Hioba 27: 13-15

"Taki jest dział człowieka niegodziwego od Boga i takie dziedzictwo otrzymają od Wszechmogącego ciemiężcy. Jakkolwiek liczni są jego synowie, pójdą pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.  Jego ocaleni w śmierci *1 zostaną pogrzebani, a wdowy po nim nie będą płakać." TNP

"Taki to udział człeka niegodziwego u Boga, dziedzictwo tyranów, jakie od Wszechmocnego odbierają. Jeśli podrosną synowie jego, pójdą pod miecz, a potomkowie jego nie nasycą się chleba.  Pozostali po nim w czasie zarazy pochowani będą, a wdowy ich nie zapłaczą po nich." Cylkow

"Taki dział Bóg wyznacza człowiekowi bezbożnemu i takie dziedzictwo otrzymują od Wszechmocnego ciemięzcy: Gdy podrosną jego synowie – (pójdą) pod miecz; a jego potomkowie nie nasycą się chlebem.  Jego ocaleni będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą go opłakiwały." Przekład dosłowny

Rozpoczęcie tej mowy Hioba od słów: „Jako żyje Bóg”  H 27:2 świadczy o jego głębokim zaufaniu do  Boga Wszechmogącego do wyjaśnienia każdej dostrzeżonej niesprawiedliwości. Intencją Hioba nie jest wątpienie w Bożą sprawiedliwość, lecz z niezachwianym przekonaniem zapewnia o swojej niewinności.

 W H 27:7 Hiob oskarża przyjaciół o to, że nie traktowali go z należytą uczciwością, jak wroga. Przyjaciele Hioba okazali się ciemiężcami. Hiob nie zachowuje pozorów uprzejmości,  nazywając wprost swoich przyjaciół nie tylko marnymi, krzywdzącymi go pocieszycielami H 16:2, ale też wrogami i ludźmi niegodziwymi.  "Niech spotka mego wroga to, co złoczyńcę, i mego przeciwnika — to, co niegodziwca!" 

Chociaż niektóre interpretacje sugerują, że ten fragment H 27: 13 - 23 jest zgodny z retoryką Sofara, prawdopodobne jest, że Hiob wykorzystuje słowa swoich przeciwników przeciwko nim, używając ich języka, aby podkreślić swoją myśl, że to co jemu sugerowali, powinno być zaadresowane do nich samych.

Hiob zaczyna opisywać konsekwencje, jakie ostatecznie spotykają tych, którzy żyją w niegodziwości. Mówiąc: „taki jest los, dział, jaki Bóg przeznacza bezbożnym [ludziom niegodziwym]", Hiob mówi o Bożej sprawiedliwości – o tym, jak niecne czyny nikczemnych prowadzą do określonych konsekwencji, który Bóg sam ustalił. Słowo „dziedzictwo” sugeruje coś odziedziczonego lub przekazanego, sugerując, że wybory człowieka kształtują jego ostateczne przeznaczenie i mają wpływ na potomstwo. Słowa Hioba przypominają nam, że Bóg jest sprawiedliwy i widzi każde działanie, nawet jeśli inni mogą tego nie dostrzegać.

Dobór słów przez Hioba jest tu celowy i znaczący. Używając terminów takich jak „los” i „dziedzictwo”, podkreśla on nieuchronność Bożej sprawiedliwości. Słowo „przydziela” sugeruje, że sąd Boży nie jest z góry przeznaczony, lecz zależny od decyzji człowieka, od jego postępowania, a każdy człowiek otrzymuje to, co zasiał swoimi czynami. Ten poetycki język pozwala Hiobowi wyrazić zarówno sprawiedliwość, jak i autorytet Boga. Powtarzanie przez Hioba słów, w których wspomina „niegodziwca” i „człowieka bezwzględnego, ciemiężcę”, dodaje im znaczenia, pokazując, że nikt, kto żyje w niesprawiedliwości lub okrucieństwie, nie uniknie sądu Bożego.

Biblia często porusza kwestię ostatecznego losu niegodziwców. W Psalmie 37:9-10 czytamy: „Bo źli będą wytępieni, a ufający Panu posiądą ziemię”. Księga Przysłów 11:21 głosi: „Bądźcie pewni, że bezbożny nie ujdzie kary, lecz sprawiedliwy będzie wolny”

Człowiek niegodziwy [רָשָׁ֥ע אָדָ֖ם ‘adam rasa’]

O człowieku niegodziwym napisałem we wczorajszym rozważaniu.  Można dodać kilka słów o konsekwencjach jakie niesie ze sobą nikczemność człowieka. 1. Oddalenie od Boga – „Oblicze Pana jest przeciw złoczyńcom” Psalm 34: 16;  2. Aktywna opozycja przeciwko ludziom prawym i bogobojnym – „Niegodziwy knuje przeciwko sprawiedliwemu” Psalm 37:12; 3. Egoizm, zaufanie do siebie i pycha – „Niegodziwy w pysze swojej Go nie szuka; w żadnym jego zamyśle nie ma Boga” Psalm 10: 4; 4. Kara za niesprawiedliwy zysk i uciskanie słabszych i biednych  – „Dom niegodziwego zostanie zburzony” Przypowieści 14:11; 5. Mowa podstępna – „Usta niegodziwego kryją przemoc” Przypowieści 10:6; 6. Zaniedbanie potrzebujących – "Obłudnik ustami niszczy swego bliźniego, a niegodziwy miasto doprowadza do ruiny” Przypowieści 11:6, 10.

"PAN nie pozwoli, by dusza sprawiedliwego cierpiała głód, a rozproszy majątek niegodziwych." Przysłów 10:3 

Hiob opisuje konsekwencje, jakie często spotykają potomków niegodziwych. Nie mówi tu, że Bóg z upodobaniem karze ludzi lub ich rodziny, ale raczej, że życie w niegodziwości może przynieść trwałe negatywne skutki, wpływając nawet na przyszłe pokolenia. Hiob podkreśla, że życie w niesprawiedliwości i bezbożności może prowadzić do niestabilności, niebezpieczeństwa i braku środków do życia dla rodziny. Jego słowa stanowią ostrzeżenie, że życie bez szacunku dla Boga może mieć realne i bolesne konsekwencje, dotykając nie tylko daną osobę, ale także jej najbliższych.

W czasach Hioba wierzono, że czyny człowieka mogą przynieść błogosławieństwo lub cierpienie i niedolę jego potomkom. Wypowiedź Hioba odzwierciedla ten kulturowy pogląd, uznając, że wybory mają konsekwencje wykraczające poza życie człowieka, często wpływając na dzieci lub wnuki.

Obrazy „miecza” i „nigdy nie będą mieli dość jedzenia” malują obraz zarówno przemocy, jak i niedostatku, odzwierciedlając brak bezpieczeństwa, który może nastąpić po niegodziwym, zbuntowanym przeciwko Bogu życiu. Pokazują, że negatywne konsekwencje grzechu nie są odseparowane od nikczemnika, ale mogą rozciągać się na przyszłość, wpływając nawet na przyszłe pokolenia.

W Księdze Przysłów 13:22 czytamy: „Człowiek dobry zostawia dziedzictwo synom swoich synów, lecz majątek grzesznika zachowany jest dla sprawiedliwego”. W Nowym Testamencie List do Galatów 6:7 przypomina nam: „Nie łudźcie się: Bóg nie da się wyśmiać. Co człowiek sieje, to i żąć będzie”. Wersety te ilustrują, że nasze czyny, dobre czy złe, pozostawiają trwały ślad. Ten fragment podkreśla poważny wpływ, jaki grzech i zepsucie moralne mogą mieć nie tylko na jednostkę, ale także na jej najbliższych.

Następnie Hiob twierdzi, że tych, którzy pozostaną z grona niegodziwych, ostatecznie spotka śmierć i pogrzeb, sugerując, że ich życie nie będzie dostatnie ani dobrze wspominane. To życie bez nadziei, przeżywane życia w cieniu śmierci. 

W LXX ten fragment brzmi: "Taki oto jest przydział od Pana dla człowieka bezbożnego: za sprawą Wszechwładcy spadnie na nich los grabieżców. Choćby liczni byli ich synowie, pod miecz pójdą; a jeśli dożyją wieku męskiego, staną się żebrakami. Ktokolwiek jeszcze po nim ocaleje, też śmierć go dopadnie,"

Hiob opisuje ponury los, jaki czeka tych, którzy żyją w niegodziwości. Podkreśla, że nawet ci, którzy przeżyją człowieka niegodziwego, pozostają w smutku i goryczy. Interlinia i niektóre angielskie teksty ten wiersz tłumaczą; „Plaga pogrzebie tych, którzy przeżyją”, sugeruje, że osoby bliskie niegodziwcowi mogą cierpieć dalsze niedole, aż do śmierci.  Hebrajskie słowo 'maweth' na ogół oznacza śmierć, ale też plagę zarazy lub ruinę, co lepiej oddaje życie niegodziwego człowieka jeszcze za życia jako ruinę. Natomiast stwierdzenie, że „ich wdowy nie będą po nich płakać”, sugeruje, że skutki życia nikczemnika mogą wpływać nawet na bliskie relacje rodzinne, pozostawiając bliskich obojętnymi na ich śmierć. Słowa Hioba stanowią mocne przypomnienie o tym, jak destrukcyjne może być bezbożne życie – nie tylko dla samego siebie, ale także dla otoczenia.

W Księdze Przysłów 10:7 czytamy: „Pamięć o sprawiedliwym jest błogosławieństwem, lecz imię bezbożnych zgnije”. Podobnie Psalm 37:28 mówi: „Bo Pan miłuje sprawiedliwych i nie opuszcza swoich wiernych. Niesprawiedliwi zostaną doszczętnie wytępieni, a potomstwo bezbożnych zginie."

 "Gdy powiem bezbożnemu: Z pewnością umrzesz, a nie upomnisz go ani nie ostrzeżesz, aby go odwieść od jego bezbożnej drogi, aby uratować jego życie, to ten bezbożny umrze w swojej nieprawości, ale jego krwi zażądam z twojej ręki." z Ezechiela 3:1

*1 'w śmierci' jest to idiom hebrajski, który należałoby przetłumaczyć 'w czasie zarazy' [Jeremiasza 15:2 ang. RSV]