Hioba 19: 6-9

"Wiedzcie zatem, że to Bóg mnie powalił i swoją sieć nade mną rozciągnął. Oto krzyczę: Gwałt! – i nie uzyskuję odpowiedzi; oto wołam o pomoc – a nie ma sprawiedliwości. Zagrodził mi moją drogę i nie mogę przejść, a na moich ścieżkach rozpostarł ciemność. Odarł ze mnie moją chwałę i zdjął koronę z mojej głowy." TNP

"Wiedźcie więc, że to Bóg mnie ugiął, a siecią Swą mnie oplatał. Oto wołam o gwałt, a nie znajduję posłuchu, zwę pomocy, ale niema sądu. Drogę mą zagrodził, że przejść nie mogę, a ponad ścieżką moją rozpostarł mrok. Ze czci mojej mnie odarł, a strącił koronę z głowy mojej." Cylkow

"Wiedzcie przy tym, że Bóg mnie podkopał i zarzucił na mnie swoją sieć. Oto krzyczę: Gwałt! – i nie mam odpowiedzi;wzywam pomocy – a osądu brak. Zagrodził mi drogę i nie mogę przejść; a nad moimi ścieżkami roztoczył ciemności. Pozbawił mnie mojej godności i zdjął z mojej głowy koronę." Przekład dosłowny

"...złamał mnie... Czasownik עָוַת (avat) jest używany w Biblii hebrajskiej do opisania aktu zginania lub zniekształcania czegoś, często w sensie przenośnym, takiego jak wypaczanie sprawiedliwości lub prawdy. Hebrajski rdzeń עָוַת (avat) pojawia się w różnych kontekstach w Starym Testamencie, głównie przekazując ideę zginania lub skręcania.

„Wtedy wiedz, że Bóg wyrządził mi krzywdę, zgiął i złamał mnie,  i zastawił na mnie sieć swoją”. Hiob wyraża głębokie poczucie rozpaczy i zagubienia, czując, że sam Bóg traktuje go niesprawiedliwie. Używa metafory sieci, aby opisać swoją sytuację, jakby Bóg uwięził go w cierpieniu bez powodu. Słowa Hioba odzwierciedlają jego wewnętrzny zamęt; pomimo wysiłków, aby żyć sprawiedliwie, czuje się porzucony i uwięziony przez okoliczności niezależne od niego. Ten fragment ukazuje walkę Hioba o pogodzenie swojej wcześniejszej wiary w sprawiedliwego i kochającego Boga z intensywnym bólem i niesprawiedliwością, których teraz doświadcza. Chociaż Hiob wie, że Bóg jest suwerenny, nie może zrozumieć, dlaczego pozwala mu cierpieć w taki sposób.

„Choć wołam: Przemoc [gwałt]!"

Użyte tutaj hebrajskie słowo 'hamas' znaczy; okrucieństwo, poniesiona szkoda, fałsz, niesprawiedliwość, ciemiężyciel,  nieprawość, przemoc wobec kogoś, wyrządzona krzywda, gwałtowny atak. Ten sam wyraz został użyty w znanym wersecie; "I Bóg powiedział do Noego: Nadszedł koniec wszelkiego ciała przed moim obliczem, bo ziemia przez nie jest pełna nieprawości [przemocy]; wytracę je więc wraz z ziemią." Genesis 6:13 i w H 16:17; "Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta."

Hiob woła o sprawiedliwość, ogłaszając, że został potraktowany niesprawiedliwie, ale wydaje się, że nikt, nawet Bóg, nie odpowiada na jego prośby. Słowo „przemoc” jest tutaj sposobem  Hioba na powiedzenie, że został skrzywdzony — jego cierpienie odczuwa jako niesprawiedliwość, która została mu wyrządzona bez wyraźnego powodu. 

Wydaje się, że wołanie Hioba o pomoc pozostaje bez odpowiedzi, pozostawiając go z poczuciem, że sprawiedliwość jest poza zasięgiem. Ten werset oddaje surowy stan emocjonalny Hioba, w którym czuje się opuszczony i zignorowany w czasie, gdy najbardziej tego potrzebuje.

Hiob zmaga się z pytaniem, które zadaje sobie wiele osób: Dlaczego sprawiedliwi cierpią, skoro Bóg jest sprawiedliwy? W swojej sytuacji Hiob czuje, że został skrzywdzony i że Bóg nie interweniuje. Ten werset podnosi teologiczne pytanie, jak rozumiemy sprawiedliwość Bożą w zepsutym świecie. Przypomina nam, że żyjemy w świecie, w którym rzeczy nie zawsze wydają się sprawiedliwe, ale to nie oznacza, że Bóg jest obojętny na nasze cierpienie. 

Prorok Habakuk również zmaga się z problemem niesprawiedliwości, pytając Boga: „Dokądże, Panie, będę wzywał pomocy, a Ty nie wysłuchasz? Albo będę wołał do Ciebie: „Przemoc! 'hamas'”, a Ty nie wybawisz? Czemu dopuszczasz, abym patrzył na nieprawość i widział bezprawie? Zguba i przemoc 'hamas' są przede mną i znajduje się ten, który roznieca spory i niezgodę." Habakuk 1: 2-3

 „Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, okrył moje ścieżki ciemnością”.

W tych słowach  Hiob opisuje, że czuje się całkowicie uwięziony i ograniczony przez Boga. Używa obrazu zablokowanej ścieżki, aby przekazać poczucie, że bez względu na to, gdzie się zwróci, napotyka przeszkody i ciemność. Hiob czuje, że Bóg umieścił bariery w jego życiu, uniemożliwiając mu znalezienie wyjścia z cierpienia. 

Fraza „okrył moje ścieżki ciemnością” wyraża głębokie poczucie dezorientacji i beznadziei Hioba. Nie widzi drogi naprzód, a jego cierpienie wydaje się przytłaczające i niekończące się. Te słowa oddają wyraz przejmującej rozpaczy Hioba, ponieważ czuje się odizolowany i niepewny, dlaczego Bóg pozwala, aby to się stało, co się stało w jego życiu.

Obrazy zablokowanych ścieżek i ciemności podkreślają uczucia bycia uwięzionym i zdezorientowanym. Powtarzanie negatywnych obrazów — zablokowany, osłonięty, ciemność — tworzy poczucie przytłaczającej głębokiej frustracji. Ten werset jest częścią większej mowy, w której Hiob lamentuje nad swoją sytuacją, używając poetyckich metafor, aby uchwycić głębię swojego cierpienia. Użycie słowa „osłonięty” sugeruje celowe zakrycie lub ukrycie, co nasila poczucie porzucenia Hioba.

Na podstawie dotychczasowych mów Hioba, widzimy, że Hiob kieruje pod adresem Pana Boga sporo zarzutów, że go osaczył H 3:23, otoczył go murem, lub skierował w niego zatrute strzały H 6:4, że może go zmiażdżyć H 6:9, że był pod pręgierzem Bożej rózgi, i że groza Boża go przeraża H 9:33; Hiob obawiał się, że gdy tylko podniesie głowę, Bóg zapoluje na niego, jak lew na ofiarę i rozszarpie go H 10:16, Bóg zakuł jego nogi w kajdany, a na podeszwach stóp położył znaki H 13: 27 Teraz dokłada kolejny zarzut, że Bóg się od niego oddalił, zakrywa swoje oblicze i traktuje go jak wroga...H 13: 24 „Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, okrył moje ścieżki ciemnością”. H 19:8 i Pozbawił mnie mojej godności i zdjął z mojej głowy koronę. H 19:9

Hiob wyraża, jak czuje się całkowicie upokorzony i pozbawiony wszystkiego, co kiedyś dawało mu godność i szacunek. „Korona” reprezentuje nie tylko jego fizyczne bogactwo lub status społeczny, ale także jego osobiste poczucie honoru, wpływów i błogosławieństwa od Boga. Dla Hioba jest to tak, jakby sam Bóg odebrał mu chwałę i pozycję. Ten werset oddaje emocjonalne spustoszenie, jakie odczuwa Hiob, ponieważ wszystko, co kiedyś go definiowało — jego reputacja, bogactwo, rodzina i zdrowie — zostało mu odebrane. Wierzy, że Bóg zdjął jego „koronę”, pozostawiając go odsłoniętym, bezbronnym i w niełasce. Król jest nagi...

W starożytności honor i status społeczny miały ogromne znaczenie. Hiob był kiedyś bardzo szanowanym człowiekiem, znanym ze swojego bogactwa, mądrości i prawości. Był człowiekiem wpływowym w swojej społeczności, kimś, kogo ludzie szanowali. Utrata honoru i godności była postrzegana jako jedna z największych strat, jakie może ponieść człowiek. W tym wersecie Hiob zastanawia się nad ostrym kontrastem między swoim poprzednim życiem pełnym honoru a obecnym stanem cierpienia, w którym jest wyśmiewany i osądzany przez przyjaciół i społeczność.