Hioba 35: 9-12

"Ludzie krzyczą z powodu mnóstwa ucisków, wołają z powodu ramienia możnych.  Lecz nikt nie mówi: Gdzie jest Bóg, mój Stwórca, który w nocy daje pieśni; Ten, który uczy nas bardziej niż polne zwierzęta i czyni nas mądrzejszymi niż ptactwo niebios? Wtedy wołają – lecz nie odpowiada ze względu na pychę złych" TNP

"Utyskują wprawdzie na ciemięztwa liczne, uskarżają się na ramię możnych. Nikt wszakże nie powiada: Gdzież Bóg, stwórca mój, który i w noc (nieszczęścia) pochwalnemi pieśniami darzy. Który nas mędrszymi czyni nad bydlęta ziemi, a rozumniejszymi nad ptactwo nieba? Utyskują tedy, nie znajdując odpowiedzi, nad hardością nikczemnych" Cylkow

"Z powodu wielu ucisków (ludzie) krzyczą, wołają o pomoc z powodu ramienia możnych, lecz (nikt) nie mówi: Gdzie jest Bóg, mój Stwórca, który w nocy daje pieśni (pochwalne),  który uczy nas bardziej niż polne zwierzęta i czyni nas mądrzejszymi niż ptactwo niebios.  Chociaż krzyczą, nie odpowiada – z powodu pychy niegodziwych." Przekład dosłowny


Elihu wspomina wołanie ludzi, którzy cierpią z powodu ucisku, podkreślając, że ludzie często błagają o wybawienie, gdy cierpią lub są uciskani. Słowa Elihu sugerują, że ludzkie cierpienie nie jest nowym problemem – to powszechne doświadczenie, które skłania ludzi do szukania ulgi. Chociaż werset nie odpowiada bezpośrednio na pytanie, dlaczego cierpienie istnieje, Elihu przyznaje, że ucisk i trudności są realne, a ludzie naturalnie w takich chwilach wołają o pomoc i szukają ją. Elihu wskazuje, że wielu ludzi zwraca się do Boga tylko wtedy, gdy są obciążeni uciskiem lub trudnościami.

Ludzie, często zadufani w sobie,  wołają pod ciężarem ucisku i niesprawiedliwości ze strony możnych („ramienia możnych”) – prawdę tę,  Elihu, wykorzystuje do skorygowania toku myślenia Hioba. Elihu argumentuje, że te wołania są często przepełnione skargą i brakiem prawdziwej skruchy, a także brakiem uznania suwerenności Boga. Werset podkreśla realność ludzkiego cierpienia, ale wskazuje na ostateczną sprawiedliwość i wybawienie Boga, które dokonuje się przez Niego, a nie poprzez bunt przeciwko możnym. 

Spostrzeżenie Elihu pokazuje, że cierpienie jest częścią życia, a ludzie naturalnie wołają o pomoc pod ciężarem ucisku.

Elihu podkreśla głębszą duchową rzeczywistość, że cierpienie często zwraca ludzi ku Bogu, nawet jeśli nie do końca rozumieją Jego drogi. Ma to również odzwierciedlenie w ludowym przysłowiu - "jak trwoga to do Boga"

„Sprawiedliwi wołają, a Pan ich wysłuchuje i wybawia ich ze wszystkich udręk”.  Psalm 34:17 Ten werset przypomina nam, że Bóg słyszy wołanie cierpiących i odpowiada na nie.  Historia Hioba pokazuje, jak cierpienie, mimo że niezrozumiałe, może prowadzić do głębszego zaufania Bogu i relacji z Nim.

Gdzież jest Bóg, mój Stwórca?

Elihu zauważa, że ​​gdy ludzie borykają się z trudnościami lub są uciskani, często wołają o ulgę,szukają pomocy, ale rzadko zwracają się do Boga z prawdziwą wiarą i zaufaniem, pytając: „Gdzież jest Bóg, mój Stwórca?”. Zamiast szukać głębszej relacji z Bogiem, ludzie często szukają jedynie ucieczki od bólu. A gdy nawet wołają, to gdy ból ustanie zapominają o Nim. Elihu wspomina również, że Bóg „daje pieśni w nocy”, co jest poetyckim sposobem powiedzenia, że ​​Bóg zapewnia nadzieję, pocieszenie i radość nawet w najciemniejszych chwilach. Elihu podkreśla, że ​​w cierpieniu ludzie tracą okazję do znalezienia pokoju, a nawet radości poprzez bliższą relację ze swoim Stwórcą, który może przynieść nadzieję w najtrudniejszych sytuacjach.

Werset wskazuje, że cierpiący często są zbyt dumni lub zrozpaczeni, by pytać: „Gdzie jest Bóg, mój Stwórca?”. Często to pytanie wyglada w ten sposób... "A gdzie jest lub gdzie był Bóg...?" Elihu podkreśla, że ​​Bóg jest obecny i aktywnie daje „pieśni w nocy”, co oznacza, że ​​może zapewnić pocieszenie, nadzieję, a nawet uwielbienie w trudnościach. Mamy tutaj kontrast między narzekaniem a śpiewaniem pieśni pochwalnych Bogu, nawet w trudnych okolicznościach. Przykład Pawła i Sylasa śpiewających hymny w więzieniu jest często używany do zilustrowania tej myśli. 

Bóg „daje pieśni w nocy”

Odpowiedzią na pytanie; Gdzie jest mój Bóg? jest nagle pojawiająca się w pośrodku nocy pieśń. Bóg jest źródłem pocieszenia i pokoju nawet w obliczu trudności. Wypowiedź Elihu ujawnia, że ​​choć ludzie chętnie proszą o ulgę, często nie szukają w Bogu ostatecznej odpowiedzi. Bóg pragnie nie tylko położyć kres cierpieniu, ale także towarzyszyć nam w jego przejściu, oferując nam pokój, który wykracza poza nasze zrozumienie. „Śpiewy w nocy” symbolizują ukojenie w bólu, Bożą radość i pokój, które mogą być obecne nawet w cierpieniu. Słowa Elihu zachęcają nas do zwracania się do Boga nie tylko jako do rozwiązującego problemy, ale jako do kochającego Stwórcy, który pragnie osobistej relacji z nami.

Elihu podkreśla, że ​​Bóg nie jest daleki ani nieczuły w obliczu cierpienia; przeciwnie, jest obecny, oferując pokój, który może nie usunąć trudności, ale wspiera nas w nich.  

"Przepaść przyzywa przepaść szumem twoich upustów; wszystkie twoje fale i nawałnice przewalają się nade mną.  Lecz we dnie PAN udzieli mi swego miłosierdzia, a w nocy będzie we mnie jego pieśń i moja modlitwa do Boga mego życia.”. Psalm 42:7,8; "Wśród nocy wspominam mą pieśń. Całym sercem dociekam, W głębi ducha badam: [...] Zagłębiłem się więc we wszystko, czego dokonałeś, I zacząłem rozważać Twoje czyny.   Boże, wszystko, co robisz, jest święte! Który bóg jest tak wielki jak nasz Bóg?" Psalm 77:6  

W dzisiejszym fragmencie  Elihu przypomina Hiobowi, że Bóg obdarzył ludzi wyjątkową mądrością i zrozumieniem, przewyższającymi zwierzęta. Elihu wskazuje, że w przeciwieństwie do zwierząt i ptaków, ludzie zostali obdarzeni zdolnością rozumowania, duchowym wglądem i zrozumieniem moralnym. Podczas gdy zwierzęta są podtrzymywane i kierowane przez instynkt, ludzie otrzymali zdolność rozumienia głębszych prawd o życiu, stworzeniu i samym Bogu. Elihu podkreśla, że ​​ta mądrość jest darem od Boga, który zachęca nas do głębszego poznania Go i poszukiwania Jego celów nawet w trudnych czasach

​​Bóg obdarzył ludzkość wyjątkową zdolnością do mądrości i zrozumienia, odróżniając ludzi od zwierząt i ptaków. Ta wyższa inteligencja oznacza odpowiedzialność za poszukiwanie Bożej mądrości, zaufanie Mu i podchodzenie do cierpienia z wiarą i pokorą, zamiast jedynie instynktownego narzekania jak zwierzę.

Bóg stworzył ludzi na swój obraz, obdarzając ich wyjątkową mądrością i zdolnością do poznania Go w sposób, w jaki nie może tego uczynić reszta stworzenia. Słowa Elihu podkreślają przywilej relacji z Bogiem i odpowiedzialność, jaka wiąże się ze zdolnością do szukania Go, rozumienia Jego słowa i odzwierciedlania Jego charakteru. Przypominają nam, że ludzka mądrość i zrozumienie to dary, które mają nas zbliżyć do Boga. Nasza wyjątkowa zdolność do myślenia, rozumowania i rozumienia prawd duchowych odróżnia nas od zwierząt i wzywa nas do życia w sposób, który oddaje cześć Bogu

Elihu podkreśla rolę Boga jako nauczyciela, pokazując, że wszelka mądrość, którą posiadamy, pochodzi od Niego. Elihu używa obrazu „zwierząt ziemi” i „ptaków na niebie”, aby przypomnieć Hiobowi, że choć całe stworzenie jest piękne i wartościowe, tylko ludzie mają możliwość szukania i poznawania Boga w osobisty sposób. "Ty mnie naucz tego, czego nie widzę..." H 34:30

„Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz… Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś”. Psalm 8:4-6

Chociaż krzyczą, nie odpowiada – z powodu pychy

Elihu wyjaśnia, że ​​gdy ludzie wołają do Boga, ale nie otrzymują odpowiedzi, może to wynikać z arogancji lub pychy. Elihu podkreśla, że ​​gdy ludzie są zadufani w sobie egoistami lub mają nieodpokutowane grzechy, a ich wołaniu nie towarzyszy prawdziwa pokora, mogą nie otrzymać odpowiedzi, na którą liczą. Sugeruje, że Bóg odpowiada szczerym sercom, które szczerze Go szukają, a nie tym, które wołają bez zamiaru poddania się Jego woli. Elihu chce, aby Hiob i jego przyjaciele zrozumieli, że Bóg nie jest zobowiązany odpowiadać na każde wołanie, jeśli jest ono motywowane pychą lub buntem, a nie szczerym pragnieniem Bożej pomocy.

Bóg ceni pokorę i szczerość bardziej niż puste wołanie o pomoc. Sugeruje on, że postawa serca człowieka ma dla Boga znaczenie. Kiedy ludzie zwracają się do Boga z arogancją lub z sercem nieskruszonym, mogą nie otrzymać odpowiedzi, której oczekują. Ta myśl zachęca nas do zwracania się do Boga z pokornym sercem, szczerze szukając Jego przewodnictwa i gotowość do poddania się Jego woli. Bóg pragnie prawdziwej, szczerej relacji z tymi, którzy Go szukają, a nie tylko ucieczki od kłopotów.

On nie odpowiada

Ten fragment mowy Elihu przeciwstawia „wołanie” „arogancji”, tworząc napięcie między zewnętrznymi wyrazami potrzeby a wewnętrznymi postawami. Ta myśl podkreśla, że ​​choć ludzie mogą wołać o ulgę, Bóg zwraca uwagę na serce stojące za wołaniem. Wypowiedź Elihu zawiera również negatywne sformułowanie: „On nie odpowiada”, które podkreśla, że Boża odpowiedź jest wybiórcza, oparta na szczerości i pokorze osoby wzywającej.

Pycha, wyniosłość często wręcz buta człowieka stanowią bariery na drodze Bożej pomocy.  Elihu wskazuje na „dumę złych ludzi” jako przyczynę, dla której ich wołanie pozostaje bez odpowiedzi. Mogą wołać w swoim cierpieniu, ale ich modlitwy nie są wysłuchiwane, ponieważ nie szukają Boga z autentyczną pokorą.

 „Prosicie, a nie otrzymujecie, bo prosicie z niewłaściwych motywacji”. List Jakuba 4:3