie pokonać, tak jak już zaczął, będę mówił i bronił się przed Nim." LXX

"Wszak mnie i tak uśmierci; nie mam już nadziei. Ale postępowanie moje pragnąłbym w oblicze Mu wykazać." Cylkow

"Chociażby mię też i zabić chciał, przedsię ja w nim ufam, a wszakoż dróg moich będę przed nim poprawował." Biblia Brzeska

"Jeżeli mnie zabije, na nic nie zważam, bylebym przed Nim dowiódł mej słuszności." Biblia Lubelska

"Choćby mnie zabił, będę ufał Jemu, a dróg moich przed Nim strzegł." KJV

"Oto On mnie zabija, ale ja będę miał nadzieję; pragnę tylko bronić moich dróg przed Jego obliczem!" Biblia Synodalna

Hiob mówi, choćbym miał zginąć, z wyczekującą ufnością, stanę w swojej obronie przed Panem, twarzą w twarz. Taki jest właściwy przekaz słów Hioba i lepsze są te tłumaczenia,które podążyły w tym kierunku.

Hebrajski czasownik „jachal” przede wszystkim przekazuje ideę czekania z oczekiwaniem lub nadzieją. Jest często używany w kontekstach, w których istnieje poczucie oczekiwania na coś pozytywnego lub na boską interwencję. Termin ten oznacza pewne i cierpliwe zaufanie do czasu i obietnic Boga, często w obliczu niepewności lub przeciwności.

W starożytnej kulturze izraelskiej czekanie nie było jedynie bierną czynnością, ale aktywnym wyrazem wiary. Rolnicze społeczeństwo Izraelitów wymagało cierpliwości i zaufania Bogu w kwestii zapewnienia deszczu i plonów. Podobnie w swoim życiu duchowym Izraelici byli często wzywani do czekania na wybawienie od Boga i wypełnienie Jego obietnic. Ta koncepcja pełnego nadziei czekania jest głęboko zakorzeniona w hebrajskim nastawieniu i znajduje odzwierciedlenie w ich uwielbieniu i modlitwach.