Hioba 19: 17-19

"Moim oddechem brzydzi się moja żona, jestem obrzydliwością dla synów mego łona [dla mojej rodziny, LXX synów mojej nałożnicy].  Nawet mali chłopcy mną gardzą; gdy wstaję, wyśmiewają mnie.  Brzydzą się mną wszyscy moi mężowie zaufania, a ci, których kochałem, zwracają się przeciwko mnie." TNP

"Moim oddechem brzydzi się moja żona, jestem obrzydzeniem dla synów mojego łona. Nawet mali chłopcy mną gardzą; gdy wstaję, mówią przeciwko mnie. Brzydzą się mną wszyscy moi mężowie zaufania, a ci, których kocham, zwracają się przeciwko mnie." Cylkow

" Oddech mój wstrętny żonie mojej, a prośba moja rodzonym mym braciom. Swawolni nawet malce gardzą mną; gdy powstać chcę urągają mi. Brzydzą się mną zaufani moi, a ci, których miłowałem zwrócili się przeciw mnie." Przekład dosłowny

Wszyscy moi najbliżsi przyjaciele mnie nienawidzą...

W tym fragmencie Hiob opisuje, jak głęboko jego cierpienie wpłynęło na jego relacje z osobami mu najbliższymi, nawet jego własną żoną i rodziną. Czuje, że jego stan uczynił go odrażającym dla nich, używając żywego języka, aby wyrazić swoją emocjonalną i fizyczną izolację. Fraza „mój oddech jest odrażający” może odnosić się do fizycznych skutków jego choroby, które uczyniły go obrzydliwym nawet dla jego żony. „Wstrętny” sugeruje, że jego rodzina uważa go za odrażającego, dodając kolejną porcję rozpaczy do jego cierpienia. Hiob czuje się odrzucony przez same osoby, które powinny być jego najbliższymi towarzyszami i sprzymierzeńcami.

Psalm 38:11 – „Moi przyjaciele i towarzysze unikają mnie z powodu moich ran, moi sąsiedzi trzymają się z daleka”. Ten psalm doskonale odzwierciedla podobne uczucie odrzucenia i izolacji z powodu choroby lub cierpienia.

Trzeba zaznaczyć, jak bardzo odmienne jest tłumaczenie wersetu siedemnastego w LXX; "Błagałem swą żonę, poniżałem się, przyzywając synów mojej nałożnicy." Co sugeruje, że Hiob miał nałożnice i dzieci z tych związków.

Hiob mówi o głębokim upokorzeniu, opisując, jak nawet małe dzieci z niego szydzą. W starożytności szacunek dla starszych był głęboko zakorzenioną wartością kulturową, więc dla młodych chłopców pogardzanie starszym mężczyzną, zwłaszcza takim, który kiedyś był bardzo szanowany, jak Hiob, było oznaką, jak całkowicie został pozbawiony szacunku. Ten werset podkreśla całkowitą utratę godności przez Hioba. Fakt, że nawet dzieci, które normalnie byłyby uczone szacunku do starszych, teraz szydzą z Hioba, odzwierciedla, jak nisko upadł w oczach społeczeństwa. Jego cierpienie nie tylko spowodowało ból fizyczny i emocjonalny, ale także poczucie utraty godności

Ten fragment  wykorzystuje mocne obrazy, aby podkreślić całkowite upokorzenie Hioba. Wzmianka o „małych chłopcach” gardzących Hiobem podkreśla odwrócenie porządku społecznego — ci, którzy powinni okazywać szacunek, teraz z niego szydzą. Słowo „pogarda” przekazuje głęboką pogardę, a „kpina” odzwierciedla szyderczy ton, z jakim Hiob się mierzy.  Hiob  stracił szacunek w oczach wszystkich.

Psalm 22:6-7 i Treny 3:14 opisują podobne doświadczenie bycia wyśmiewanym i ośmieszanym przez innych, wyrażając uczucia głębokiego upokorzenia; „Ale ja jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem dla wszystkich, wzgardzonym przez ludzi. Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, rzucają obelgi, potrząsają głowami”;  „Stałem się pośmiewiskiem dla całego ludu mego; szydzą ze mnie w pieśniach przez cały dzień”. 

Dalej Hiob żali się dalej; „Wszyscy moi najbliżsi przyjaciele mnie nienawidzą, ci, których kocham, odwrócili się ode mnie”.

Użyte tutaj hebrajskie słowo 'mathe' oznacza kogoś bliskiego i zostało przetłumaczone jako; najbliżsi  przyjaciele, mężowie zaufania, moi zaufani, moi znajomi, moi najwierniejsi BB, wszyscy którym zaufałem.

W tym wersecie Hiob wyraża głęboki ból emocjonalny związany z porzuceniem przez najbliższych przyjaciół. To nie są tylko znajomi; to ludzie, którym Hiob głęboko ufał i których kochał. Czuje, że nawet jego najbliżsi przyjaciele zaczęli go nienawidzić i odwracać się od niego w jego cierpieniu. Pogłębia to poczucie izolacji i zdrady Hioba, ponieważ nie ma już wsparcia ani miłości tych, którzy powinni byli stać przy nim w trudnych chwilach. Hiob opłakuje nie tylko utratę zdrowia i bogactwa, ale także utratę osób, na których najbardziej liczył.

Wersety z Psalmu 41:9 i proroctwa Micheasza 7: 5,6 mówią o podobnym doświadczeniu zdrady przez bliskich i przyjaciół, odzwierciedlając uczucia Hioba związane z odrzuceniem. Mówią o stracie zaufania nawet w najbliższych relacjach, gdy członkowie rodziny i przyjaciele zwracają się przeciwko sobie; „Nawet mój bliski przyjaciel, ktoś, komu ufałem, ten, który dzielił ze mną chleb, odwrócił się ode mnie”; "Nie wierzcie sąsiadowi, nie ufajcie przyjacielowi. Strzeż bramy ust twoich przed kobietą, którą trzymasz w ramionach, bo syn znieważa ojca, córka występuje przeciw swojej matce, synowa przeciwko teściowej. Wrogami człowieka są jego domownicy."

Doświadczenie Hioba uczy nas, że w czasach cierpienia nawet ludzie, którym najbardziej ufamy, mogą nas opuścić. Służy to jako przypomnienie, że chociaż ludzkie relacje są cenne, nie zawsze są niezawodne. Ostatecznie musimy polegać na Bogu, który pozostaje wierny nawet wtedy, gdy inni nie są. Głębokie poczucie porzucenia Hioba wskazuje na doświadczenie samotności i izolacji, ale również prowadzi nas do prawdy, że Bóg nigdy nie opuszcza swojego ludu. Nawet gdy inni się odwracają, obecność i miłość Boga pozostają niezmienne. Księga Hioba uczy nas również, że nawet gdy świat pozbawia nas godności, nasza wartość w oczach Boga pozostaje niezmienna.